Donderdag 25 juni
De eerste ochtend dat we gezamenlijk ontbijten, maar nog steeds zonder Bert.
Paul, Bas en Erik gaan naar zee, Hans en Onno gaan het bootje nemen aan Loch Sionascaig.
Eerst even langs David om te vragen waar het motortje is van de boot. Nadat hij vroeg hoe het met de “Helicopterman” was, weten we dat de motor aan de boot zit.
We rijden naar de parkeerplaats om vervolgens met rugzakken, hengels en bezinetank naar de boot te lopen. Een pittige wandeling door modder, pallets en drassigheid.
Als we de boot vinden gaan we er snel vandoor om al trawlend de kanten af te speuren. Het is al snel raak voor zowel Hans als Onno. Intermediate lijn, zinklijn, Alexandria, Onno’s special, wat dan ook, eigenlijk pakt alles wel een mooie 30 cm dikke bruine forel. Als we niet genoeg te eten hadden, dan hadden we het nu wel!
Als we bij de uitstroom komen van de derde PollyLoch weet Hans er al bij zijn eerste achteloze worp een mooie Forel te vangen. Het blijft een indrukwekkend uitzicht, zo bij de watervalletjes. We drinken op Bert een klein glaasje Brabants likeurgebeuren en fotograferen wat, alvorens we verder onze weg vervolgen.
Het blijft genieten, varende op een spiegelgladde Loch, waar de jas uit mag.
Mooie vangsten maken dat de tijd vliegt.
Om 16.00 uur besluiten we Sullivan rechts van ons te laten en de terugvaart te aanvaarden. Bert kan bellen over het hoe en wat van zijn thuiskomst naar de Polly.
Eenmaal de Lodge in zicht zien we een klein wit busje de Lodge afrijden…..het zal toch niet zo zijn dat………..?
Jawel, exact op tijd zijn we terug opdat Bert geen moment alleen hoeft te zijn. Vroeger ontslagen dan verwacht en mooi een taxi genomen. Natuurlijk verhaalt hij van de lange rit, de kosten en de wijze van niet betalen per plastic. Toch nog goed gekomen voor de chauffeuse overhandigt hij haar een tray bier…..helemaal goed zo!
We zijn allen blij dat we weer compleet zijn en nuttigen daarom met plezier ons diner. Lekker Pollakfillet uit de oven, tomaten/mozzarella/basilicum, tomatensoep….het kan niet op…
Bert knijpt er nog even een uurtje tussenuit naar bed, als Onno en Bas de gevangen pollakken van vandaag filleren en invriezen en Paul, Bas en Hans later nog even de Polly bevissen.
Zo zitten we nog even bij het vuur en doet een ieder zijn ding.
Weer een dag voorbij, morgen de laatste. Wat het gaat brengen zien we dan wel weer.
Blij weer compleet te zijn nuttigt ieder zijn drankje…..het zal wederom niet laat worden..