Tagarchief: erik

Open VVG Championship 2008, the Netherlands.

VVG ’s got a new Champ!

Wat een voorbereiding, wat een weer en wat een mooie vangsten konden we gisteren noteren tijdens het onvervalste enige echte Vughts Vliegviskampioenschap 2008.
Daar waar vorig jaar in een fel duel tussen 2 VVG-ers om deze eer werd gestreden en Paul met de eer mocht strijken, was wel duidelijk dat meer leden dit jaar het zoet van de overwinning wilden proeven…

Alleen Martin ontbrak die in Kampen tijdens het “cavia en kippen werpen” evenement moest voorbinden. En Mike natuurlijk, die mogelijk vanwege de slechte weersvoorspellingen en of reistijd maar had afgezien van deelname.

Op donderdagavond kon je al duidelijk merken dat de strijd in Appeltern een hevige zou gaan worden. Theo arriveert met geheimzinnige dozen, Martin heeft voor iedereen allerlei tips (logisch, hij zou er toch niet bij zijn). En daar waar de een nog niet het achterste van de tong laat zien, zijn anderen meer open in hun keuze: Bert met licht uit balans gebonden sterren-vliegen, Onno’s vliegen, volgens hemzelf echte winners, maar zouden zijn vliegen over 2 dagen bij hele andere omstandigheden ook nog de winnende blijken? Paul met prachtige verse vliegen in meer neutrale kleuren, maar wel met een breed spectrum. En Erik met mooie grote voor mij nieuwe creaties. Hij gokt duidelijk op de verwondering van de vissen. En Theo? Die liet zijn creaties nog even achterwege..

Ellebogenwerk en “niet afkijken”gedrag werd meerdere keren waargenomen die avond door mijzelf. Bijna moest ik optreden, om dat haast verachtelijke niet bij VVG horende gedrag te berispen ,of erger, te bestraffen. En dat mocht ik als  vrijwillig aangewezen enig echt onberispelijk en streng doch rechtvaardig jurylid tijdens  de aanstaande battle.
En juist omdat ik die rol zou vervullen en mij dus meer met het vastleggen de vangsten en het beoordelen van een eerlijke strijd zou moeten bezighouden, werd mijn keuze eenvoudig: vooral statische patronen.

En dan komt Theo met zijn 3 exemplaren. Vergeef mij de namen. Daarvoor zit ik nog te kort in dit illustere circuit. Maar een drietal “opvallende creaties” worden tentoon gespreid, de keuze toegelicht en zaait bij de deelnemers verwarring. Toch groot? En andere kleuren? Drijvend? Theo heeft natuurlijk wat meer ervaring op het Mun, maar iedere dag is een andere. Dus de meeste mensen blijven bij hun keuze. De meeste…, behalve Bert. Omdat Bas het niet redt om op tijd zijn vliegen in te leveren, worden tenslotte 5 minuten voor het sluiten van de vliegendoos nog 3 creaties voor hem gebonden, door vrijwillige leden , die wel mooi lijken, maar waar ook dan al glimlachend van wordt getwijfeld of dat nu wel vliegen zijn waar vis mee wordt gevangen…
Om 22.30 uur sluit het enige echte jurylid de vliegenkist.  De voorbereiding is gedaan. Zaterdag d-day.

En dan over de dag zelf. De aanloop er naar toe was niet het meest ideaal te noemen. Wisselende weersberichten. Onrust zaaiende mailtjes: moeten we wel gaan? Dit wordt echt gekkenwerk! Laten we het vooral bij de soep en het toetje van Tillie houden leek zelfs even de overhand te gaan winnen…:

Email van Paul:
Heren,
Heeft het überhaupt wel zin om morgen MET DIT WEER aan de put te staan? Morgen wordt het nog slechter ;-(
Koffie bij Erik en een filmpje bij Theo kan natuurlijk wel doorgaan.
Met vriendelijke groet,
Paul Verboom

Hfh:
Grote kans op aanhoudend wisselvallig weer met temperaturen die geleidelijk iets oplopen.

za zo ma di wo 
 
 

Zonneschijn (%) 50 20 20 40 30
Neerslagkans (%) 80 90 60 20 20
Neerslag in mm 1 2-5 0-2 0 0
Minimumtemp (°C) 2 0 -1 -3 -3
Maximumtemp (°C) 4 5 5 4 6
Windrichting NW ZW NO N ZW
Windsnelheid (bft) 5 4 4 3 3
     
Toelichting weer op zaterdag:
Volgens mij staan wij morgen in de zon, 80% valt elders, is er 1 mm neerslag van spetterende forellen, is de temperatuur zodanig dat een bakkie leut tussendoor als nooit tevoren smaakt, is de windrichting (bekend om de zuidelijke invloed van de verschillende bossages) vooral west en verdient het aanbeveling om met een # 5 te vissen.
De vliegen wilden er vannacht al uit, maar gelukkig lag er een zalmei voor de opening…
hfh

Reactie van Bert:

Noord Westen wind is niet goed!
Komende nacht en ook zaterdag overdag houdt de buiigheid aan. Voornamelijk zullen het dan buien met hagel en/of (natte) sneeuw zijn en kan het dus (tijdelijk) glad worden. Onweer blijft mogelijk. ’s Nachts ligt het kwik meest nog boven het vriespunt en ’s middags wordt het hooguit 4 graden. De wind blijft in de noordwesthoek en verandert nauwelijks van kracht.
Bert

Maar gelukkig won uiteindelijk het zuivere visgevoel het van het verstand en kon zelfs Onno (“het weer is zo slecht dat de hockey niet doorgaat”) op tijd naar het Mun vertrekken.
Bij het vertrek vanuit Vught, wordt Bert volledigheidshalve gevraagd of hij alles heeft, waarop hij bevestigend knikt (of niet). Na de eerste bocht slaan wij voor onze volgers verrassend rechtsaf. Verbaasde gezichten achterlatend, keren wij huiswaarts om Berts bril te halen.

Theo sluit aan en heeft dinsdag wat voorwerk gedaan, om er in ieder geval zeker van te zijn dat na het vissen ook echt gerookt kan worden. Het huisje op de terp van Tillie en Erik wordt bezichtigd en de koffie met taart, en heerlijke uiensoep met broodjes maken ons van binnen lekker warm. Dat zullen we moeten zijn ook, want er is toch: harde NW wind, bij 2 graden en kans op stevige winterse buien, voorspeld. Het thermo ondergoed heeft alle kasten vannacht verlaten en bedekt de huiden van de VVG-ers vandaag. Erik krijgt van Til een succeszoen en zijn kansen nemen nu met de minuut toe.

Bij het zien van het strijdtoneel, locatie ’t Mun, groeien de kriebels. Als jurylid moet je dan koel blijven, wat natuurlijk bij deze omstandigheden niet echt moeilijk bleek. De hengels  worden geladen, de pakken gehesen, de vliegen nog even niet in touw… De laatste instructies en dan kunnen de vliegen worden geknoopt.  De adrenaline stijgt en de een heeft met dit weer wat meer moeite met het knopen van de vlieg dan de ander. Om 13.00 precies blaas ik de fluit en scheren de eerste lijnen door de inmiddels flinke kabbels op het het water van put 7 van het Mun.

Gelukkig, de opzet van mijn statische vlieg, de zalmei, lukt aardig. Hij verdwijnt door het gewicht van de zinklijn  in ieder geval onder dewaterspiegel… “Ben je niet bang dat er dadelijk 1 met je hengel vandoor gaat” zegt de dan nog enige aanwezige buurman. “Nee hoor”, antwoord ik.   “Ik mag hopen dat ik hem straks zie gaan!” 
De eerste hengel die na 10 minuten krom gaat is van de man die nu juist het verst van het jurylid afstaat… De heer Bakelaar zelf laat zijn hengel krommen en vraagt mij even zijn schepnet aan te reiken. Filmpje, fotootje, sprint van 200 meter, net aanreiken, constateren dat de vis met de vlieg is gevangen die 2 avonden eerder werd gebonden, niet naar visolie oid ruikt, nog een foto, de priest aanreiken en laten werken en vervolgens weer 200 meter terug naar mijn hengel, in de hoop dat ik hem niet meer zie…
En dan blijkt, de volgende 1,5 uur, dat je als jurylid over een enorme conditie moet beschikken: steeds weer lijkt het alsof de dan verst bij jou vandaan zijnde visser een forel haakt. Het patroon van hiervoor herhaalt zich aldus 11 keer in de daarop volgende reguliere 2 uur vistijd. En dat is best veel voor iemand van 98 kg, met artrose in zijn knieën,  en wedijverende vissers, die tussendoor niet een keer spontaan uit eigen beweging zeggen: “Hans ik loop wel even een keer…”
Het beeld van verkleumende gezichten en koude vingers, staat in schril contrast bij mij: hevig ademend, lekker warm, met een zwaar bezweet gezicht en een lach op de lippen omdat ik alle vangsten mooi van dichtbij kan bekijken…

Hoewel bij het vangen van 1 vis moet ik eerlijk bekennen, was ik liever niet rechtstreeks betrokken geweest. Nou ja, vis…  Terwijl iedere VVG –er vanaf een afstand staat te genieten van Paul’s 2e dril en hem al dan niet menend: ”mooie vis Paul! ” toeroept, is het Paul zelf die uitroept: “He? Wat is dit nu? Wat een lelijke. Hij heeft helemaal geen bovenlip! Het lijkt wel een vis met een Hazelip!” . Ik mag vervolgens de uiterst zeldzame “Jan Jaap-van der Wal, regenboog forel op de gevoelige plaat leggen. Ik kan daarbij nog net mijn lachen inhouden. En zeg nou zelf: Is ie niet apart?  “Nou snap ik ook waarom ik hem steeds miste, of liever gezegd: hij miste!”, zegt Paul nog. ‘ Hij wilde wel happen, maar miste steeds omdat ie die bovenlip miste..”.

Gelukkig blijven de voorspelde buien die middag achterwege. Het weer wordt later in de middag zelfs steeds beter.  De wind neemt af, de perioden met zon toe. En langs de waterkant blijft het spannend die middag, want na Theo vangen ook Paul (3), Onno (2?) en Bert (2) mooie vissen in de reguliere vistijd. En het wordt nog echt spannend, want de toppen van de vingers van Theo zijn haast bevroren, waardoor hij nog 2 aanbeten mist.. Om 15.00 uur volgt dan het verlossende eindsignaal en is bekend wie een jaar lang met roem en eer binnen het VVG mag strijken. Die eer en glorie komt Theo Bakelaar toe!

Er wordt nog tot aan de schemering doorgevist. De spanning is er dan letterlijk wat af. De aanbeten worden minder (logisch natuurlijk als er inmiddels 11 flinke praters zijn afgevangen..) Er worden nog een paar vissen gevangen en ook nog een paar verspeeld. Om 17.00 uur worden de gevangen vissen schoongemaakt en reizen we snel richting Rosmalen Daar worden  de prijzen onder de VVG leden verdeeld, pech, aanmoedigings en kampioensprijzen. Theo rookt een paar heerlijke forellen en heeft salades bereid. Tijdens het eten is  janjaap nog een keer het stralende middelpunt en wordt de dag nog eens dunnetjes aan tafel wordt overgedaan. Na het eten bekijken we tenslotte in alle rust de belevenissen van Theo in  Martha’s Vineyard op DVD meebeleeft.           
Moe maar uiterst voldaan komt om 22.30 uur een einde aan deze memorabele VVG dag.
Allemaal bedankt daarvoor!

hfh

To pictures

To muvee