Tagarchief: martens

Open VVG Championship 2008, the Netherlands.

VVG ’s got a new Champ!

Wat een voorbereiding, wat een weer en wat een mooie vangsten konden we gisteren noteren tijdens het onvervalste enige echte Vughts Vliegviskampioenschap 2008.
Daar waar vorig jaar in een fel duel tussen 2 VVG-ers om deze eer werd gestreden en Paul met de eer mocht strijken, was wel duidelijk dat meer leden dit jaar het zoet van de overwinning wilden proeven…

Alleen Martin ontbrak die in Kampen tijdens het “cavia en kippen werpen” evenement moest voorbinden. En Mike natuurlijk, die mogelijk vanwege de slechte weersvoorspellingen en of reistijd maar had afgezien van deelname.

Op donderdagavond kon je al duidelijk merken dat de strijd in Appeltern een hevige zou gaan worden. Theo arriveert met geheimzinnige dozen, Martin heeft voor iedereen allerlei tips (logisch, hij zou er toch niet bij zijn). En daar waar de een nog niet het achterste van de tong laat zien, zijn anderen meer open in hun keuze: Bert met licht uit balans gebonden sterren-vliegen, Onno’s vliegen, volgens hemzelf echte winners, maar zouden zijn vliegen over 2 dagen bij hele andere omstandigheden ook nog de winnende blijken? Paul met prachtige verse vliegen in meer neutrale kleuren, maar wel met een breed spectrum. En Erik met mooie grote voor mij nieuwe creaties. Hij gokt duidelijk op de verwondering van de vissen. En Theo? Die liet zijn creaties nog even achterwege..

Ellebogenwerk en “niet afkijken”gedrag werd meerdere keren waargenomen die avond door mijzelf. Bijna moest ik optreden, om dat haast verachtelijke niet bij VVG horende gedrag te berispen ,of erger, te bestraffen. En dat mocht ik als  vrijwillig aangewezen enig echt onberispelijk en streng doch rechtvaardig jurylid tijdens  de aanstaande battle.
En juist omdat ik die rol zou vervullen en mij dus meer met het vastleggen de vangsten en het beoordelen van een eerlijke strijd zou moeten bezighouden, werd mijn keuze eenvoudig: vooral statische patronen.

En dan komt Theo met zijn 3 exemplaren. Vergeef mij de namen. Daarvoor zit ik nog te kort in dit illustere circuit. Maar een drietal “opvallende creaties” worden tentoon gespreid, de keuze toegelicht en zaait bij de deelnemers verwarring. Toch groot? En andere kleuren? Drijvend? Theo heeft natuurlijk wat meer ervaring op het Mun, maar iedere dag is een andere. Dus de meeste mensen blijven bij hun keuze. De meeste…, behalve Bert. Omdat Bas het niet redt om op tijd zijn vliegen in te leveren, worden tenslotte 5 minuten voor het sluiten van de vliegendoos nog 3 creaties voor hem gebonden, door vrijwillige leden , die wel mooi lijken, maar waar ook dan al glimlachend van wordt getwijfeld of dat nu wel vliegen zijn waar vis mee wordt gevangen…
Om 22.30 uur sluit het enige echte jurylid de vliegenkist.  De voorbereiding is gedaan. Zaterdag d-day.

En dan over de dag zelf. De aanloop er naar toe was niet het meest ideaal te noemen. Wisselende weersberichten. Onrust zaaiende mailtjes: moeten we wel gaan? Dit wordt echt gekkenwerk! Laten we het vooral bij de soep en het toetje van Tillie houden leek zelfs even de overhand te gaan winnen…:

Email van Paul:
Heren,
Heeft het überhaupt wel zin om morgen MET DIT WEER aan de put te staan? Morgen wordt het nog slechter ;-(
Koffie bij Erik en een filmpje bij Theo kan natuurlijk wel doorgaan.
Met vriendelijke groet,
Paul Verboom

Hfh:
Grote kans op aanhoudend wisselvallig weer met temperaturen die geleidelijk iets oplopen.

za zo ma di wo 
 
 

Zonneschijn (%) 50 20 20 40 30
Neerslagkans (%) 80 90 60 20 20
Neerslag in mm 1 2-5 0-2 0 0
Minimumtemp (°C) 2 0 -1 -3 -3
Maximumtemp (°C) 4 5 5 4 6
Windrichting NW ZW NO N ZW
Windsnelheid (bft) 5 4 4 3 3
     
Toelichting weer op zaterdag:
Volgens mij staan wij morgen in de zon, 80% valt elders, is er 1 mm neerslag van spetterende forellen, is de temperatuur zodanig dat een bakkie leut tussendoor als nooit tevoren smaakt, is de windrichting (bekend om de zuidelijke invloed van de verschillende bossages) vooral west en verdient het aanbeveling om met een # 5 te vissen.
De vliegen wilden er vannacht al uit, maar gelukkig lag er een zalmei voor de opening…
hfh

Reactie van Bert:

Noord Westen wind is niet goed!
Komende nacht en ook zaterdag overdag houdt de buiigheid aan. Voornamelijk zullen het dan buien met hagel en/of (natte) sneeuw zijn en kan het dus (tijdelijk) glad worden. Onweer blijft mogelijk. ’s Nachts ligt het kwik meest nog boven het vriespunt en ’s middags wordt het hooguit 4 graden. De wind blijft in de noordwesthoek en verandert nauwelijks van kracht.
Bert

Maar gelukkig won uiteindelijk het zuivere visgevoel het van het verstand en kon zelfs Onno (“het weer is zo slecht dat de hockey niet doorgaat”) op tijd naar het Mun vertrekken.
Bij het vertrek vanuit Vught, wordt Bert volledigheidshalve gevraagd of hij alles heeft, waarop hij bevestigend knikt (of niet). Na de eerste bocht slaan wij voor onze volgers verrassend rechtsaf. Verbaasde gezichten achterlatend, keren wij huiswaarts om Berts bril te halen.

Theo sluit aan en heeft dinsdag wat voorwerk gedaan, om er in ieder geval zeker van te zijn dat na het vissen ook echt gerookt kan worden. Het huisje op de terp van Tillie en Erik wordt bezichtigd en de koffie met taart, en heerlijke uiensoep met broodjes maken ons van binnen lekker warm. Dat zullen we moeten zijn ook, want er is toch: harde NW wind, bij 2 graden en kans op stevige winterse buien, voorspeld. Het thermo ondergoed heeft alle kasten vannacht verlaten en bedekt de huiden van de VVG-ers vandaag. Erik krijgt van Til een succeszoen en zijn kansen nemen nu met de minuut toe.

Bij het zien van het strijdtoneel, locatie ’t Mun, groeien de kriebels. Als jurylid moet je dan koel blijven, wat natuurlijk bij deze omstandigheden niet echt moeilijk bleek. De hengels  worden geladen, de pakken gehesen, de vliegen nog even niet in touw… De laatste instructies en dan kunnen de vliegen worden geknoopt.  De adrenaline stijgt en de een heeft met dit weer wat meer moeite met het knopen van de vlieg dan de ander. Om 13.00 precies blaas ik de fluit en scheren de eerste lijnen door de inmiddels flinke kabbels op het het water van put 7 van het Mun.

Gelukkig, de opzet van mijn statische vlieg, de zalmei, lukt aardig. Hij verdwijnt door het gewicht van de zinklijn  in ieder geval onder dewaterspiegel… “Ben je niet bang dat er dadelijk 1 met je hengel vandoor gaat” zegt de dan nog enige aanwezige buurman. “Nee hoor”, antwoord ik.   “Ik mag hopen dat ik hem straks zie gaan!” 
De eerste hengel die na 10 minuten krom gaat is van de man die nu juist het verst van het jurylid afstaat… De heer Bakelaar zelf laat zijn hengel krommen en vraagt mij even zijn schepnet aan te reiken. Filmpje, fotootje, sprint van 200 meter, net aanreiken, constateren dat de vis met de vlieg is gevangen die 2 avonden eerder werd gebonden, niet naar visolie oid ruikt, nog een foto, de priest aanreiken en laten werken en vervolgens weer 200 meter terug naar mijn hengel, in de hoop dat ik hem niet meer zie…
En dan blijkt, de volgende 1,5 uur, dat je als jurylid over een enorme conditie moet beschikken: steeds weer lijkt het alsof de dan verst bij jou vandaan zijnde visser een forel haakt. Het patroon van hiervoor herhaalt zich aldus 11 keer in de daarop volgende reguliere 2 uur vistijd. En dat is best veel voor iemand van 98 kg, met artrose in zijn knieën,  en wedijverende vissers, die tussendoor niet een keer spontaan uit eigen beweging zeggen: “Hans ik loop wel even een keer…”
Het beeld van verkleumende gezichten en koude vingers, staat in schril contrast bij mij: hevig ademend, lekker warm, met een zwaar bezweet gezicht en een lach op de lippen omdat ik alle vangsten mooi van dichtbij kan bekijken…

Hoewel bij het vangen van 1 vis moet ik eerlijk bekennen, was ik liever niet rechtstreeks betrokken geweest. Nou ja, vis…  Terwijl iedere VVG –er vanaf een afstand staat te genieten van Paul’s 2e dril en hem al dan niet menend: ”mooie vis Paul! ” toeroept, is het Paul zelf die uitroept: “He? Wat is dit nu? Wat een lelijke. Hij heeft helemaal geen bovenlip! Het lijkt wel een vis met een Hazelip!” . Ik mag vervolgens de uiterst zeldzame “Jan Jaap-van der Wal, regenboog forel op de gevoelige plaat leggen. Ik kan daarbij nog net mijn lachen inhouden. En zeg nou zelf: Is ie niet apart?  “Nou snap ik ook waarom ik hem steeds miste, of liever gezegd: hij miste!”, zegt Paul nog. ‘ Hij wilde wel happen, maar miste steeds omdat ie die bovenlip miste..”.

Gelukkig blijven de voorspelde buien die middag achterwege. Het weer wordt later in de middag zelfs steeds beter.  De wind neemt af, de perioden met zon toe. En langs de waterkant blijft het spannend die middag, want na Theo vangen ook Paul (3), Onno (2?) en Bert (2) mooie vissen in de reguliere vistijd. En het wordt nog echt spannend, want de toppen van de vingers van Theo zijn haast bevroren, waardoor hij nog 2 aanbeten mist.. Om 15.00 uur volgt dan het verlossende eindsignaal en is bekend wie een jaar lang met roem en eer binnen het VVG mag strijken. Die eer en glorie komt Theo Bakelaar toe!

Er wordt nog tot aan de schemering doorgevist. De spanning is er dan letterlijk wat af. De aanbeten worden minder (logisch natuurlijk als er inmiddels 11 flinke praters zijn afgevangen..) Er worden nog een paar vissen gevangen en ook nog een paar verspeeld. Om 17.00 uur worden de gevangen vissen schoongemaakt en reizen we snel richting Rosmalen Daar worden  de prijzen onder de VVG leden verdeeld, pech, aanmoedigings en kampioensprijzen. Theo rookt een paar heerlijke forellen en heeft salades bereid. Tijdens het eten is  janjaap nog een keer het stralende middelpunt en wordt de dag nog eens dunnetjes aan tafel wordt overgedaan. Na het eten bekijken we tenslotte in alle rust de belevenissen van Theo in  Martha’s Vineyard op DVD meebeleeft.           
Moe maar uiterst voldaan komt om 22.30 uur een einde aan deze memorabele VVG dag.
Allemaal bedankt daarvoor!

hfh

To pictures

To muvee

Wisserbach may 2008, Germany.

VVG-Tripreport, 16 en 17 mei 2008 Wisserbach, Duitsland

 Het weekend van “Barbeln futtern und Gabelschen prikken!”

 10.00 uur. Mijn spullen staan gepakt. De auto is afgetankt. Ik ben er helemaal klaar voor. Volgens de emailberichten die ik met Robert Pijnacker heb gevoerd, moet alles goed komen en geregeld zijn. Bas herinnert mij er nog aan 30 batterijen mee te nemen, om de vangsten op de gevoelige plaat vast te leggen om niet bij een mooie dril voor verrassingen te komen te staan.

Buienradar.nl geeft dikke langzaam optrekkende buien aan in het gebied waar wij willen vissen: een gebied met mooie duitse kleine stromende watertjes met beekforel, vlagzalm en kopvoorn (zegt het internet). De weersvoorspellingen zijn tot de dag van vandaag wisselvallig. “When the wind is in the east, they take the fly the least!” Hopelijk draait de wind nog wat bij. Of gelden in Duitsland andere gezegden: “Kommt die Wind aus dem Osten, dan fängt man die Grossten!”. Ik heb dus uiteindelijk ook maar “alles” ingepakt: van zomergoed tot herfstkledij, van droge vlieg tot zware tungsten ‘Burschen’ .

Bij het tanken kreeg ik 4 tompoezen mee. Die worden in huize Verboom met een bakje leut soldaat gemaakt (sorry Bert..).  Om 12 uur is ook Bert gereed voor vertrek. En na het ommetje van Bo en het verwisselen van een lampje waarbij de aardlek eruit schiet, vertrekken we om 12.30 uur richting Morsbach. Niks vergeten? Niks vergeten, Bert.. (B:’heb ik nu de aardlek weer teruggezet?’)

De reis verloopt ondanks een kleine stau bij Koln voorspoedig. We drinken nog een bakkie halverwege, strekken de benen en constateren dat de bediening bij het uitreiken van schoonheid door onze lieve heer, niet vooraan heeft gestaan..

We arriveren om 15.30 uur in Morsbach. Maken kennis met onze hyperactieve reeds 49 jaar alcohol- en rookvrije, 69-jarige gastheer en zijn duitse flexibiliteit. In plaats van 5 zijn we met 4. In plaats van 2 kamers krijgen we een apart optrekje (Zimmer 27 en 28). In plaats van meer hoeven we iets minder te betalen (maar dat zullen we Erik niet direct vertellen). En de gastheer is zo blij met de komst van de VVG, dat hij spontaan de eerste lading bier over de broek van Bas uitserveert. Mogelijk een Morsbacher gewoonte. Dus wij lachen erom en krijgen van hem een nieuwe pot voorgezet. We zitten mooi, maar niet lang, want er moet verkend en gevist worden!

Het viswater van de Wisser is een kwartiertje rijden van het Hotel. We ruiken het water en herkennen de beelden van vorig jaar. Ondanks de regen die wel gevallen lijkt te zijn, maar niet veel, staat het water laag en is kraakhelder. Eendagsvliegen en een flink buitje vergezellen ons bij het omkleden. Het is wat drukkend weer. We splitsten de groep in 2. Ik ga met Bert starten bij de 2e brug en Paul en Bas verkennen het eerste stuk vanaf de waterzuivering. Bert haakt al binnen de 5 minuten zijn eerste beekforelletje direct na de brug en ik pak mijn eerste een paar minuten later net voorbij de eerste bocht in een poeltje. Wat een mooie tekening hebben ook die kleine beestjes direct al en met wat een felheid pakken ze je vlieg. Ik heb de afgelopen week nog wat minute vliegjes gebonden en deze vlieg heeft mij werkelijk ook op het water van de Wisser veel plezier gegeven. Uiteindelijk heb ik er 2 van de 12 gebonden exemplaren overgehouden. De regen stopt, het zonnetje breekt door en zelfs met 24 graden, nauwelijks wind en kraakhelder water lukt het ons zo af en toe een forelletje en een paar kopvoorns te verschalken. We zien behoorlijke vissen wegschieten en soms lijkt het of we ook barbeel? zien zwemmen.

Achter de huizen tref ik mijn vismaat op een benkske aan. Dit was vorig jaar een plek waar met de droge vlieg fantastisch werd gevangen. Ik zie vanaf het bankje 2 redelijk formaat forellen een halve meter vanuit de kant, onder de bomen..  opzwemmen. Ik presenteer mijn nimf waarschijnlijk op de goede manier, want beide vissen reageren direct op het neerkomen van de 2 minute vliegen (1 verzwaard, de ander als dropper erboven). Ze lijken erom te willen vechten. In een flits duiken ze richting een van de nimfjes (de dropper) en de grootste van de 2 pakt hem direct goed beet. Aanslaan is niet nodig. Het heffen van de hengel en de gretigheid waarmee de nimf wordt genomen, zijn voldoende voor een mooie wilde forellendril.  Dit is echt genieten! Jammer dat ik bij het maken van een foto het fototoestel nog op filmen had staan…. Deze vis zal ik dus in mijn gedachte moeten blijven herinneren. En reken maar dat die de komende jaren blijft groeien!

Mijn taak en aanbod als gids voor Bert, heb ik tot aan de stek achter de huizen redelijk kunnen invullen. Rustig wadend door het water vraag ik aan enkele flink drinkende Duitsers van een hondenvereniging of ze nog een vergelijkbaar type visser , maar dan wat lager voorbij hebben zien komen? Dat blijkt het geval. Ik tref Bert een stukje verder druk gebarend aan. Mogelijk dat hij (voor insiders) de Barbelen aan het futteren ist?  Ik loop voorzichtig om en zie een school dansende barbelen? vlak voor Bert zijn voeten in een langgerekte poel rustig draaien.

Ik doe mijn waadjasje uit en merk dat ik zeiknat ben geworden van het zweet..  Veel te warm zo’n wadjack met deze temperaturen.Ze lijken wel te dansen, maar pakken geen vlieg. Bij het wisselen van de vlieg van Bert probeer ik met een nimfje van Bas, waar ik 3 dagen geleden bijna een karper mee verschalkte ook even de aandacht te trekken. Geen wilde knal, maar een voorzichtig wegtrekken van de nimf doet mij besluiten om toch aan te slaan. Een rustige stevige dril volgt!  Camera van Bert in de stelling gebracht. Mooi man! “Wat een rustig dril”, zeg ik. “Wacht maar tot ie echt door heeft wat er is gebeurt zegt Bert”.  En hij krijgt gelijk. Ineens wordt de dril wat steviger en draait de vis met kracht in een andere richting. De lijn schiet los en een akelig gekruld uiteinde verraadt dat het haakje niet goed heeft vastgezeten… “PV3, wat jammer en wat baal ik daarvan”, zegt Bert.

Ik laat hem het draadje zien en smeek hem dit euvel niet wereldwijd bekend te maken. Als vismaten weet je een geheim wel te bewaren. Na deze enerverende dril is het tijd om te gaan eten. We kunnen tot uiterlijk 21.30 uur van de keuken gebruik maken.

Bas en Paul arriveren, hebben lekker gevangen en wat een half uur lang een goed bewaard geheim is gebleven, werd in de eerste de beste zin al in geuren en kleuren door mijzelf wereldkundig gemaakt…  Op naar Rom, het gehucht van Morsbach waar de keuken van het hotel op ons wacht. Zonder TomTom, doen wij er een half uur langer over dan de heenweg..

Bij het hotel slaat de eigenaar ons tevreden op de schouders en worden wij goed in de watten gelegd door de vrouw des huizes. Maar niet echt het type om even een ‘Gabelschen’ mee te prikken. Schitzels, uiensoep, rostkartoffeln, pommes frites. Goede stevige kost mit salat und verschiedene Biere. Bert laat zijn leeuw een keer brullen, en heeft daar de lachers mee op zijn hand. De dag wordt geëvalueerd. Morgenochtend willen we om 6.30 uur starten. Na overleg wordt afgesproken dat er in Zimmer 10 Kaffee mit brot  voor ons klaar zal staan. We rekenen met de heer ADHD Klein af. Om 23.30 uur zijn we moe en voldaan. We pakken op de kamer nog een laatste uit de “koel”box bij 20 graden bewaard pisje. Bert is 2 vliegendozen kwijt. “Ik weet zeker dat ik ze in mijn rugzak heb gedaan (in the dirt?)” . Alles wordt afgezocht: onder de banken, in de zakken van de jassen, de rugzak, etc. Geen dozen. En toch…. Morgen op de plaats van de eerste stop nog maar eens kijken. Ik krijg van Bert een wit poedertje dat mij van de hoofdpijn moet afhelpen. Het helpt goed. Ik raak pijnvrij en slaap vervolgens de eerste 2 uur niet (bijwerking..?). Die tijd heb ik maar gevuld met nog uiteraard met het uitwisselen van informatie met mijn kamergenoot, die daar blijkbaar ook van genoot.. Om 2.00 uur raakte ik dan toch op het ritme van een zwaar zagende buurman in slaap.

Einde dag1, wisselend bewolkt, lage waterstand, kraakhelder water, noord-oostenwind (0-1).

Nimfen en droge vliegen. Bruine forel, kopvoorn, (bijna barbeel?….).

Dag 2, wisselend bewolkt, meer wind (richting?), waterstand vergelijkbaar met dag ervoor, stijgende luchtdruk.

Buiten niet nader te benoemen ‘zware ademen’ en de nachtelijke  wandelingen richting toilet van deze en gene om 5.00 uur en 5.15 uur, verliep de nacht rustig en liep om 5.25 uur inderdaad de wekker weer af..  Dus redelijk gebroken nuttig ik ons ontbijtje. Zimmer 10 ziet er tot onze aangename verrassing goed uit. Goed belegde ontbijtpakketjes, verse koffie, schaaltje obst. Prima hoor! Overigens zaten de dozen van de zoekgeraakte vliegendozen van bert gewoon in zijn waadpak.. Bert lacht nog een keer de vouwen uit zijn broek en houdt zijn kopje volgens eigen zeggen nog net droog… Vandaag gaan we gelet op de verschillende windrichtingen binnenshuis de “Barbeln futteren”. Verschillende tactieken worden besproken. We zwaaien het hotel uit, maar niemand zwaait terug. De bakker is al wel open. Om 7.30 uur uur staan we aan het water. Bert gaat verder met Bas en Paul en ik verkennen het eerste deel van de afgehuurde strecke. Het heeft vannacht wel weer geregend, maar het water  staat niet hoger. Vorig jaar ving Bas hier nog vlagzalm. Paul geeft goed aan hoe hij de vis benadert en ieder deel van de Wisser wordt bekeken, en met tactiek aangevallen. Het levert die ochtend niet echt veel vis op maar wel geregeld en een paar mooie (bijna)vangsten.  De dril en de aanval op een paar mooie beekforellen bij de brug zal ik niet snel meer vergeten. De voorbereiding was goed. De dag ervoor had Paul ze al waargenomen en door de voorzichtige benadering kon de vis tot zeer dichtbij worden benaderd. Van de kant kon ik de forellen goed vanuit hun schuilplaats zien komen. De verleiding van een natuurlijk gebonden (blank met rood) nimf zorgde keer op keer voor het volgen van de beide forellen.

Door het kraakheldere water was het openen van de bek na de 4e of 5e gerichte worp duidelijk zichtbaar en kon de verklikker verder worden vergeten. De worp gericht, de strip natuurlijk en het aanslaan gebeurde zoals dat moet. De klap ondanks het zicht toch blij verrassend.! Mijn hengel maar even snel in de boom hangen en een mooi filmpje maken van deze prachtige aanbeet en wilde dril. Mooi hoor. Jammer dat uiteindelijk het lijntje toch nog begaf. Ook dat hoort er soms bij. 16/00 was voor deze heer of dame uiteindelijk toch te dun. Maar wel een mooi “kt”-filmpje…

Even pauzeren, en vervolgens vanaf de 2e brug verder gevist. En daar haak ik mijn vis!  Op nog geen 3 meter van Paul vandaan. “Huh? wat is dat”, hoor ik hem zeggen. En meteen is ie los. Ik gooi nog een keer op de plek waar ik de blanke onderkant  waarnam en de tweede worp komt op de goede plaats. Weer knalt de vis op de nimf. Wat een sport! Dit is toch wel waar je van geniet mensen. Na een mooie dril en gelukkig ook een landing kan ik de vis onthaken, maakt Paul wat mooie plaatjes en kan de vis worden teruggezet. Zonder probleem verkiest hij of zij direct het diepere deel van het water. Na een high five  en een brede grijns  vissen wij verder. We spotten in de S bocht  (hoe gaan we die noemen mannen?) een grote groep barbelen? en kopvoorn. Naast wat kleine forelletjes en een mooi kopvoorn op de gele vlieg uit de Ardennen, vangen wij geen barbeel?. We lopen door en ontmoeten onze maten op de plak achter de tuinen, ongeveer halverwege de Wisserstrecke. Tied voor een pafke, een BBQ-tje en een korte verkenning naar de rivier de Sieg. De Wisser stroomt uit in de Sieg , dus we zijn beniewd hoe die eruit ziet. Het is namelijk ook mogelijk om een deel van de Sieg via Robert te reserveren. Wellicht voor een volgende keer. De rivier is duidelijk breder, het water is helder en staat ook laag en daardoor is ook de invloed van het dorp zichtbaar.

Wij roosteren deutsche wurste, prikken met eigen gemaakte houtje ein Gabelschen en drinken een biertje. Na een kort terreinbezoek komen verschillende leden opvallend opgelucht en vrolijk weer uit de bosjes te voorschein. Een gedeelte de VVG heeft de gelegenheid van pauze met het futteren von der Barbel benut…

Na de middag trekt ieder zijn plan. Bert en ik bevissen het eerste deel. Bas lijkt vanaf de brug richting 2e brug of  verder te starten en Paul kiest ervoor om  vanaf de brug stroomopwaarts te gaan vissen.

We vangen allebei , maar minder en kleiner dan vanmorgen en gisteren. We zetten wat grote insecten op de plaat en bereiden ons voor op de locatie bij de brug, waar Paul vanmorgen die mooie forellendril liet noteren. Misschien kunnen we de nimf terugvangen… Ik zie nog een hermelijntje en tijdens onze wadtocht circelen grote buizerds in de lucht. Het lijkt een paartje te zijn.We sluipen naar de laatste bocht en zien tot onze verrassing Bas geknield bij de brug zitten. Hij lijkt dezelfde gedachte gehad te hebben. Ik zie een “staartje” bewegen. Dat zou inhouden dat er iets gevangen is. Wij waden naar de brug en zien een prachtige grote beekforel 40-50 cm en een nog bredere grijns om de mond van Bas. Jammer dat we net te laat waren om de dril ook te zien. We oefenen onze worp nog even onder de brug, want er ligt er tenminste nog 1, volgens Bas en ik ga zo op in mijn werptechniek, dat ik niet in de gaten heb dat mijn jas, die ik maar even om mijn middel had gebonden volledig met water gevuld raakt…. Leuke foto voor thuis..

We lopen verder en waden nog een keer van het deel van de brug tot aan de tuintjes. Vanaf de weg zien Bas en Bert grote vissen wegschieten, ruim voor ik aan kom waden. Met dit weer verras je de echt grote forellen niet makkelijk. Achter de tuintjes vang ik achter een watervalletje mijn laatste mooie forel. Deze knalt werkelijk om mijn nimf en door de stroom lijkt het een heel geval te zijn. Uiteindelijk valt de grootte wel mee, maar de dril was mooi en daar gaat het voor een deel natuurlijk ook om. We stoppen met vissen, rijden Paul op sokken voorbij en nadat we het erover eens waren de trip toch ook vooral gezamenlijk en in goede sfeer te beëindigen, hebben we Paul toch maar laten instappen. Hij heeft een fantastische middag achter de rug met dikke vette drillen, een paar verspeeld en een bijzondere vangst, waarover nog niet echt duidelijkheid heerst. Het lijkt een kruising tussen barbeel en kopvoorn te zijn, ook wel de ….. genoemd. Veel actie dus. Mooi dat iedereen zo toch zijn visje heeft gevangen. Uiteindelijk wil je na zo’n tripje in een mooie omgeving natuurlijk ook wel een visje hebben gevangen. 

Om het resultaat van de beide dagen te vieren hebben we een pizzaatje gegeten in het tentje waar we ook vorig jaar ons laatste pintje genuttigd hebben en hebben we gezamenlijk geconcludeerd dat het lastig “Gabelschen pricken wird” in dit gebied gezien het huidige vrouwenbestand. Na een laatste likeurtje, een ritje van 3 uur, een plotselinge wegversmalling en een kopje niet te versmaden koffie van de Mc Donalds bereiken wij onder de tonen van voor de 5e keer “home” van Simply Red om 00.15 uur Vught. Home sweet home. Het was weer een fijne trip met fijne mensen.

Thanks

Hfh

Vangende vliegen en nimfen dit weekend: Mart’s minutevlieg, meivlieg, goudkoppen divers, rally special, cdc droog (geel/wit)

Vangsten: Kopvoorn, beekforel, vlagzalm, ruisvoorn en sneep.

To pictures

To video 1

To video 2

To video 3