Wie had ooit gedacht dat wij met zijn allen nog in Mei 2009 aan de Wisser zouden kunnen staan. Wat een voorbereiding. Barrières zijn nog nooit zo hoog opgeworpen om leden van het VVG te beletten de lijnen te strekken.
Bijzonder dit jaar was wel de tussenkomst van ene Walter Luger en zijn mogelijke broer/neef, die  werkelijk alles in staat hebben gesteld om de concentratie in de aanloop naar het weekendje Wissenbach te verstoren.
Maar niets is minder waar. Zelden stond een groep vissers zo gemotiveerd langs een stroompje van gemiddeld 8 meter breed water te vissen.

Om een indruk te geven volgen hier enkele van deze toonzettende mailberichten, waar menig andere vliegvisgroep van had gezegd:”als het zo moet, dan maar niet”. Maar niet het VVG:

24-4-2009:
Halt dort, Holländer! Hier spricht die Polizei! Walter Lüger ist mein Name – Oberoberunterfeldwebel von der Wisserbach-SS. Und jetzt rasch die Hände hoch, sonst knallt’s!
Wo sind Ihre Papiere? Ihren Jagdschein bitte!
?
Kein Spaβ jetzt! Ihren Jagdschein brauche ich. Denn Sie angeln nicht, Sie jagen! Auf unsere hochgermanischen, einheimischen vollgeschützten Waldsangvögel! Ich habe Sie genau beobachtet, Herr Vandelöhr. Sie haben jetzt achtunddreissig mal mit Ihrer Rute geworfen, und sie haben noch nicht einmal das Wasser getroffen. Sie zielen ja auf die Bäume! Wo die hochgermanischen Waldvögel nesteln! Und Jagen ohne Jagdschein kostet Ihnen eine fikse Beköhrung! 
ja, aber…
Wollen Sie mich verarschen? Nix aber! Gucken Sie mal hinter Ihnen. Verflucht noch mal, das ist der Beweis! Die Tannen und Fichten hängen voll mit Goldköpfen. Und mit Vorfachmaterial, wie Engelhaar. Nur noch ein paar Lichter dazu und es sind komplette Weihnachtsbäume! Und das so kurz nach Paaschen! Auch diese Waldruhefriedensstörung kostet Ihnen eine tüchtige Beköhrung.
Und jetzt ab nach Hause. Und übermitteln Sie Herrn Hermanns meine besten Grüβe! Nett von ihm, dass er uns über Ihren Jagdausflug angerufen hat.

En niet alleen Erik, maar Ook Onno met zijn Popper en Bert met zijn Schwachere Fliegen worden zeer aangevallen door Luger. Een reactie kan niet uitblijven:

Sehr geëhrte Herren/Damen des Deutschen Fliegenfischer Verband,
 
Erstens möchte Ich Mich vörstellen.
Ich bin einer der Mitglieder der VVG (Vughts Fliegenfisch Genoβschaft) Wir sind acht enthousiasten Fliegenfischer die jeder Donnerstagabend in unsere Bindestube probieren Fliegen zu binden und Spaβ zu haben durch/mit starke Geschichten, unter das Genoβ von wenige Belgischen Bieren.
Bis heute waren alle unsere Genoβschaft-Fliegenfisch-Trips besonderes Zuccesfoll und sehr Erfolgreich.
Ankommende Wochenende haben funf der VVGers eine Fliegenfischtrip nach die Wieserbach gepländ, aber die Vorspaβ wurde uns vonab letsten Wochen richtig um Seife geholfen und  entnommen.
 
Aber laβ Mich aber gleich mit dem Tür ins Haus fallen, und Diese ist kein Schwalbe !
Wir, und Ich special, füllen Uns richtig im Kreuz gegriffen durch einer Ihrem Mitarbeiter.
Er zieht richtig alles aus der Schrank um unseres Fliegenfisschentrip im Kiem zu schmören.
Ich woll dah nicht umhehn drehen, seine Name ist:
Walter Lüger          Letstem Mal präsentierte diese Wende-Arsch sich als:
Oberoberunterfeldwebel von der Fliegenreinheitsinspektionsaufsichtsgruppe.

Dieser dreckige, braune Unterarm Holer legt auf jeder Schnecke Salz. Mit Seine tief beim grunde Activitäten probiert Er Uns auf Vorhände zu demötivieren und das Fliegenfischen unmöglich zu machen.
Es reicht zu weit um alle Ausfluchten, die dieser Minuskükkel verwendet, auf zu nennen, aber nehmen Sie von Mich an das Ein und Ander nicht gering ist.
Die letste Mahl machte er es so bunt das er meine Fliegen wie Schwachfliegen erstempelte.
Nur frage Ich Ihnen….. Im schertz habe ich jemahls, in einem benebelte situation und im schertz meine Fliegen wie "Schwacheren" angedeutet aber das war viele Jahren her.
Meine selbstgebunden Fliegen fangen immer und uberal.
Wo holt dieser Flapdrolle die övele Mut her um das mich, nach Jahren her noch nach zu tragen.

Daarum; 
Gerne vernehme(n) Ich/Wir ob die vernanten Actionen die dieser Walter Lüger gesetzmäβig sind und ob dieser Actionen bei Ihnen bekant sind.
Aber erstens vernehme(n) Ich/Wir ob Herr Walter Lüger überhaupt wohl besteht. Denn im VVG bestäht das Vermuten das es um eine Molle geht, das ein und ander hier oben beschrieben einer der Mitglieder der VVG betreft. Wann es so ist sind wir genotwendigd um harte, richtige, edoch rechtfahrdige Maβregeln zu nehmen.
 
Unter Uns gesprochen und geschwegen. Wir vermuten das es der Martin Westbache angeht. Sonst ist selbstverständig das wir "pro umgehende" Aussliesung von Ihnen entfangen. So das wir die, eventuel zu nehmen, Maβregeln noch vor dieses Wochenende dürfen efectueren.
 
Mit collegialen fliegefisch Grüβen
und viele Schtrakke Lienen gewünst
 
G. Martens
 
Waarbij het een zaak wordt dat zich uitstrekt tot  de top van het vliegvissen van Duitsland en ook de organisator zich in het complot lijkt te begeven:

D.F.V.
Sehr geehrter Herr Martens!

Herzlichen Dank für Ihren E-Mailbericht vom 4. Mai, den wir ordnungsgemäβ erhalten haben. Gut, dass Sie uns Ihre Sorgen mitteilen. Ein Angelausflug nach Deutschland soll jedem Gastangler nämlich Spaβ machen und Leuten die Freude an ihrer liebsten Freizeitgestaltung im Voraus verderben, gehört eindeutig nicht zum Aufgabenbereich des D.F.V.
Wir nehmen Ihre Bemerkungen selbstverständlich durchaus ernst und werden eine eingehende Untersuchung einleiten, von der die ersten Schritten sogar bereits fertiggestelt worden sind.
Ich kann Ihnen nämlich schon jetzt mitteilen, dass Ihre Vermutungen in Richtung von Herrn Westbeek absolut grundlos sind. Wir haben Herrn Westbeek in den vergangenen Jahren kennengelernt als einen Prachtkerl. Er ist ein phantastischer Starkfliegenbinder (das kann nicht jeder sagen), ein Gott wenn es sich um Wurftechnik handelt und dazu auch noch ein sehr, sehr bescheidener Mensch. Ich würde Ihnen empfehlen, ihm von heute an jeden Donnerstag seine Tassen Kaffee und seine Hoegaarden gratis zu schenken.
 Der Oberoberunterfeldwebel Luger ist bei uns bekannt und wir werden überprüfen, ob er in der Tat sein Büchlein zu bauβen gegangen ist.
 Diese Untersuchung dauert allerdings einige Wochen und während dieser Zeit kann Ihre Gruppe im Interesse der Untersuchung leider nicht im Wisserbach angeln gehen. Wir vertrauen darauf, dass Sie das verstehen und haben Herrn R. Pijnacker auch schon mitgeteilt, dass er Ihre Angelscheine nicht zusenden soll.
Teilen Sie Ihrer Gruppe das Ergebnis Ihres Briefes mit?
Viel Vergnügen am Donnerstagabend wünscht Ihnen
 
D.F.V.
Hans-Fritz LUGER
Vorsitzender

En tot slot de reactie van de pachter van de Wisser aan het woord, om maar aan te geven dat het leven van een VVG-er niet over rozen gaat..:

Gutentag, hier Herrn Pijnacker selbst.

Koennen Sie mir sagen welchen Unverlat Iherer Verein es in seinem Kopf holt mir 56 emails zu chicken, damit er seine Angelscheine bekommen kann.
Es isst doch nicht zu fassen dass Sie von mir verlangen zu antworten wenn Ich jedesmal abschrifte empfange von mitglieder Ihres Vereins die oder:
Schwachfliege binden, oder:
Die umwelt verschmutzen mit selbstgebaute Fliegen, oder:
Angelscheine benoetigen weil sie deutlich, klipp und klar angeben  auf der Jagd zu gehen ……
Ich werde mich weiter nicht bekummern um Ihre Scheine und werde das Geld das ich schon 3 Woche her empfangen habe, benutzen,  um meine Computer von Virussen und sonstigen smutzige Sachen entfernen zu lassen.
Ich hoffe Sie werden ein schoenes Wochenende haben an Iherer schoenen Bache der Zandelij, wo es viele, viele , ja sogar sehr viele Fische gibt. Aber wo sie sich aufhalten und ob sie sich sehen dieses Jahr noch sehen lassen, weiss keiner…..
Ich hoffe Ihnen hiermit informiert zu haben und ich zeichne auch namen D.F.V. Vorsitzender
Hans-Fritz LUGER,

Mit freundlichen Grussen,

Robert Pijnacker
Niederlande

Het  VVG heeft wel voor meer hete vuren gestaan en besluit op donderdagavond, zonder in het bezit te zijn van alle vergunningen en een kaart, toch af te reizen naar de Wisser.

Uiteindelijk ontvang ik om 00.05 op 8 mei en om 9.54 uur de laatste vergunning voor het vissen op de Sieg (net als we zijn vertrokken..).
We moeten het met de kaart in ons hoofd doen.. Robert stuurt nog een allerlaatste groet en biedt ons een dagje vissen op de Sieg aan. Toch sjofeltjes…!

Vrijdag, 9.45 depart chez Martens ( Jochem gefeliciteerd!)
Erik arriveert en steekt zijn duim op.   Ik zwaai terug. Samen rijden we naar Martens , waar de koffie en het gebak ons toelachen. Erik steekt bij aankomst zijn duim op  en iedereen zwaait terug. Jochem is jarig en naast de glimlach van een trotse moeder en jarige Job, zie ik ook glinsteroogjes  in  4 paar mannenogen..  Volgens planning vertrekken we na een korte stop bij de apotheker , zonder iets vergeten te hebben…, naar Duitsland. Erik steekt bij het verlaten van de Apotheker zijn duim op , en iedereen zwaait terug.
De reis verloopt goed. We rusten op onze vertrouwde tussenstop. Ook Erik wordt door menigeen herkent na verloop van jaren, want als hij zijn duim na het betalen opsteekt , zwaait iedereen terug. Om 14.00 uur parkeer ik de wagen bij het Hotel Romertal. Ein alter Bekannter groet ons bij binnenkomst met een stem die in het porseleinen museum in Urk zeker verboden zou worden. Het streekduits is na 5 minuten alweer een beetje opgepakt. We verstaan, zeker met het volume van onze gastheer, ieder woord Laut und Deutlich. We oefenen ons Duits een beetje aan de bar. Je hoort en merkt dat we vooruitgaan, want op onze uitspraken krijgen we een antwoord terug en er wordt zelfs gelachen. De eerste Kölschjes worden gretig naar binnen geslagen. De plaatselijke stamgast, die bij het uitreiken van verstand blijkbaar niet direct vooraan heeft gezeten, weet ons na 5 streepjes op zijn viltjes en even zoveel pilsjes later te vertellen waar de grote vissen in de Wisser zitten (zou het toch Luger in schaapskleren zijn geweest..?) Hij leek ons in ieder geval te kennen want Erik stak gewoon zijn duim op  en hij zwaaide meteen terug..

Afijn, de eerste dorst is gelest, de kamers bekeken en dan vertrekken wij: op naar de VVG stek van dit weekend. Het is een kwartiertje rijden. Minder tijd dan vorig jaar lijkt het wel , toen we er gemiddeld 35 minuten per keer in 3 keer rijden over hebben gedaan.
Het water aan de Wisser staat hoger dan vorig jaar. Het is niet helemaal helder, maar je kunt toch veel en goed zien op de stukken waar het minder hard stroomt. Het weer is prima. Halfbewolkt, windje erbij. Het heeft waarschijnlijk de laatste dagen toch wel geregend. De pakken worden gehesen en we gaan uit elkaar. Paul, Bert en Erik starten bij de zuivering. Mart en ik lopen vanaf de tuinen richting het begin van de strekke. Erik draait zich nog even om, steekt zijn duim op  en Mart en ik zwaaien terug.
Ongemerkt betrap je jezelf erop dat je meer dan vorig jaar op verdachte bewegingen in het struikgewas let. Het “Luger” effect zet je op scherp. En niet alleen Luger. Ook een rattenval in de beek blijkt op scherp te staan als ik mijn vlieg die eraan vast is geslagen los wil maken. Dat ging maar net goed..!
Ik herken veel van de voorgaande jaren. Martin start in de riffeltjes en pakt zijn eerste bruine forelletje. Ik start met een olive snowshoe onder de bomen en pak mijn eerste kopvoorntjes. Herinneringen komen. Beelden versterken en het beeld van een stijgende vis komend vanuit zijn ligplaats met een heldere ondergrond krijgt weer een plaats in het geheugen. We hebben een prachtige middag. We zien de ijsvogel wegvliegen, blijkbaar verschrikt van onze uitrusting. Een school grote vissen (sneep, barbeel, forel) wordt zeer voorzichtig benaderd. Maar de eerste stap in het water is al voldoende voor een alarm. Alle vis verdwijnt in een diepe poel onder een stuikgewas. Alle technieken worden uit de kast gehaald om bij deze visrijke plaats een aanbeet te krijgen en dan zo’n vette vis aan je #4-tje te voelen hangen. Maar het stroomt hard en zelfs de zwaarste vliegen lijken niet diep genoeg te reiken. Tussendoor legt Martin uit hoe je eenvoudig je lijn kunt verplaatsen in de stroming. Iets dat me later nog menig visje opleverde. We zien nog een tweede diepe poel met hele grote jongens of meisjes. En dat het ook in de Wisser diep kan zijn laat Martin me zien. En dat een 50+er nog zeer snel kan handelen is mij ook duidelijk geworden. Mart zet in zijn enthousiaste jagersdrift net een stapje te ver in de richting van een poel en voelt geen vaste bodem meer onder zijn voeten. Gelukkig is de kant dichtbij… Net geen wet suit. Ik meen een licht gniffelen vanuit de struiken te ontwaren. Zou der Walter toch…? Time Flies. De middag heeft mij een paar mooie Döbel opgeleverd. Niet groot maar wel gevarieerd en op verschillende patroontjes, naast de snowshoe, was de redtag goudkop en een hare’s ear succesvol. Mart had veel vertrouwen in en aanbeten op de goudkop palaretta.
Bij de laatste brug op het traject zie ik nog een paar grote forellen liggen. Het blijft bij kijken, want de tijd zit erop. Om 21.00 uur sluit de keuken en de schnitzels van de chefkok in het Römertalhotel, zijn na een dag vissen niet te versmaden.
Iedereen heeft een mooie middag gehad. De vangsten wel wat minder dan we gewend zijn, maar de omgeving de natuur en de rust maken de trip uiteindelijk toch weer de moeite meer dan waard.
Het is een drukte van belang. “Die Hölle geht hier wirklich los heute nacht“ aldus onze luidruchtige (schijnbaar dove) nog sterk in de krullen stekende , 70 jarige hoteleigenaar.  Erik steekt zijn duim op  en alle gasten zwaaien hem toe. Die von Löhr kent ook werkelijk iedereen. We bestellen kölschbier en nog een, en nog een en we eten alle schalen tot de laatste kruimel leeg. Ons verzoek om een beetje muziek, wordt met graagte ingevuld door de eigenaar. De plaatselijke humpapa muziek, doet denken aan lange tafels en meters bier. De plaat blijft steken en na 4 keer hetzelfde nummer gehoord hebben vinden we het genoeg. We pakken nog een afzakkertje op de hotelkamer en op de rondvraag of iedereen het naar zijn zin heeft gehad antwoordt iedereen :”jawohl” en Erik? Zijn duim zegt voldoende: 

Zaterdag 9 mei, halfbewolkt, zonnig, kraakhelder water
De plaatselijke aardverschuivingen van de nacht hebben de nacht voor enkelen tot een van de kortste in hun prille bestaan gemaakt. En als ik aan Erik vraag hoe zijn nacht was, krijg ik niks te horen. Maar volgens mij was die wel goed getuige de vorm van zijn hand:    We ontbijten in kamer 10 en genieten van de lucht van sauzen, die 7 uur opgesloten hebben gezeten in een donkere ruimte. De spanning stijgt. Dag 2 begint. Der Luger ligt op de loer. Het is lekker weer. Nog wel wat fris, maar het lijkt een mooie heldere dag te worden. Het is volle maan geweest. De Wisser is kraakhelder. Het water is tot rust gekomen. Er is maar heel weinig wind. Bij de brug aangekomen zien we een eerste grote dikke kring……. De groepen verdelen zich. Paul en Bert willen de Wisser  stroomafwaarts van de zuivering gaan verkennen. Mart gaat mee. Erik wil richting de tuintjes en ik wil met een droge vlieg eerst even de plek bij de brug verkennen. Nog niet achter de brug. Dat laat ik nog even onberoerd. Voor een andere VVG-er.
Ik kom op de plaats en zie opnieuw een mooie rise. Heel voorzichting waad ik mij op een plaats waar ik een goede worp kan maken en ik op ongeveer 10 meter van de riseplaats sta. Ondanks het voorzichtige waden zie ik nog 2 forellen wegschieten. Je kunt niet voorzichtig genoeg stappen. Mijn eerste worp met als keuze de snowshoe, olive, is boven verwachting redelijk goed. Maar de worp leidt niet tot aanbeten. Ik wissel en plaats 5 minuten later mijn eigen gebonden bibio in de buurt van de plaats waar ik de laatste kring zag. Intussen is Erik bij mij komen staan. Ik vraag hoe het is. Hij zegt niet veel maar aan zijn   te zien, gaat het wel. En net als ik wil aanzetten voor een nieuwe cast, mist een flinke forel volledig mijn vlieg. Hè… hoe kan zo’n vis die missen?
Op nog geen 5 meter van mij vandaan. Een nieuwe cast en nog een en.. bammm weg vlieg. Bonk, bonk, ee sprong, en een mooie dril, nog een sprong. Even valt de lijn stil..hij zal toch niet….  Ik reel me te pletter en de lijn trekt weer strak en doet mijn #4tje diep buigen. Hier doe je het toch voor hoor.. !Wat een mooie vis. Erik is ook enthousiast en zet na 5 minuten werk 2 grote grijnzen vast op de plaat. Die van mij en van mijn minder vrolijk kijkende  bruine / beekforel.

Erik vist vanaf de stek verder.  Ik wandel richting de zuivering. En zie Martin de putjes afvissen. We trekken verder de Wisser stroomop en komen uiteindelijk weer bij de brug.  Erik staat nog op dezelfde plaats. Martin bejaagt de poel achter de natuurlijke stuw bij de brug en ik geniet van het schouwspel. Mart loopt verder en net als ik ook een gokje in deze poel wil wagen, hoor ik Erik joelen. Aan de stand van de mondhoek te zien is het een beste. En de kromming van zijn hengel bewijst mijn gelijk. Ook hier komt een prachtige vis aan het oppervlak. En als je Erik vandaag of morgen vraagt, hoe voelde dat nou? Zal hij niet veel zeggen, maar zal hij dat met een   beantwoorden. Erik waadt na een tijdje verder en Martin sluit vervolgens voor aan. Ook nu, net als ik weer een poging wil wagen om nog een zware nimf uit de doos van Theo te testen, die overigens een prachtige actie vertonen in het snelstromende water, hoor ik : Ja hoor! Aan de andere kant mijn richting uit komen. Het zal toch niet dat Luger alsnog hier op deze hoogtij dag het feestje komt verstoren? Nee het is Martin, die met een brede grijns om zijn mondhoek een mooie  bruine forel van meer dan 30 cm probeert uit te drillen. Paul en Bert net terug van hun verkenning (mooi watertje gezien, maar niet veel vis) slaan deze dril gade en ik maak een mooi plaatje. Prachtige ochtend zeg! En opnieuw op een mooie droge vlieg (vorige week donderdag nog door Mart (voor)gebonden!)

We struinen daarna het Wissertraject richting de brug en tuinen verder af. We vangen vis, het weer is fantastisch, de Umgebung prachtig. Luger in geen velden of wegen te bekennen.
Om 1 uur is het dan verzamelen. Ook Paul en Bert hebben het goed gehad. Paul heeft op de Sieg 😉 een prachtige regenboog van 50 cm gevangen. Puntgaaf. Prachtige foto’s en een mooi verhaal. Het vlees op de BBQ smaakt goed (en nog vele uren later ook..) en Paul pakt nog een blankvoorntje vanaf de vijver. Hij demonstreert niet veel later hoe je een palaretta kunt omtoveren in een fladderende streamer..

Het lijkt alsof een deel van de VVG erdoor zit. De nacht was kort. Er zijn mooie vissen gevangen. Gaan we door? Nicht im Frage. Natuurlijk pakken we de middag nog even mee. En ook Erik laat zien dat dit een goed besluit is en steekt er nog maar een op  .
Ik vertrek met Paul  richting het stuk vanaf de fabriek richting eerste brug van het traject. Dat stuk wordt door tijdgebrek vaak overgeslagen, maar laat ook een paar mooie poelen zien en heel wat riffeltjes. Erik haakt aan en we maken mooie platen, vangen onze visjes en Paul vangt nog een mooie bruine forel vanonder uit een diepe put.  We krijgen bericht van Bert met” 15 – 35 “-bericht.
Da’s mooi zeggen wij. Die hebben in ieder geval ook een viske…
We zetten een crocodile dundee actie op film, na het ontdekken van een vreselijke slang en net als we de laatste grote forellen vanonder de eerste brug willen wegtrekken, worden we gebeld door onze vismaten aan gene zijde van de bruggen. Honger en de tijd doen ons besluiten om een einde te maken aan deze vistrip. En het is net op tijd. Want het begint te regenen en de druppels nemen in aantal en omvang toe.

Bij de auto gekomen verraden 4 stralende ogen dat er iets bijzonders moet zijn gebeurd deze middag… En als wij ons enthousiaste verslag hebben gedaan, kunnen de heren zich niet meer inhouden. Ze hebben die middag iets meegemaakt wat ze in hun rijke visleven niet eerder meemaakten. Was het een hedge? Wat het een wonder? Was het Luger zelf die uit medelijden  op onverklaarbare redenen te hulp is geschoten? We zullen het nooit weten. Feit is dat in slechts een tijdbestek van nog geen 2 uur de heren de een na de andere 35 cm grote bruine forel wisten te verschalken op allemaal droge vliegen. Welke maakte eigenlijk niet uit. Hoe je viste maakte eigenlijk ook niet eens zoveel uit. De forellen pakten, als je de vlieg in de buurt van een rise plaatste, gewoon steeds de vlieg. En de foto’s?  De een nog mooier dan de ander. Het is mooi om die verhalen te horen. Het ingehouden enthousiasme, maar het inwendige jubelen is duidelijk zichtbaar (en herkenbaar..).  En Erik had maar 1 uitdrukking over na het horen van dit relaas:  , was zijn eenvoudige commentaar. Dit maak je echt maar een keer mee in je leven. En mooi dat je daar getuige van kunt zijn.
Het is mooi geweest. Het zit erop. Luger heeft het VVG er niet onder kunnen krijgen. Daarvoor was de groep te sterk en de motivatie te groot. We sluiten de vistrip met een pizza en een dronk op dit weekend.
En bij het wegrijden van onze verblijfstek, zien we nog net 2 reeën in de wei grazen.  Paul rijdt ons safe and met sound van allerlei pluimage (en dus niet alleen trompet..) richting Vught. Mannen; het was weer een prachtige viservaring. Die lijsten we weer in!

Om 0.45 uur sta ik weer in de Esscheweg en zwaai ik Erik uit. En Erik? Die heeft maar een enkel commentaar:  Thumbs UP! 

hfh 

To pictures Wisserbach 2009

Vrijdag de verjaardag van Mia. Gelukkig was er voor het VVG meer actie dan de vorige keer op het OV. Maar dat moest eigelijk ook wel met onze VVG- troeven aldaar. Het kriebelde wel moet ik zeggen.. Zaterdag hospik voor mijn kwakkelende vrouwtje gespeeld en Peter zijn eerste basketbalwedstrijd uit zien verliezen. Zondagmorgen kreeg ik goedkeuring voor een paar uurtjes vissen, vanwege goed gedrag. En Erik had ook nog wat uurtjes gespaard. Dus wij vanochtend om 8.45 uur naar inmiddels “onze “ Brabantse beek afgereisd.

De verkenning bij lochan Paul 2 leverde ons weer een verrassende aanblik. Zeer veel vis op weinig vierkante meter water, of voor de inhoudelijke personen onder ons: binnen kubieke meters. Stroomafwaarts onder de bomen een aalscholver en stroomopwaarts geen vis te bekennen. We pakken allebei onze visjes in de put aan verschillende droge vliegen; de BWO, maatje 16 doet het bij mij het beste. Volgens Leon Jansen is dit ook de vlieg die zich in oktober nog steeds bij koud weer laat zien. Maar ook de red tag natte vlieg met grizzle hackle doet het en als het even wat minder is met de actie, vergissen zich altijd een paar visjes in de minute vlieg (altijd meenemen dus op deze Brabantse beek).

De rust wordt even verstoord door de loeiende sirenes van de brandweer. En ik laat een passerende vader met kind mijn kneitervangst zien. Terwijl ik afscheid neem van het koppel hoor ik de vader nog zeggen: “wat een lief klein visje , he!!”

We verkassen naar de locatie “hoogspanning” en vol spanning stationeert Erik eerst zijn auto vlak voor toerende zondagrijders en vervolgens zijn statief. Het zonnetje begint te schijnen. De herfstkleuren maken deze dagen bijzonder. Waarschijnlijk zijn de foto’s ook bijzonder fraai geworden. Die zal Erik dan moeten tonen, want ik ben mijn apparaat vergeten. Ook in Nederland blijft de herfstperiode een voor mij fraaie tijd. Ik zie weer het rood met witte stippen. Maar dan vooral paddestoelen, en geen vissen.. Niet te geloven. Vorige week onder vergelijkbare omstandigheden lagen er bij deze duiker 1000? In ieder geval zwart van de vis. Nu geen enkele. Nog stil van deze ervaring, proberen wij een verklaring te bedenken. Het blijft bij proberen. We rijden door.

Erik wordt stiller bij het naderen van volgende locatie. Wellicht komt dat omdat hij het niet zo heeft op de buurtbewoners hier? Vorige week kwam een gedrocht met zichtbaar ingedrukte smoel nog dreigend op ons afgelopen. Vandaag is het waarschijnlijk ook zondag voor deze meneer, want we hebben op deze plaats rustig onze visjes kunnen vangen, zonder geblaf en gegrom. Een paar mooie vissen op de BWO en Erik vangt een kwartiertje later na wat foto’s te hebben geschoten op zijn killer bug een paar hele mooie voorns. In dit gedeelte van de Brabantse beek zwemt momenteel een school van ongeveer 40-50 vissen met volgens mij de grootste exemplaren. Ze zijn lastig te vangen. Maar als er een zich toch een vergist, dan heb je er gelijk een mooie dril aan.  Helaas vandaag krijg ik er niet een zover dat ie zich in mijn vers gebonden bwo-ootjes verslikt. De omgeving is wel weer een paar kunstvliegjes rijker..

Een blik op de klok leert dat het alweer bijna 13.00 uur is. Nog even kijken bij Lochan Paul? Nou nog efkes dan. Wat vliegt de tijd als het gezellig is

Daar aangekomen pakken we de hengels uit , laten 2 rijdsters te paard voorzichtig voorbij gaan, want ze hebben zichtbaar angst voor de afmeting van onze hengels..

Staat er ineens een bijna 70-er op onze plek in een record tijd zijn werphengel met voerkorf en vaste stok uit te laaien. Zelden heb ik zo snel een visser een stek in beslag zien nemen. Erik gunt hem deze visplek, omdat hij meer oog voor het vrouwvolk had dan voor deze snelinparkerende overjarige stekkenpezer. Als ik alleen was geweest had deze man van mij een eindje verder mogen zitten: “de schijnheilige “.

Afijn we hadden onze visjes toch al wel gevangen, dus 2 minuten later was ik het voorval weer vergeten en zijn we tot besluit nog even naar een locatie gereden waar ik 2 jaar geleden geregeld kwam. In de omgeving van cafe Boslust, stroomt de Brabantse beek rustig zijn stroom, om uiteindelijk in het Drongelens kanaal uit te stromen. Moeten we toch ook eens een keer gaan kijken. In de put van ”……..” (HFH), staat het water zeker 40 cm lager dan ik gewend ben. Het water is kraakhelder. We zien mooie voorns in de stroming staan. Goudkop erop, denken we allebei. Zo gezegd.. We benaderen de put voorzichtig elk van een kant en zwiepen er vervolgens lustig op los met onze kopjes. Dat leidt bij Erik tot een geweldige knal op zijn 3-tje. “Grote vis!”, roept hij zichtbaar verguld. En terecht. De hengel gaat krom tot in het handvat. Had ik nu maar mijn toestelletje. Ik zal het met mijn herinnering moeten doen. “Een snoek!” hoor ik Erik zeggen. En ja hoor. Een snoekje van tussen de 30-40 cm gaat stevig tekeer. “Hoe krijg ik die nou op de kant?”. Proberen maar denkt Erik en net als ie het laatste zwiepje voor de landing wil maken, schiet de snoek los en zwaait ons nog eenmaal met de staart toe.

Grappig hoor, zo’n speciale vangst tussendoor. Ik haak kort daarna nog een mooie kopvoorn en net als ik de vis heb teruggezet, hoor ik opnieuw”hij hangt alweer!” En ja hoor de snoek zonet nog hongerig naar een goudkop, vergist zich nu opnieuw in een zwarte goudkop wooly bugger. Het lijkt op een herhaling van de vorige catch, al verdwijnt de snoek nu met een 12/100 met bugger in de mondhoek , met een lach van een boer met kiespijn naar de diepte. Geen gezwaai nu. Dit kost zichtbaar kracht. Ik bekijk de put nog eens vanaf de wegkant en zie zowaar 2 snoeken staan. Als ze dan toch los zijn…..Ik loop naar de auto en bind mijn vers gebonden streamertje dat ik voor de “zekerheid” in een doosje voortaan standaard in mijn vistas stop, aan een 30-100 nylondraad. Toch maar even proberen.

Eerste worp: niets. Tweede worp, net in de duiker: een dikke boeggolf, een vette tik, de aanslag en hangen!.. voor 5 seconden, want daarna schiet de streamer los. PV3, dat is toch wel frappant. 3 x (bijna) vangen in zo’n korte tijd. Omdat het werpen met een #4 en een streamer wat onwennig voelt , gooi ik toch nog maar een paar worpjes. Zo’n 10 worpjes verder landt de streamer weer keurig onderin de duiker en 2 rukjes later, opnieuw een knal vanuit de duiker! “Hij doet het weer..!!” roep ik uit, maar dan is ie ook alweer los. Iets te enthousiast en ongeduldig gehandeld, denk ik zelf.

Dan is het mooi geweest vinden we allebei. En terwijl wij tevreden huiswaarts rijden, belt Tillie terwijl zij de vaat doet om te informeren of we al onderweg zijn. En dat zijn we. Onderweg naar morgen.

Hfh.

To video