Wie gaat er nu vissen tijdens Nederland-Brazilië?

Wat kun je nog doen in de zengende hitte…

Ik hoor u denken: “een VVG-er op 2 juli 2010 langs de waterkant, met om 16.00 uur de kwartfinale van oranje en temperaturen van tegen de 35 graden?”. Jazeker. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dus op het heetst van de dag trekken Erik en Hans erop uit om alle viswetten te tarten.

Onderweg naar het haventje van Streijensas zien we het kwik van de digitale gradenmeter buiten opkruipen naar 34 graden.. Gelukkig staat er nog een aardig briesje vanuit het westen. De reistijd met tunneltol bedraagt net geen uurtje. Een grote gestalte met witte hoed heet ons welkom. Vanmiddag zijn we te gast op de boot van Ruud, een vismaat van Erik, die al veel water op de wereld heeft gezien en ons vandaag de oevers vanaf de waterkant wil laten zien. We laden het ruim met onze visspullen en een kwartiertje later trekt Ruud , nadat hij eerst ervan verzekerd is dat wij beiden goed zitten, het handeltje van het gas even wat verder open.

De 200 pk-tjes van de beroemde motor (overgenomen na 100 draaiuren voor de Film van……?) laten een wit schuimend spoor achter en 4 klappen op een paar flinke golven later is de stoel waar ik een seconde daarvoor nog zicht over het water had, is tot in de laagste stand naar beneden gezakt door de bijna 100 kilootjes van HfH..

De wind waait woest door onze haarbossen.. en de opmerking : ”Stop je petje maar even weg..” , blijkt niet voor niets te zijn geweest. In een mum van tijd zijn we bij de kribben gerecht gekomen waar volgens Ruud altijd vis zit. En de vismeter geeft inderdaad vis aan in de poelen die Ruud eerder al eens heeft verkend. Deze poelen leveren, ondanks variatie in het vissen: drijvend met dikke grote zware nimfen, zinkend met streamers en trollend met jerks helaas geen vis op. We vertrekken naar de uitstroom van de Amer centrale en zien het water nu eens van een andere kant. Het water laat tot nu toe nog geen enkele spoor van aanwezige vis zien. De vismeter van Ruud wel, maar ook de uitstroom levert, ondanks het stromende water geen vis op. De temperatuur van het water aldaar: ruim 28 graden!

Grappig dat je nu de plaatsen waar je normaal je vlieg niet kunt presenteren zo makkelijk kunt bereiken. En net als Ruud aangeeft dat we een rondje Biesbosch zullen maken en mijn lijn een tijdje beneden heeft gelegen, laat een baars zich toch nog verleiden en vergrijpt zich aan mijn stijgende rood-witte streamertje : “vis!”. Waar roept Erik en speurt tot drie keer toe het water af, terwijl ik de baars heen en weer laat spartelen in de lijn van zijn gezichtsveld. Afijn als iedereen deze voor de Nederlandse wateren prachtige roofvis heeft bewonderd en de vis het water weer opzoekt, vertrekken we richting de Biesbosch.

Prachtige waterkanten, windstil…, stijgende temperaturen, stekende dazen, waterlessende Schotse Hooglanders, blote buiken van zonminnende watersporters, en om 16.00 uur zetten we de radio aan in dit prachtige stille natuurgebied. Doordat de wind is weggevallen, zweten we ons werkelijk helemaal suf. Nederland staat achter. Het vocht is met bier, water en witte wijn bijna niet aan te vullen. En onze verwoede pogingen om vanuit de waterkantjes dan misschien nog een snoek te verschalken leiden uiteindelijk tot 3 keer “vast!”, in plaats van “vis!”.. We kabbelen voort door dit prachtige stukje Nederland en als Nederland dan ook nog 2 keer scoort en we dus weer een ronde verder zijn, houden we het niet meer uit. De dieptemeter begeeft het ook nog onder deze temperaturen. We leggen aan bij een strandje en de reserve zwembroeken van Ruud wassen we schoon met het verkwikkende water van de …. Dit is wel verrukkelijk hoor! Een lekker koel biertje erbij en dan besluiten we nog even snel de kribben te bezoeken. Onderweg zien Ruud en Erik nog een schooltje roofblei. Even casten levert niets op. Op topsnelheid en daarom in een mum van tijd zien we de kribben verschijnen, als Ruud in zijn enthousiasme nog even een paar sprongetjes neemt… 3 flinke klappen en veel spatwater over onze lijven later, lijkt het voor Ruud de normaalste zaak van de wereld te zijn. . . Gelukkig geen schade. We vissen de plekjes af. Er ligt wel vis maar vooral diep. Ik ben bang dat we die diepte niet helemaal halen. We varen weer terug, want de lucht betrekt en een enorme Cumulus congestus doet vermoeden dat er straks het nodige onheil op het programma staat. Erik laat ongemerkt nog even ontvallen dat iedere keer als hij met mij meegaat op een vistrip, hij met een blank naar huis kan afreizen..

In de haven aangekomen, 150 meter voor de ligplaats zie ik in de voorlaatste bocht voor het eerst oppervlakteactiviteit! “Erik! Die droge erop!” Door de adrenaline raakt zijn lijn eerst nog even in de war, maar even later scheert die toch precies naar de plaats van de kringen en… verdwijnt de vlieg onmiddellijk in de bek van een…… roofblei! – tje, maar toch!

Gelukkig. Iedereen zijn visje op deze trip. De school met visjes wordt verstoord door de aanval van een veel grotere roofsoort. Mijn pogingen met de streamer leveren geen resultaat. De minute vliegjes des te meer! We vangen allebei roofblei van tussen de 15 en 20 cm lang. De vissen blijven een half uurtje actief en zijn dan plotseling weer verdwenen. Mijn nieuwe voor mijn verjaardag gescoorde RP-elletje is geen maagd meer.

We leggen aan , hebben 30 litertjes brandstof vandaag verbruikt, drinken nog een pintje op het terras van de haven, waar we de trip met een heerlijk briesje beëindigen. Ruud bedankt!