Extreme fishing Harz, Germany 2013

Extreme fishing Harz, Germany


Tenminste, zo beschouwden onze reisgenoten de manier van vissen tijdens onze trip aan de Harz. Als chauffeurs waren wij (Double U Pee en HfH) door het Leopard team (Hans en Jakko) uitgenodigd om mee te rijden naar het voormalige Oost-Duitse gebied bij Treseburg, waar ook het riviertje de Bode sierlijk doorheen stroomt.

Heel bijzonder. Deze bikkels van het Leopard team, met afgetrainde koppies. Gaan dus maar liefst 30 uur onafgebroken fietsen, hardlopen, abseilen, boogschieten en navigeren zonder GPS in een wildvreemde omgeving alleen met een kaart met plaatsnamen, paadjes en hoogtelijnen. Eerst nog even een proloog van een uurtje voor de wedstrijd, om het ritme maar gelijk te breken… Daarna een nachtrust van 4 uur. Vervolgens ga je samen met je maat, midden in de nacht (3.00 uur de start) een wedstrijd aan met 100 andere teams uit 16 verschillende landen. Door een prachtig, robuust landschap. Dat wel. Echt heel bijzonder.

Aan de andere kant… Ook wij hadden het dit keer zeker niet gemakkelijk. Door een kleine vertraging bij het vertrek, een verkeerde afslag, en een onaangekondigde omleiding net 20 km voor de plek waar moesten zijn, duurde de reis langer dan verwacht. Nadat wij de duursporters hadden afgeleverd, zagen we op weg naar Treseburg al wel dat het een paar lastige dagen zouden gaan worden in het oostelijk deel van de Harz. Heel veel smeltwater. Vorige week lag er hier gemiddeld nog 40-60 cm sneeuw! Het had de afgelopen week flink gedooid dat wel. Zelfs de kleinste stroompjes voerden water en dus hielden we onze harten vast voor de benedenstrooms lopende Bode….

Aangekomen bij het hotel waar de Luppbode uitstroomt in de Bode zagen we dat de rivier eerder deze week wel hoger had gestaan. Zakkend water, in ieder geval beter dan stijgende waterstanden.

Wel ijskoud… We klokken 17.15 uur. De hotelbaas geeft vandaag geen vergunningen meer af. “Morgen früh, um 8 Uhr”. Schade.. vandaag geen hengeltje meer strekken. We verkennen daarom de omgeving. De natuur moet nog ontwaken, al verraden de bloeiende bosanemonen dat de temperaturen afgelopen week toch echt wel goed moeten zijn geweest. De bomen staan ook op barsten en veel vroegbloeiende struiken tonen hun bloesems. Maar de natuur is gemiddeld 3 weken later dan normaal rond deze tijd.

We zien de bode in afwisselende breedtes en afwisselende stroomsterktes. Een teken dat we kunnen rekenen op mooie poelen. De stroming is sterk, maar het water is toch vrij helder, dus met grote kleurrijke, zware patronen moeten we toch een visje kunnen verschalken. Op een breed stuk in Treseburg zien we in de plaatselijke verdiepingen verschillende forellen in de stroming staan. Er zit dus wel degelijk vis. Ondanks dat we niet kunnen vissen, vermaken we ons en zijn we op tijd in Gütersberg Kiez terug om de atleten te zien vertrekken voor de proloog.

Wij doen ook ons best om de Oost Duitse etenswaren en mooie heldere halve litertjes geruisloos langs de kelen in onze hongerige lege magen te laten belanden. De proloog is eerder afgelopen dan onze dorst gelest en dus treffen we als we onze slaapplaatsen bezoeken, vast slapende mannen aan, die vannacht op pad moeten…. Wij vallen ook als een blok in slaap. Zuurstofrijke omgeving!

Om 6.45 uur gaat de wekker. Het restaurant is nog donker. Geen ontbijtje. Gelukkig hebben we 4 kg proviand meegenomen. Om 7.45 uur zijn we weer bij het hotel en zien 5 vliegvissende duitsers het hotel verlaten. Hmmm.. hopelijk komen er niet teveel vliegvissers vandaag op hetzelfde idee. In het hotel geeft een jongedame ons te kennen dat ze maar 4 Scheine mag afgeven. Onze reservering ten spijt. Ook mijn charmes zijn onvoldoende om de onverbeten dame op andere gedachten te brengen. Helemaal voor niets naar dit oord afgereisd?? Nee.. gelukkig. Er is nog een ander uitgifte punt. Snel karren we ernaar toe en zien alweer dezelfde club vissers staan wachten op de laatste vismaat die blijkbaar ook nog 1 vergunning nodig had. Als we nu maar weer net niet… Maar dat valt mee. We krijgen onze vergunningen en kunnen het water gaan opzoeken. Het water is ijskoud, maar is alweer wat lager dan gisteren en ook het doorzicht is beter.

Er staat een koude gure wind en het eerste uur is het echt even wennen aan de kou. Blijkbaar hebben de vissen het ook koud en zijn ze inactief. Dus echt veel actie hebben we niet maar we staan in een mooie omgeving, we komen tot rust en voelen zo nu en dan toch wel een actie aan het andere eind van de vliegenlijn en we kunnen zo nu en dan een visje landen .

De vissen zijn mooi, maar omdat de Duitsers in dit deel elke gevangen vis meenemen, worden de forellen niet echt groot en als je dus een mooie dertig+ vangt, dan is dat eerder een uitzondering dan de regel. Ik vang op verschillende vliegen verschillende forellen en gelukkig vangt mijn zwagertje, double U Pee na de middag ook een mooie bovenmaatse vis. Gelukkig daar kunnen we straks weer op proosten! We besluiten om voor 26 euro pp de nacht in het pension aan de Bode te verpozen en krijgen voor 8 euro een diner erbij. Aardige lui die ons graag nog eens terug zien. Vanaf het terras, in de zon, glimlachen de Duitse bieren ons toe en zien we plotseling aan de overkant in een gebied van nog geen 10 meter oppervlakteactiviteit!

Droog! Eindelijk. Hoewel…. Als ik mijn pak tussendoor even uitdoe om mij van enig vocht te ontdoen, laat zich een kletsnatte broekspijp zien, dito sok… Alweer geen droge VVG-trip.

Om de beurt knopen we vervolgens een droge vlieg aan de lijn. Eerst de BWO, het KVG-tje, een Red Tag, het kleine Italiaanse patroontje van Mart en dan .. na de 5e wissel heeft Winnie de juiste kleur en grootte…: een klein zwart miertje doet een flinke forel verleiden en met een flinke hap klapt hij op de vlieg. Even dat mooie gevoel van de spanning in te kromgetrokken hengel, maar dan niets meer. De haak is gebroken…. Jammer.

We vissen de dag uit en terwijl wij heerlijk in het gasthuis aan het na vergaderen zijn onder het genot van een drankje, denken we ook glimlachend even aan die bikkels die inmiddels 14 uur onderweg zijn, met veel kou en wind en pas halverwege zijn… Wij voelen onze kuiten en rug ook aardig. Dus wij zijn eigenlijk ook wel bikkels, besluiten we. Lekker op tijd het nest in en morgenvroeg nog een mooie ochtend vissen. De heksen lachen ons toe, ze staan hier overal langs de straat en ook in de huizen.

We pakken voor het ontbijt nog een paar uurtjes mee en het weer is iets zachter geworden. Er is minder wind. Het water stroomt minder hard en is helder geworden. Onze geest na een goede nachtrust ook en we landen allebei voor het ontbijt al een paar vissen. Het ontbijt is prima. Op zijn Duits. We hebben een korte conversatie. De Duitsers begrijpen ons niet. Die Hollanders betalen om te vissen en laten dan alle vis ook weer gaan?? Tjah…. That’s VVG.

We hebben een paar prachtige dagen gehad aan dit oost Duitse water. Maar als je gaat kun je er beter een paar dagen aanknopen, want de reistijd is heen en terug toch al gauw 12 uur zuivere vistijd! We moeten weer richting Güntersbergen, want ze zullen inmiddels wel gefinisht zijn.

We treffen twee mannen met vermoeide ogen aan. Ze zijn op tijd gefinisht, maar hebben het de laatste 4 uur zwaar gehad en een paar controle posten gemist. Het was een zware maar prachtige tocht. Een fijn stukje koudgerookte ganzenborst gaat er ondanks de vermoeidheid prima in.

We praten nog wat na, wisselen onze ervaringen uit en als we 5 minuten onderweg zijn, wordt het rustig, heel rustig achterin de bus…

HfH, 2013