Na 25 jaar mogen we dan eindelijk samen een keertje 2 dagen vissen van de vrouw. En dan nog ging het onder het mom van: “Hans ik weet niet wat ik je moet geven voor je verjaardag”. “Ach doe maar iets voor het vissen”. Het weekendje weg was geregeld en verzegeld. We weten voortaan wat we elkaar geven voor elkaars verjaardag.

En wie mijn zwager kent, die weet bij voorbaat dat je in goed gezelschap verkeert , bij problemen er altijd oplossingen komen en dat eten en drinken geen probleem zal zijn. Maar met het vissen is het niet altijd automatisch een hit en een homerun.

Afijn even voor de echte vissers: het weer op vrijdag: tot 15.00 uur halfbewolkt, omslaand weer naar regen, 18-20 graden, watertemperatuur 14-15 graden. Waterstand : vergelijkbaar met andere jaren en kraakhelder. Op zaterdag de hele dag prachtig weer, 20-21 graden met ’s middags meer wind vanuit het..? Kortom: zegt u het maar.

Het regelen van de Jahresschein in Morsbach op het gemeentehuis gaat niet vlekkeloos. Winnies hoofd is te groot en zijn mund staat blijkbaar te wijd open op de meegeleverde fotos. (Martin: “”Zou Lϋger niet toch…) Gelukkig weet mijn charme de dame ervan te overtuigen dat hij er zelf ook niet veel aan kan doen en krijgen we de benodigde papieren om te vissen. Samen met de toezegging van de heer Pijnacker vanmorgen “vroeg om 5.22 uur (ruim een uurtje voor vertrek) om op de Wisser en de Sieg te mogen vissen zijn we er helemaal klaar voor.

We starten bij de brug in Volperhausen en zien al vissen draaien. Er zit dus in ieder geval vis en er is voldoende stroming om de vliegen de actie te geven die we willen. Winnie start met een droge vlieg, die 2 dagen later de koningsvlieg van het weekend blijkt zijn. Het nabinden wordt wel een probleem, want een uur voor sluitingstijd op zaterdag heeft hij in een van de toppen van een Wisserbacherboom de eeuwige rust gekregen.

Ik sta nog maar net in het water of ik hoor een fluitje en zie de hengel van Winnie krom staan. De eerste vis hangt al en ik kan op 50 meter de grijns om de zu grosse Mund duidelijk waarnemen. Hij gaat prima. Mijn Wooly bugger in de put achter het dammetje levert niets op en na een kwartiertje maak ik een nieuwe leader met een goudkoppheasanttail en een minutevlieg. Een gerichte worp op een groepje voorns levert mij ook de eerste vis op de…. (inderdaad).

Het gaat lekker, we vangen goed. Allemaal voorn. En wie mij kent… Juist dus na een fotootje en even een afstemmingsmoment vervolg ik mijn weg stroomopwaarts, richting de riffle-tjes (follow the foam). Het lijkt wel alsof er het laatste 1,5 jaar gewerkt is aan het susteem want het systeem na de tweede brug is meer geconditioneerd. Ik vang mijn eerste bruine beekforel bij de eerste riffle en later vang ik een tandem (voorn en forel) op inmiddels een andere combinatie, waarbij de pheasanttail door een redtag is vervangen. Dat gaat dus ook gewoon goed. De minutevlieg doet het minder en is er blijkbaar vooral voor de eerste vis.

Een mooie vangst wil ik jullie niet onthouden. Voor de insiders: daar waar de stroom zich splitst sluip ik langs de rechterstroom stroomopwaarts. Ik kom aan bij een poel waar de wisser zich splitst. De poel bestaat eigenlijk uit 2 poelen. De zon schijnt en laat zien dat er in de eerste poel die ik benader een hele mooie vis.. ligt. Stil. Forel? Op de knietjes maak ik mijn eerste worp over de vis. Ik zie de redtag dalen over de kop van de vis en strip met korte rukjes de vlieg terug. De vis draait en volgt. Houdt en in en volgt opnieuw. Mijn lijn is te kort om de vis tot een aanbeet te verleiden want bij de kant bedenkt hij zich en keert terug naar zijn plekje. Jammer. Nog een keer dan. Iets verder dit keer. De vlieg rolt over de drempel van de tweede poel de eerste poel binnen en voordat ik het weet… een ruk en de vis heeft de vlieg al te pakken, zonder dat ik het zag. Een minuutje later mag mijn nieuwe schepnet de eerste behoorlijk vis begroeten. Prachtig beestje.

Zo kun je bij elke vis je verhaal vertellen.

We vangen dit weekend bijzonder goed. Ik vang voornamelijk met nimfen en kleine streamertjes. Winnie vangt heel veel op de droge vlieg. We leren dat 2 uur voor het omslaan van het weer de vis veel actiever bleek dan tijdens de regen. De laatste 2 uurtjes op vrijdag in de regen, bracht ons geen vis meer. Afijn we moesten toch wat vroeger bij het hotel zijn dan andere jaren, om nog een maaltijd te genieten. En genieten was het!. We zijn weer bijgepraat door de man met de harde stem. De stem die altijd hard en duidelijk was, bleek dit jaar echter veel milder. De ziekte van zijn vrouw , de persoonlijke kwaaltjes van het afgelopen en de familieomstandigheden (waar hij zich niet over inhield) gingen ook hem niet in de koude kleren zitten. We worden ruim geïnformeerd over de koningshuizen van Holland, Denemarken en Spanje en vertrekken na een goed gevulde schnitzelbuik met de nodige biertjes naar dromenland.

De tweede dag begint met de bekende goedgevulde ontbijtpakketjes en de persoonlijke ochtendgeluiden.. Het is mistig. Het maakt het land mooi, mysterieus en stil. Je ziet in deze omgeving als je de tijd neemt veel meer dan alleen de vis. Roofvogels cirkelen de hele dag wel om je heen. Ijsvogeltjes verkennen meerdere keren per dag het parkoers en laten goed van zich horen. De muskusrat / beverachtig dier oid heb ik dit keer een paar keer zien zwemmen en duiken. En de blikken van deze stroom zijn allemaal topfoto’s.

We vissen vandaag vanaf de Klaranlage richting 1^e brug en na de middag willen we vanaf de houtzagerij stroomopvissen. Ook vandaag is het gewoon weer een superdag. Winnie is dit weekend echt de koning van het droog vissen. Ik heb dit weekend nog nooit zoveel gevarieerd gevist. Bij het schoonmaken van de spullen tel ik 24 verschillende vliegen op mijn vest. Voorn (2 soorten), forel, regenboogforel, worden gevangen op de droge vlieg ( Vooral groot! En dat terwijl ze zeggen: hoe later in het seizoen , hoe kleiner de vlieg….). En natuurlijk zijn er momenten op zo’n visdag, waarbij de techniek en de concentratie je even in de steek laat. En kun je nog net een dikke vloek met moeite onderdrukken, nadat je voor de 5 e keer je vlieg op dezelfde plaats aan dezelfde tak hebt vastgeregen .. Maar als dan een kwartiertje later een forelletje jouw #3-4-tje laat krommen, dan weet je weer dat dit het is, waar er niet genoeg dagen van in een jaar kunnen zitten.

De tijd vliegt. De vermoeidheid na 2 dagen slaat toe. Om 19.00 uur is het mooi geweest en word ik getrakteerd op de laatste verrassing van deze 2 dagen : een natte broek……Oorzaak: een uitglijpartij eindigend in een bramenstruik. Als dit maar geen voorteken is voor de trip naar het eiland in het verre westen………

Hfh. 11-9-2010

VVG gone fishing

De helft van de gang is op vakantie en de andere helft heeft vakantie en besluit een bezoekje aan het OV meer te wagen. Ik zeg gerust wagen, want mijn laatste tripjes naar het westen des landes eindigden na een lekkere visdag met vismaten in mooie maar voor mij visloze dagtrips.

We worden ontvangen bij Boomp en mijn flexibile optreden, om als chauffeur op te treden vandaag wordt beloond met een gebakje voor ons allen van de lekkerste en bekroonde bakker van Vught. Mart slurpt zijn koffie snel naar binnen want we willen visse..

Het is volgens de heren zonder navigatie te bereiken. De koeien grazen! Maar er zijn ook kuddes bij die gewoon liggen… Kortom : het kan vriezen of dooien vandaag. Er staat een stevig windje (4-5), het is half bewolkt en ongeveer 20 graden. Volgens de kenners: goede omstandigheden om vandaag een visje te vangen.

Om 14.00 uur bereiken we het OV. We starten bij “het Baardmannetje” en vissen over de dammetjes richting het strand van Oostvoorne. Het blijft voor mij een wat onwennige visserij op zo’n grote plas (meer water dan vis). De doorsteken zijn de beste plaatsen om te proberen, zegt men. En ik probeer me te verplaatsen in de wereld van de regenboogforel. Het barst van de kleine grijze kreeftjes, krioelt werkelijk van het visbroed en er is toch nog veel alg te zien langs de kanten op de bodem. De goudkopjes veranderen na 2 worpen in groenkopjes, dus de patroontjes worden al snel gewisseld in licht zwevende en drijvende imitaties.

Bas heeft een hongerklop en terwijl we wat staan te babbelen, lijkt Paul in de verte vast te zitten. Of toch vis? Aan de bewegingen van Martin te zien en het opspattende water op een meter of 4 buiten de waterkant moet het toch echt “vis” zijn. Als we een kwartier later het punt bereiken, is duidelijk dat Paul zijn eerste bijna 40-er netjes heeft geland, nadat Martin bij het oversteken van de doorsteek een beuk op zijn hengel kreeg. Die vis zwemt nu tijdelijk met het onderlijntje van Martin rond..

Ik loop verder en herken een stuk water waar ik bijna 2 jaar geleden alweer met Martin heb staan vissen. Het lijken wel flats. Mooie heldere stukken water en waden tot bijna 50 meter uit de kant. Het krioelt ook hier van het visbroed. Ik zie echter geen enkele afwijkende vormen in de eenparig door de aanhoudende wind opgezweepte golfjes.

De tijd verstrijkt en we besluiten in het paviljoen een versnapering te gebruiken om de avondsessie goed te beginnen. Bas heeft na de vangst van Paul nog 2 aanbeten gehad. Verder is het rustig gebleven. Op weg naar het terras ontwaar ik aan alle hengels een floating fry.. Het leven is goed aan de waterkant met een pilske, een sateetje, een slaatje, een zonnetje en je vismaten op het terras. Temeer als je beseft hoe anders het ook kan gaan. Een van hodgkin genezende vliegvisser uit Brabant, geniet met ons de maaltijd mee en blijkt later vandaag ook zijn eerste OV-vis op een patroontje van Paul te hebben gevangen. Een ander mens besloot dit weekend een eind te maken aan het aardse bestaan en bleef achter op een diepte van 40 meter in het OV meer. Ondanks sonar is de man nog niet gevonden.

Gesterkt door de verhalen op het terras en de verzorging van de inwendige mens, maken we ons klaar voor de avondsessie. We besluiten de omgeving van de Stormvogel te verkennen en starten bij de eerste doorgang en de steigertjes. Paul ziet een vis draaien en werpt zijn vlieg in de richting van de kolk. De tweede worp in dezelfde richting is voldoende om de vis te laten happen. Hij ziet het gebeuren en doet ons daarvan life verslag. De run die volgt is er een die je van een stevige vis mag verwachten. Even dreigt de steiger roet in het eten te gooien, maar Bas geeft aan dat de vis langs dezelfde weg terugzwemt. Een mooie dril voor het publiek volgt en niet veel later laat de vis zijn staart zien. Deze is zeker 50+. De vis wordt netjes geland, op de plaat gezet en niet veel later zwaait hij ons met die dikke staart ook weer vaarwel. Mooi hoor.

Het gedeelte bij de stormvogel bevat verder veel wier en alleen bij de 2^e doorstroom lijkt een wat dieper stuk mogelijk nog iets op te kunnen leveren, volgens Bas, die zijn zinnen op dat stuk heeft gezet. Martin heeft tijdens een sjekkie moment helaas een kans gemist op vis voor vandaag. Paul en ik besluiten het laatste uurtje nog even aan de andere kant te besteden. Bij het wisselen van zijn vlieg voor een tweede droge, zie ik ineens een flinke kolk op nog geen 3 meter bij ons vandaan op de achteloos in het water gegooide lijn van Paul. Verrek, ze liggen gewoon onder je voeten! Paul ziet ook een kolk. Zou het dan los gaan? 5 minuten verder zie ik een prachtige draai van een vis op nog geen 25 meter, maar tegen de wind in , is dat voor mij te ver en voordat ik de plek kan aanwerpen, ben ik een halve minuut verder. Daarna is het stil. De wind neemt af. Het is nog steeds lekker buiten. De zon is onder. Bij de Stormvogel is het stil gebleven. Het is en blijft zeker als je zo’n prachtige regenboogforel mag haken een belevenis daar op die plas in het voor Brabanders verre westen.

We praten nog wat na en in de auto ben ik blijkbaar stiller dan gewoonlijk. Een dagje OV krijgt ook 100kg hfh aan het einde van de dag stil..

Hfh, 5-8-10

naar de foto’s

naar de video

naar de muvee

Wat kun je nog doen in de zengende hitte…

Ik hoor u denken: “een VVG-er op 2 juli 2010 langs de waterkant, met om 16.00 uur de kwartfinale van oranje en temperaturen van tegen de 35 graden?”. Jazeker. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dus op het heetst van de dag trekken Erik en Hans erop uit om alle viswetten te tarten.

Onderweg naar het haventje van Streijensas zien we het kwik van de digitale gradenmeter buiten opkruipen naar 34 graden.. Gelukkig staat er nog een aardig briesje vanuit het westen. De reistijd met tunneltol bedraagt net geen uurtje. Een grote gestalte met witte hoed heet ons welkom. Vanmiddag zijn we te gast op de boot van Ruud, een vismaat van Erik, die al veel water op de wereld heeft gezien en ons vandaag de oevers vanaf de waterkant wil laten zien. We laden het ruim met onze visspullen en een kwartiertje later trekt Ruud , nadat hij eerst ervan verzekerd is dat wij beiden goed zitten, het handeltje van het gas even wat verder open.

De 200 pk-tjes van de beroemde motor (overgenomen na 100 draaiuren voor de Film van……?) laten een wit schuimend spoor achter en 4 klappen op een paar flinke golven later is de stoel waar ik een seconde daarvoor nog zicht over het water had, is tot in de laagste stand naar beneden gezakt door de bijna 100 kilootjes van HfH..

De wind waait woest door onze haarbossen.. en de opmerking : ”Stop je petje maar even weg..” , blijkt niet voor niets te zijn geweest. In een mum van tijd zijn we bij de kribben gerecht gekomen waar volgens Ruud altijd vis zit. En de vismeter geeft inderdaad vis aan in de poelen die Ruud eerder al eens heeft verkend. Deze poelen leveren, ondanks variatie in het vissen: drijvend met dikke grote zware nimfen, zinkend met streamers en trollend met jerks helaas geen vis op. We vertrekken naar de uitstroom van de Amer centrale en zien het water nu eens van een andere kant. Het water laat tot nu toe nog geen enkele spoor van aanwezige vis zien. De vismeter van Ruud wel, maar ook de uitstroom levert, ondanks het stromende water geen vis op. De temperatuur van het water aldaar: ruim 28 graden!

Grappig dat je nu de plaatsen waar je normaal je vlieg niet kunt presenteren zo makkelijk kunt bereiken. En net als Ruud aangeeft dat we een rondje Biesbosch zullen maken en mijn lijn een tijdje beneden heeft gelegen, laat een baars zich toch nog verleiden en vergrijpt zich aan mijn stijgende rood-witte streamertje : “vis!”. Waar roept Erik en speurt tot drie keer toe het water af, terwijl ik de baars heen en weer laat spartelen in de lijn van zijn gezichtsveld. Afijn als iedereen deze voor de Nederlandse wateren prachtige roofvis heeft bewonderd en de vis het water weer opzoekt, vertrekken we richting de Biesbosch.

Prachtige waterkanten, windstil…, stijgende temperaturen, stekende dazen, waterlessende Schotse Hooglanders, blote buiken van zonminnende watersporters, en om 16.00 uur zetten we de radio aan in dit prachtige stille natuurgebied. Doordat de wind is weggevallen, zweten we ons werkelijk helemaal suf. Nederland staat achter. Het vocht is met bier, water en witte wijn bijna niet aan te vullen. En onze verwoede pogingen om vanuit de waterkantjes dan misschien nog een snoek te verschalken leiden uiteindelijk tot 3 keer “vast!”, in plaats van “vis!”.. We kabbelen voort door dit prachtige stukje Nederland en als Nederland dan ook nog 2 keer scoort en we dus weer een ronde verder zijn, houden we het niet meer uit. De dieptemeter begeeft het ook nog onder deze temperaturen. We leggen aan bij een strandje en de reserve zwembroeken van Ruud wassen we schoon met het verkwikkende water van de …. Dit is wel verrukkelijk hoor! Een lekker koel biertje erbij en dan besluiten we nog even snel de kribben te bezoeken. Onderweg zien Ruud en Erik nog een schooltje roofblei. Even casten levert niets op. Op topsnelheid en daarom in een mum van tijd zien we de kribben verschijnen, als Ruud in zijn enthousiasme nog even een paar sprongetjes neemt… 3 flinke klappen en veel spatwater over onze lijven later, lijkt het voor Ruud de normaalste zaak van de wereld te zijn. . . Gelukkig geen schade. We vissen de plekjes af. Er ligt wel vis maar vooral diep. Ik ben bang dat we die diepte niet helemaal halen. We varen weer terug, want de lucht betrekt en een enorme Cumulus congestus doet vermoeden dat er straks het nodige onheil op het programma staat. Erik laat ongemerkt nog even ontvallen dat iedere keer als hij met mij meegaat op een vistrip, hij met een blank naar huis kan afreizen..

In de haven aangekomen, 150 meter voor de ligplaats zie ik in de voorlaatste bocht voor het eerst oppervlakteactiviteit! “Erik! Die droge erop!” Door de adrenaline raakt zijn lijn eerst nog even in de war, maar even later scheert die toch precies naar de plaats van de kringen en… verdwijnt de vlieg onmiddellijk in de bek van een…… roofblei! – tje, maar toch!

Gelukkig. Iedereen zijn visje op deze trip. De school met visjes wordt verstoord door de aanval van een veel grotere roofsoort. Mijn pogingen met de streamer leveren geen resultaat. De minute vliegjes des te meer! We vangen allebei roofblei van tussen de 15 en 20 cm lang. De vissen blijven een half uurtje actief en zijn dan plotseling weer verdwenen. Mijn nieuwe voor mijn verjaardag gescoorde RP-elletje is geen maagd meer.

We leggen aan , hebben 30 litertjes brandstof vandaag verbruikt, drinken nog een pintje op het terras van de haven, waar we de trip met een heerlijk briesje beëindigen. Ruud bedankt!