Een uurtje op de koffie bij een kennis of toch liever….
Het was gisteren prima weer of weer prima om een lijntje te strekken. Van vrijdag op zaterdag heeft het behoorlijk geregend. Als ik van de boodschapjes in Tilburg weer richting Vught rijd, kan ik de verleiding niet weerstaan om even langs de Zandleij te rijden. Mijn vermoeden komt uit. Het water stroomt flink en het anders zo heldere water is toch troebel geworden.
De verkenning langs de putten van Paul levert weinig visactiviteit op en des te meer sporen van menselijke activiteiten. Veel plastic vuil, een TV, een koelkast, complete vuilniszakken in de buurt van de stad, die voor de duikers blijven steken Het vormt een trieste aanblik voor de natuur- en visliefhebbers.
Thuisgekomen blijft het water trekken en stuur ik nog een sms naar Bas. Zullen we een rondje doen langs de vijvers? Tien minuten later zie ik een brede grijns aan de waterkant verschijnen.
Ik deel mijn eerdere ervaringen over deze locatie en Bas werpt de hoek mooi systematisch af. Omdat ik weet dat er een mooie snoek met zijn naam op het voorhoofd ligt, houd ik vooral zijn streamertje in de gaten als hij de plek des Esox Lucius nadert.
Twee momenten bij het snoeken blijven je meestal wat langer bij: als de snoek onverwachts toehapt, het moment van de aanbeet, de soms totale verrassing en het gezicht van de visser slechts een fractie van een seconde later. Je ziet de adrenaline die ook van 0 tot ongekende hoogte schiet, het zetten van de haak met volle kracht en direct verkent de jager de omgeving. Waar leid ik de snoek naar toe en waar moet ik hem vooral niet naar toe laten zwemmen.
In dit geval was ik getuige van de verassing en van de uitdrukking op het gezicht van de visser. En dat lijkt soms nog mooier dan het zelf vangen van een vis.
Tot slot is er bij een aanbeet ook nog een derde reactie, die allemaal bij het vissen liever willen ontwijken. Het is dat moment waarop de vis niet volledig gehaakt, of slim door een lichaamsbeweging zijn bek weet te ontdoen van de weerhaakloze haak. Dat is het moment waarop de adrenaline van toppunt ineens weer naar het normale niveau moet afdalen. Omdat dat niet altijd zomaar zonder meer gebeurt, ontwaart de vismaat bij zijn collega-visser een compleet andere actie die varieert van woede tot verdriet en alles daartussen afhankelijk van het visserstype.
In dit geval zat het ertussen. Even de teleurstelling , maar kort daarna de gezamenlijke discussie over de mooie actie en de sprong van bevrijding door de vis nadat de haak weer los was. “Mooi man” een vaak gehoorde slotopmerking en je vertrekt weer naar een volgende plek waar hopelijk een volgende snoek met jouw naamplaatje op zijn voorhoofd ligt te wachten….
Zo’n uurtje vissen is dan helemaal een feest, als je een sms krijgt van je dochter dat ze kampioen is geworden, dat er vervolgens direct (want het is onverwacht) een snoek je streamer probeert te pakken, dat je de snoek mist en dat de maat die 5 meter bij je vandaan staat ook een klap op de hengel krijgt te verduren..
We gaan. We hebben weer wat te vieren. Een prachtig uurtje een mooie vangst en Eefje is kampioen geworden met turnen. Proficiat!
Verontschuldig ons, de foto’s zijn gemaakt met een I-Phone 3