Tagarchief: trout

Vancouver Island october 2005, Canada.

Zoveel "H-S" momenten heb ik nog niet meegemaakt maar 1tje staat me nog helder bij.

Patiënt belde zojuist af dus ik heb even de tijd om dit gebeuren op papier te zetten

We schrijven oktober 2005 een mooie dag aan de Nitinat river op Vancouver Island, Canada.

We waren met vijf gelijkgestemden op een visvakantie. Overigens een onvergetelijke, geweldige tijd gehad.

’s Morgens vertrokken we in onze dikke 4X4 op weg naar de rivier die ons die dag zalm zou gaan opleveren.

Eenmaal aangekomen en de hele zut uitgepakt, hengels opgetuigd bleek ik mijn waadpak vergeten te hebben, lulhannes, nou ja dan maar zonder. Ik had mijn wandelschoenen aan dus ik kon zeker tot enkeldiepte waden.

Over een smal berenpad (want er zijn daar in de bush weinig wandelpaden) moesten we tot aan de rivier kunnen komen, althans volgens de stafkaart die we geraadpleegd hadden.

Binnen tien minuten stonden we aan de oever van de Nitinat. Dat viel dus dik mee.

"Pfoeh der staan hier wel veel beren" vertelde een van mijn maten totaal overbodig want ook wij zagen dat er een stuk of zes ‘collegavissers’ probeerden een zalm te vangen. Overigens doen zij dat veel sneller, beter en effectiever dan dat wij plachten te doen.

Als we een beetje bij elkaar bleven en ons wat rumoerig en bombastisch zouden gedragen schoven de beren vanzelf wel wat op, zo wisten we uit ervaring. Wat we ook uit ervaring wisten was dat waar beren aan de waterkant stonden er op dat moment op die plaats in de rivier altijd zalm zat.

Zo gezegd zo gedaan en na zo’n tien minuten begonnen we te vangen. De ene Chinook na de andere Chum. We stonden ondertussen zo’n <metricconverter productid="30 meter" w:st="on">30 meter</metricconverter> uit elkaar te vissen.

Paul als eerste in de rij daarna Hans, ik zei de gek, Bas en Erik sloot de rij af.

Plots riep Paul: “Mannen opgelet daar komt een beer aan” en ja hoor een behoorlijke beer kwam langs de oever onze richting op gelopen. Paul en Hans namen het zekere voor het onzekere en liepen zo’n meter of dertig het water in zodat de afstand tussen de naderende beer en henzelf toch nog overzichtelijk en dus betrekkelijk veilig bleef. De beer kwam steeds dichterbij langs het struikgewas wat zo’n meter of vijf van de waterkant af lag.

In deze situatie miste ik mijn waadpak pas echt, ik kon niet verder de rivier in als dat de schachthoogte van mijn schoenen toeliet. Ja…. Ik kon nog een metertje winnen door op wat stenen te balanceren maar ondertussen had ik al natte voeten en de beer bleef maar naderen.

Sodeju……………….. BEET. Ik stond met mijn schoenen vol water op wankele stenen en een beer op zo´n twintig meter een zalm uit te drillen.

Nou ja uit drillen………. Het risico van materiaalbreuk incalculerend hees ik dit beest richting topoog. Nog nooit heb ik zo snel een zalm ´getaild´ onthaakt en terug gezet. REANIMEREN ?????  ZOEK HET FF LEKKER ZELLUF UIT.

Met een zwiep die me bij de Olympische Spelen in Peking zeker een medaille had opgeleverd belandde de zalm, ver weg van mijn plaats van onheil, in het water. Ik had er immers geen zin in om met een beer het eigendomsrecht van een zalm te betwisten.

Ik begon het overigens behoorlijk warm te krijgen want de beer naderde gestaag langs mijn oever hij bleef maar lucht snuffelen. Beren schijnen heel slecht te zien maar des te beter te ruiken.

Bas begon ook steeds verder de rivier in te lopen, de schijtluis. Maar als een echte paparazzi wist hij wel dat de volgende momenten eeuwigheidswaarde zouden kunnen hebben.

“Hee Bert hou jij even mijn blikje Red Bull vast dan maak ik een foto van jou met de beer dicht bij je” Hij gaf het blikje aan mij en wist niet hoe snel hij weer verder de rivier in moest komen weg bij die stumper op de keien en de beer.

Het is maar goed dat Bas een digitale camera had met een flinke geheugenkaart want in het analoge tijdperk had hij, met deze inspanning zo een paar rolletjes vol geschoten.

De beer bleef maar dichterbij komen en snuffelde steeds meer met zijn neus in mijn richting.

Toen rook ik het ook………………………. Die Red Bull verspreidt een weeïge zoete lucht.

Die beer had dat natuurlijk ook geroken.

NONDEJU WEG DAT SPUL……….. MILIEU ?????? AMME REET .

Met een zwiep, waarvan de afstand me zeker goud zou opleveren in Peking verdween het blikje ver van me weg in de rivier.

De beer was me tot op zo´n meter of acht genaderd, mijn maten zeggen dat het een meter of vijftien was. Maar op de afstand waarop zij stonden kon je dat nooit juist inschatten.

Canadezen vertelden later dat je pas dicht bij een beer staat als je hem kunt ruiken.

Nu ik kan je vertellen dat deze beer zijn tanden die ochtend niet gepoetst heeft en dat een deodorant geen overbodige luxe is voor hem.

Na een tijdje (Ik schat een paar uur, mijn maten zeggen een paar minuten) sukkelde de beer verder langs de rand van het struikgewas en de oever, weg van mij.

PFFFFFFFFFFFFFFFF. Die was weg.

Toen pas kwamen mijn maten, de helden, mij de steun betuigen die ik de momenten daarvoor zo ontbeerde. “Yooh Bert je bleef wel kalm zeg !!!!!!!!”

Ik vertel dit verhaal nu met veel bombarie en grootspraak maar neem maar van mij aan dat er tijdens dit “H-S” moment liters zweet door mijn bilnaad gutsten.

Gr

Bert Martens

Wisserbach may 2008, Germany.

VVG-Tripreport, 16 en 17 mei 2008 Wisserbach, Duitsland

 Het weekend van “Barbeln futtern und Gabelschen prikken!”

 10.00 uur. Mijn spullen staan gepakt. De auto is afgetankt. Ik ben er helemaal klaar voor. Volgens de emailberichten die ik met Robert Pijnacker heb gevoerd, moet alles goed komen en geregeld zijn. Bas herinnert mij er nog aan 30 batterijen mee te nemen, om de vangsten op de gevoelige plaat vast te leggen om niet bij een mooie dril voor verrassingen te komen te staan.

Buienradar.nl geeft dikke langzaam optrekkende buien aan in het gebied waar wij willen vissen: een gebied met mooie duitse kleine stromende watertjes met beekforel, vlagzalm en kopvoorn (zegt het internet). De weersvoorspellingen zijn tot de dag van vandaag wisselvallig. “When the wind is in the east, they take the fly the least!” Hopelijk draait de wind nog wat bij. Of gelden in Duitsland andere gezegden: “Kommt die Wind aus dem Osten, dan fängt man die Grossten!”. Ik heb dus uiteindelijk ook maar “alles” ingepakt: van zomergoed tot herfstkledij, van droge vlieg tot zware tungsten ‘Burschen’ .

Bij het tanken kreeg ik 4 tompoezen mee. Die worden in huize Verboom met een bakje leut soldaat gemaakt (sorry Bert..).  Om 12 uur is ook Bert gereed voor vertrek. En na het ommetje van Bo en het verwisselen van een lampje waarbij de aardlek eruit schiet, vertrekken we om 12.30 uur richting Morsbach. Niks vergeten? Niks vergeten, Bert.. (B:’heb ik nu de aardlek weer teruggezet?’)

De reis verloopt ondanks een kleine stau bij Koln voorspoedig. We drinken nog een bakkie halverwege, strekken de benen en constateren dat de bediening bij het uitreiken van schoonheid door onze lieve heer, niet vooraan heeft gestaan..

We arriveren om 15.30 uur in Morsbach. Maken kennis met onze hyperactieve reeds 49 jaar alcohol- en rookvrije, 69-jarige gastheer en zijn duitse flexibiliteit. In plaats van 5 zijn we met 4. In plaats van 2 kamers krijgen we een apart optrekje (Zimmer 27 en 28). In plaats van meer hoeven we iets minder te betalen (maar dat zullen we Erik niet direct vertellen). En de gastheer is zo blij met de komst van de VVG, dat hij spontaan de eerste lading bier over de broek van Bas uitserveert. Mogelijk een Morsbacher gewoonte. Dus wij lachen erom en krijgen van hem een nieuwe pot voorgezet. We zitten mooi, maar niet lang, want er moet verkend en gevist worden!

Het viswater van de Wisser is een kwartiertje rijden van het Hotel. We ruiken het water en herkennen de beelden van vorig jaar. Ondanks de regen die wel gevallen lijkt te zijn, maar niet veel, staat het water laag en is kraakhelder. Eendagsvliegen en een flink buitje vergezellen ons bij het omkleden. Het is wat drukkend weer. We splitsten de groep in 2. Ik ga met Bert starten bij de 2e brug en Paul en Bas verkennen het eerste stuk vanaf de waterzuivering. Bert haakt al binnen de 5 minuten zijn eerste beekforelletje direct na de brug en ik pak mijn eerste een paar minuten later net voorbij de eerste bocht in een poeltje. Wat een mooie tekening hebben ook die kleine beestjes direct al en met wat een felheid pakken ze je vlieg. Ik heb de afgelopen week nog wat minute vliegjes gebonden en deze vlieg heeft mij werkelijk ook op het water van de Wisser veel plezier gegeven. Uiteindelijk heb ik er 2 van de 12 gebonden exemplaren overgehouden. De regen stopt, het zonnetje breekt door en zelfs met 24 graden, nauwelijks wind en kraakhelder water lukt het ons zo af en toe een forelletje en een paar kopvoorns te verschalken. We zien behoorlijke vissen wegschieten en soms lijkt het of we ook barbeel? zien zwemmen.

Achter de huizen tref ik mijn vismaat op een benkske aan. Dit was vorig jaar een plek waar met de droge vlieg fantastisch werd gevangen. Ik zie vanaf het bankje 2 redelijk formaat forellen een halve meter vanuit de kant, onder de bomen..  opzwemmen. Ik presenteer mijn nimf waarschijnlijk op de goede manier, want beide vissen reageren direct op het neerkomen van de 2 minute vliegen (1 verzwaard, de ander als dropper erboven). Ze lijken erom te willen vechten. In een flits duiken ze richting een van de nimfjes (de dropper) en de grootste van de 2 pakt hem direct goed beet. Aanslaan is niet nodig. Het heffen van de hengel en de gretigheid waarmee de nimf wordt genomen, zijn voldoende voor een mooie wilde forellendril.  Dit is echt genieten! Jammer dat ik bij het maken van een foto het fototoestel nog op filmen had staan…. Deze vis zal ik dus in mijn gedachte moeten blijven herinneren. En reken maar dat die de komende jaren blijft groeien!

Mijn taak en aanbod als gids voor Bert, heb ik tot aan de stek achter de huizen redelijk kunnen invullen. Rustig wadend door het water vraag ik aan enkele flink drinkende Duitsers van een hondenvereniging of ze nog een vergelijkbaar type visser , maar dan wat lager voorbij hebben zien komen? Dat blijkt het geval. Ik tref Bert een stukje verder druk gebarend aan. Mogelijk dat hij (voor insiders) de Barbelen aan het futteren ist?  Ik loop voorzichtig om en zie een school dansende barbelen? vlak voor Bert zijn voeten in een langgerekte poel rustig draaien.

Ik doe mijn waadjasje uit en merk dat ik zeiknat ben geworden van het zweet..  Veel te warm zo’n wadjack met deze temperaturen.Ze lijken wel te dansen, maar pakken geen vlieg. Bij het wisselen van de vlieg van Bert probeer ik met een nimfje van Bas, waar ik 3 dagen geleden bijna een karper mee verschalkte ook even de aandacht te trekken. Geen wilde knal, maar een voorzichtig wegtrekken van de nimf doet mij besluiten om toch aan te slaan. Een rustige stevige dril volgt!  Camera van Bert in de stelling gebracht. Mooi man! “Wat een rustig dril”, zeg ik. “Wacht maar tot ie echt door heeft wat er is gebeurt zegt Bert”.  En hij krijgt gelijk. Ineens wordt de dril wat steviger en draait de vis met kracht in een andere richting. De lijn schiet los en een akelig gekruld uiteinde verraadt dat het haakje niet goed heeft vastgezeten… “PV3, wat jammer en wat baal ik daarvan”, zegt Bert.

Ik laat hem het draadje zien en smeek hem dit euvel niet wereldwijd bekend te maken. Als vismaten weet je een geheim wel te bewaren. Na deze enerverende dril is het tijd om te gaan eten. We kunnen tot uiterlijk 21.30 uur van de keuken gebruik maken.

Bas en Paul arriveren, hebben lekker gevangen en wat een half uur lang een goed bewaard geheim is gebleven, werd in de eerste de beste zin al in geuren en kleuren door mijzelf wereldkundig gemaakt…  Op naar Rom, het gehucht van Morsbach waar de keuken van het hotel op ons wacht. Zonder TomTom, doen wij er een half uur langer over dan de heenweg..

Bij het hotel slaat de eigenaar ons tevreden op de schouders en worden wij goed in de watten gelegd door de vrouw des huizes. Maar niet echt het type om even een ‘Gabelschen’ mee te prikken. Schitzels, uiensoep, rostkartoffeln, pommes frites. Goede stevige kost mit salat und verschiedene Biere. Bert laat zijn leeuw een keer brullen, en heeft daar de lachers mee op zijn hand. De dag wordt geëvalueerd. Morgenochtend willen we om 6.30 uur starten. Na overleg wordt afgesproken dat er in Zimmer 10 Kaffee mit brot  voor ons klaar zal staan. We rekenen met de heer ADHD Klein af. Om 23.30 uur zijn we moe en voldaan. We pakken op de kamer nog een laatste uit de “koel”box bij 20 graden bewaard pisje. Bert is 2 vliegendozen kwijt. “Ik weet zeker dat ik ze in mijn rugzak heb gedaan (in the dirt?)” . Alles wordt afgezocht: onder de banken, in de zakken van de jassen, de rugzak, etc. Geen dozen. En toch…. Morgen op de plaats van de eerste stop nog maar eens kijken. Ik krijg van Bert een wit poedertje dat mij van de hoofdpijn moet afhelpen. Het helpt goed. Ik raak pijnvrij en slaap vervolgens de eerste 2 uur niet (bijwerking..?). Die tijd heb ik maar gevuld met nog uiteraard met het uitwisselen van informatie met mijn kamergenoot, die daar blijkbaar ook van genoot.. Om 2.00 uur raakte ik dan toch op het ritme van een zwaar zagende buurman in slaap.

Einde dag1, wisselend bewolkt, lage waterstand, kraakhelder water, noord-oostenwind (0-1).

Nimfen en droge vliegen. Bruine forel, kopvoorn, (bijna barbeel?….).

Dag 2, wisselend bewolkt, meer wind (richting?), waterstand vergelijkbaar met dag ervoor, stijgende luchtdruk.

Buiten niet nader te benoemen ‘zware ademen’ en de nachtelijke  wandelingen richting toilet van deze en gene om 5.00 uur en 5.15 uur, verliep de nacht rustig en liep om 5.25 uur inderdaad de wekker weer af..  Dus redelijk gebroken nuttig ik ons ontbijtje. Zimmer 10 ziet er tot onze aangename verrassing goed uit. Goed belegde ontbijtpakketjes, verse koffie, schaaltje obst. Prima hoor! Overigens zaten de dozen van de zoekgeraakte vliegendozen van bert gewoon in zijn waadpak.. Bert lacht nog een keer de vouwen uit zijn broek en houdt zijn kopje volgens eigen zeggen nog net droog… Vandaag gaan we gelet op de verschillende windrichtingen binnenshuis de “Barbeln futteren”. Verschillende tactieken worden besproken. We zwaaien het hotel uit, maar niemand zwaait terug. De bakker is al wel open. Om 7.30 uur uur staan we aan het water. Bert gaat verder met Bas en Paul en ik verkennen het eerste deel van de afgehuurde strecke. Het heeft vannacht wel weer geregend, maar het water  staat niet hoger. Vorig jaar ving Bas hier nog vlagzalm. Paul geeft goed aan hoe hij de vis benadert en ieder deel van de Wisser wordt bekeken, en met tactiek aangevallen. Het levert die ochtend niet echt veel vis op maar wel geregeld en een paar mooie (bijna)vangsten.  De dril en de aanval op een paar mooie beekforellen bij de brug zal ik niet snel meer vergeten. De voorbereiding was goed. De dag ervoor had Paul ze al waargenomen en door de voorzichtige benadering kon de vis tot zeer dichtbij worden benaderd. Van de kant kon ik de forellen goed vanuit hun schuilplaats zien komen. De verleiding van een natuurlijk gebonden (blank met rood) nimf zorgde keer op keer voor het volgen van de beide forellen.

Door het kraakheldere water was het openen van de bek na de 4e of 5e gerichte worp duidelijk zichtbaar en kon de verklikker verder worden vergeten. De worp gericht, de strip natuurlijk en het aanslaan gebeurde zoals dat moet. De klap ondanks het zicht toch blij verrassend.! Mijn hengel maar even snel in de boom hangen en een mooi filmpje maken van deze prachtige aanbeet en wilde dril. Mooi hoor. Jammer dat uiteindelijk het lijntje toch nog begaf. Ook dat hoort er soms bij. 16/00 was voor deze heer of dame uiteindelijk toch te dun. Maar wel een mooi “kt”-filmpje…

Even pauzeren, en vervolgens vanaf de 2e brug verder gevist. En daar haak ik mijn vis!  Op nog geen 3 meter van Paul vandaan. “Huh? wat is dat”, hoor ik hem zeggen. En meteen is ie los. Ik gooi nog een keer op de plek waar ik de blanke onderkant  waarnam en de tweede worp komt op de goede plaats. Weer knalt de vis op de nimf. Wat een sport! Dit is toch wel waar je van geniet mensen. Na een mooie dril en gelukkig ook een landing kan ik de vis onthaken, maakt Paul wat mooie plaatjes en kan de vis worden teruggezet. Zonder probleem verkiest hij of zij direct het diepere deel van het water. Na een high five  en een brede grijns  vissen wij verder. We spotten in de S bocht  (hoe gaan we die noemen mannen?) een grote groep barbelen? en kopvoorn. Naast wat kleine forelletjes en een mooi kopvoorn op de gele vlieg uit de Ardennen, vangen wij geen barbeel?. We lopen door en ontmoeten onze maten op de plak achter de tuinen, ongeveer halverwege de Wisserstrecke. Tied voor een pafke, een BBQ-tje en een korte verkenning naar de rivier de Sieg. De Wisser stroomt uit in de Sieg , dus we zijn beniewd hoe die eruit ziet. Het is namelijk ook mogelijk om een deel van de Sieg via Robert te reserveren. Wellicht voor een volgende keer. De rivier is duidelijk breder, het water is helder en staat ook laag en daardoor is ook de invloed van het dorp zichtbaar.

Wij roosteren deutsche wurste, prikken met eigen gemaakte houtje ein Gabelschen en drinken een biertje. Na een kort terreinbezoek komen verschillende leden opvallend opgelucht en vrolijk weer uit de bosjes te voorschein. Een gedeelte de VVG heeft de gelegenheid van pauze met het futteren von der Barbel benut…

Na de middag trekt ieder zijn plan. Bert en ik bevissen het eerste deel. Bas lijkt vanaf de brug richting 2e brug of  verder te starten en Paul kiest ervoor om  vanaf de brug stroomopwaarts te gaan vissen.

We vangen allebei , maar minder en kleiner dan vanmorgen en gisteren. We zetten wat grote insecten op de plaat en bereiden ons voor op de locatie bij de brug, waar Paul vanmorgen die mooie forellendril liet noteren. Misschien kunnen we de nimf terugvangen… Ik zie nog een hermelijntje en tijdens onze wadtocht circelen grote buizerds in de lucht. Het lijkt een paartje te zijn.We sluipen naar de laatste bocht en zien tot onze verrassing Bas geknield bij de brug zitten. Hij lijkt dezelfde gedachte gehad te hebben. Ik zie een “staartje” bewegen. Dat zou inhouden dat er iets gevangen is. Wij waden naar de brug en zien een prachtige grote beekforel 40-50 cm en een nog bredere grijns om de mond van Bas. Jammer dat we net te laat waren om de dril ook te zien. We oefenen onze worp nog even onder de brug, want er ligt er tenminste nog 1, volgens Bas en ik ga zo op in mijn werptechniek, dat ik niet in de gaten heb dat mijn jas, die ik maar even om mijn middel had gebonden volledig met water gevuld raakt…. Leuke foto voor thuis..

We lopen verder en waden nog een keer van het deel van de brug tot aan de tuintjes. Vanaf de weg zien Bas en Bert grote vissen wegschieten, ruim voor ik aan kom waden. Met dit weer verras je de echt grote forellen niet makkelijk. Achter de tuintjes vang ik achter een watervalletje mijn laatste mooie forel. Deze knalt werkelijk om mijn nimf en door de stroom lijkt het een heel geval te zijn. Uiteindelijk valt de grootte wel mee, maar de dril was mooi en daar gaat het voor een deel natuurlijk ook om. We stoppen met vissen, rijden Paul op sokken voorbij en nadat we het erover eens waren de trip toch ook vooral gezamenlijk en in goede sfeer te beëindigen, hebben we Paul toch maar laten instappen. Hij heeft een fantastische middag achter de rug met dikke vette drillen, een paar verspeeld en een bijzondere vangst, waarover nog niet echt duidelijkheid heerst. Het lijkt een kruising tussen barbeel en kopvoorn te zijn, ook wel de ….. genoemd. Veel actie dus. Mooi dat iedereen zo toch zijn visje heeft gevangen. Uiteindelijk wil je na zo’n tripje in een mooie omgeving natuurlijk ook wel een visje hebben gevangen. 

Om het resultaat van de beide dagen te vieren hebben we een pizzaatje gegeten in het tentje waar we ook vorig jaar ons laatste pintje genuttigd hebben en hebben we gezamenlijk geconcludeerd dat het lastig “Gabelschen pricken wird” in dit gebied gezien het huidige vrouwenbestand. Na een laatste likeurtje, een ritje van 3 uur, een plotselinge wegversmalling en een kopje niet te versmaden koffie van de Mc Donalds bereiken wij onder de tonen van voor de 5e keer “home” van Simply Red om 00.15 uur Vught. Home sweet home. Het was weer een fijne trip met fijne mensen.

Thanks

Hfh

Vangende vliegen en nimfen dit weekend: Mart’s minutevlieg, meivlieg, goudkoppen divers, rally special, cdc droog (geel/wit)

Vangsten: Kopvoorn, beekforel, vlagzalm, ruisvoorn en sneep.

To pictures

To video 1

To video 2

To video 3