Alle berichten van Hans Frumau.

Ook een leuk verjaardagskadootje beleven?

 

 

 

 

Want dat mag je toch wel concluderen na een dagje varen en zwiepen op de waterplassen binnen het natuurgebied de Botshol.

 

Leuk verjaardagskadootje van Double U Pee voor mijn maat Hans van Dommelen, intussen een rasechte Abraham en in zijn vrije tijd een fervent extreem lange duur sporter.  En ja..ik mocht mee.  Het was een uitgestelde trip want een week eerder moesten we de trip afblazen vanwege het dreigende onweer. En onweer en vissen op water in een bootje, gaan nu eenmaal niet echt lekker samen.

 

Onze aankomst doen stofwolken langs de boot opwaaien. De fam. Jansen alom bekend om de ‘eigen’ locatie.  Een flinke school voorns, die zich blijkbaar in een winterrustsituatie bevond werd wreed verstoord door mijn fel gekleurde streamer voor deze dag. De streamer wordt vanzelf nat door de regen die in steeds dikkere vorm en grotere hoeveelheden op onze hoofddeksels neerspat.

 

 

 

Het zou later op de dag droger worden… Als het vandaag op snoeken echt niet wil lukken, dan kunnen we hier nog wel een paar voorntjes prikken, dacht ik zo..

3 personen in 1 boot is wat veel. Dus Double U Pee  en Hans vertrekken in boot 1, met elektromotor en ik volg op geruime afstand tegen de wind in ploeterend  en met pure armkracht. Gelukkig besluit onze gids van de dag, tevens kok, navigator, stimulator en financieel beheerder van de dag  om mij op sleeptouw te nemen en ik ben verbaasd  over  de kracht uit zo’n klein motortje.

 

 

Het wordt voor mij daardoor veel actiever vissen en genieten van deze uitzonderlijke omgeving tussen Amsterdam en Utrecht.  Alleen de laaghangende vliegtuigen op afstand verraden dat we toch wel degelijk in de buurt van een metropool moeten verkeren, want anders waande je je echt in de omgeving van Giethoorn of de Weeribben.

 

 

 

 

 

En als de jarige jet dan ook nog op het mooiste stukje van de tocht een snoek tot een aanbeet weet te verleiden, een aardige dril voor de toeschouwers laat zien en de snoek in het schepnet laat landen, dan vergeet je de wind, de regen, de verkleumde jatten en word je weer warm van zoveel geluk op het gelaat van je vismaat.

 

 

 

Oordeel zelf. Veel snoek is er niet gespot of gevangen die dag, maar er werden wel:

Koeken, soep, heerlijke brabantse bontjes, Croys bier, Unox worsten met brood en appelflappen gegeten en gedronken.  Ik wou dat ik ieder jaar een 50 jarige verjaardag op die manier kon vieren!

 

 

 

 

 

 

Dat je er dan op zo’n dag bij je allerlaatste worp bij de  splitsing van 2 waterlopen  erachter komt dat 2 op drift geslagen bootjes meer krachten ontwikkelen dan je mooiste en fijnste snoeklijn, met een breuk tot gevolg, tjah.. dan neem je dan maar graag voor lief mee in het vakje van herinneringen.

 

DUP en Hans: bedankt voor een prachtig dagje uit!

HfH

(ook benieuwd naar de locatie? Stuur een mailtje (zie contactpagina)

De herfst doet laat zijn intrede dit jaar

 

De herfst doet laat zijn intrede dit jaar…..

 

 

 

 

 

 

 

 


Het wil maar niet kouder worden dit jaar en dat is misschien ook wel de reden dat er nog steeds voorn gevangen kan worden op de binnensloten van het Brabantse land.

 

 

 

Afgelopen week telde de celciusmeter 22.8 graden in de plus, een nieuw warmte record. Nooit eerder was het in Nederland zo warm op deze dag.

Laat ik op deze dag nu mijn allereerste snoekbaarsje vangen op de vliegenlat! Een dag dus om nooit te vergeten.

 

 

We verlangen eigenlijk allemaal wel naar wat kouder en ruiger weer.  Het weer  en het jaargetijde dat ons mooie snoekdagen kan bezorgen. Na afloop van een onstuimig visweekendje een lekker bakje snert van Bert, een lekker bokbiertje, of zoals Bas zijn vismiddag afsluit: met een portje en een kaasplankje!

 

Toch begint het weer dan eindelijk om te slaan en was er vanmiddag weer voldoende actie op het water te zien en te voelen. De zilverreiger loopt zich te vullen met kleine vis om de winter te doorstaan, het ijsvogeltje is ook nog druk aan het jagen op kleine vis in de Beekse Waterloop. En daar waar gejaagd wordt, doet het VVG met een kleine delegatie ook een duit in het zakje.

 

 

Het is weer herfst! Wat een mooi jaargetijde eigenlijk, toch..?

Niet Zeiken, vissen!

 

 

Niet Zeiken, vissen!


Uiteraard hebben we het de avond voor ons vertrek niet te bont gemaakt in het bindhonk aan de Vlasmeersestraat. Herr Von Loehr is eerder dan gepland met de trein gearriveerd. Een unicum van de NS. Staan wij wel weer voor niks te wachten. We zien Don Mc Farmer arriveren en we constateren, nadat hij 2 stoeprandjes bij het draaien meeneemt, dat hij dit weekend wel eens op het scherpst van de snede zal gaan vissen! Boomp heeft dit keer de locatie geregeld. Een mooi riviertje in het Sauerland. Ook Joris 3P arriveert volgens planning vanwege de verjaardag van zijn zoon ietskes later, zodat we om toch voldoende dranktijd over te houden, iets later dan gepland naar onze gast- en thuisverblijven afreizen.

 

 

 

Iedereen heeft gemiddeld toch nog een paar uurkes bedrust gehad en kunnen we met wat naweeën hier en daar “uitgerust” vertrekken. De heren bij huize Martens hebben om 01.30 uur nog een kopje koffie met een versterkertje genomen. Waarschijnlijk is dat ook de reden waarom de oogjes mij wat kleiner dan normaal aankijken. Het is overigens nog een uurtje of wat naar onze locatie rijden en dus is er ook hersteltijd. We kunnen gaan. Tenminste, als ik ook nog koffie en koud aangeboden en gegeten worstenbrood heb genuttigd. Gelukkig is er toch nog iets positiefs vandaag. We worden uitgezwaaid door Janneke!

 

 

De reis verloopt meestal voorspoedig. De Tom Tom van Bertus heeft de snelste route gevonden. Toch raar dat we dan na 4 uur rijden aan in plaats van 3,5 uur aankomen. Gaat er toch al snel weer een half uur van de zuivere vistijd af. En wat te denken van het weer! We vertrekken met een flauw zonnetje in de rug vanuit Vught en arriveren in een huilend en mistroostig Medembach. Vandaar de naam Suaerland, denk ik nog. De omgeving ziet er mooi , maar ook triest uit met al die druppels.

 

 

De heer Wagner heeft ons gisteren nog een last minute – email gestuurd van het klare Wasser in zijn 15 km lange visgedeelte van de Aar dat hij verpacht. Dus na het inchecken in ons hotel gaan we dit keer zonder een eerste Veltins te hebben genuttigd, hoopvol richting de forellenput van Wagner. Tenminste dat dacht ik en met mij mijn reisgenoten. Want mijn oude getrouwe vismaat Mc Brutus besluit om ons eerst nog op een rondtour in het ‘altijd gezellige Medembach’ te trakteren. Intussen regent het gelukkig steeds harder, zodat de kansen op vers stromend water vanuit de talloze zijbeekjes stijgen en dus ook de waterstand…. Nieuw water en nieuw voedsel voor de forellen…..

 

 

Met deze korte rondrit verliezen we helaas ook weer de nodige vistijd. Tijd die we met het inleveren van de eerste Veltins nu net hadden ingehaald. Als dit nou maar geen veeg voorteken is..

Bij Wagner aangekomen parkeert Bert zijn auto op de laatste drie beschikbare P-plaatsen , zodat ik mijn auto op een gevaarlijke plek in de bocht nog kwijt kan. We ontmoeten cowboy Billy Wagner. Wagner trakteert ons met een voor mijn oren veel te harde stem op een uitleg over zijn prachtige systeem en wijst ons de plaatsen waar we wel en niet mogen vissen. En waag het maar niet om de grote woorden van deze kleine man met veel te grote hoed in twijfel te trekken. Gisteren was het water nog prima! En bovendien is het water hier na 8 uur regen altijd weer helemaal helder. Ook waarschuwt hij dat we aan 1 kant van het water moeten blijven, omdat ook de jagers dit weekend aanwezig zijn en we anders mogelijk voor groot wild aangezien zouden kunnen worden. Mooi vissen met jagers in je rug. Een nieuwe dimensie voor ons allen. Wir sind gespannt…

 

 

 

Bij de brug maken we kennis met het water van dit weekend. Een pak van ons hart: er stroomt water. Veel water. Heel veel water. Helaas is het water enigszins gekleurd, bruin gekleurd. Het doorzicht schat ik op maximaal 5 cm.

 

 

“In dit soort water doe ik normaal mijn koffiemelk”, horen we Bert nog zeggen.

Nu we er toch zijn…denk ik voorzichtig. De altijd zo stralende gezichtjes van Joris, Don, Erik , Paul en Bert laten tekenen van wanhoop, twijfel en enige teleurstelling zien. Ach, wie doet ons wat. We trekken onze pakken aan en gaan de rivier en zijn visbestand met veel goede moed te lijf.

Joris, Paul en ik vissen het deel bovenstrooms en Bert, Erik en Don pakken een mooi stuk ongeveer 5 km (zo blijkt later..) buiten de viszone van Wagner.

Ik zal het verder niet te lang maken. Ik zag Joris en Paul vliegen verspelen aan niet zichtbare takken onder water, ikzelf kon me ternauwernood vastgrijpen aan een stevige bos grote brandnetels, toen ik bijna in een diepe onzichtbare put dreigde weg te glijden, scheurde mijn nieuwe waadpak aan een niet zichtbaar onder water aanwezig prikkeldraad, en raakte ook 3 mooie zware streamers aan onzichtbare obstakels in 1 diepe pool onder water kwijt. De hemel besloot ons bij al deze voorspoed ook nog eens extra te trakteren op een paar flinke harde buien, zodat ook de bermen flink verzadigd waren bij onze terugkeer bij de auto. Het draaien in een weiland werd daardoor ook bijna fataal en de net door mijn dochter gewassen en aan de binnenkant gereinigde automobiel was in 2 minuten tijd omgetoverd tot een vuilnisbak met zand en vooral moddersporen.

 

 

Bij Wagner teruggekomen hadden we gelukkig net geen bereik, zodat we daar nog ¾ uur in de regen hebben gewacht op cowboy Billy Wagner, die als enige nog echt optimistisch was, want het zou stoppen met regenen en deze rivier is altijd na 8 uur weer “klar” en goed bevisbaar. Na 26 verwoede pogingen om contact te krijgen met onze vismaten en een vers aangeboden gebotteld pilsje van Wagner (hoera, het eerste lichtpuntje!) besluiten we de rest van de mannen maar eens op te gaan zoeken. We komen ze op een half verhard pad tegen. Ze hebben ook veel worpen in boomtoppen en onderwater hangende takken verloren en buiten dat weinig actie van vis gezien of gevoeld. We besluiten onze dag in het hotel af te sluiten.

 

 

Onderweg schuur ik een paar keer flink de bodem van de automobiel, omdat de met water gevulde gaten in de weg toch wat dieper blijken te zien dan het lijkt. De knalpijp blijft gelukkig nog net hangen. We proberen bij het hotel een alternatief te verzinnen voor de dag van morgen en bundelen de denkkracht. Helaas blijken ook al deze alternatieven geen reële opties en dus berusten we in het feit dat we naar verwachting niet al te veel vis zullen zien dit weekend, of er moet vis op de kaart van het hotel staan..

 

 

 

 

 

De berusting in dit feit maakt een ontspanning los in de groep. Een goede maaltje met een goed aperitief, een wandeling door het dorp en we zien dat de lucht opklaart! En daarmee ons humeur. We Mexicanen de avond met 47, 58 en 60 door en hopen op een betere tweede dag. De stemming stijgt en met onze stemming waarschijnlijk buiten ook de waterstand. Maar ach, wie doet je wat als je in zo’n gezelschap de hele avond kunt doorbrengen. Zelfs de aller slechtste visdagen eindigen dan toch nog in een hoogtepuntje!

 

 

 

 

En de tweede dag? Ik zal u wat leeswerk besparen en u een samenvatting geven:

De waterstand was inderdaad gestegen. Het doorzicht nog steeds ruim onvoldoende We visten op een stuk dat niet onder de visrechten van Wagner viel, maar eigendom bleek van onze alom bekende baron Lichtenfeld. We landden welgeteld 1 mooie forel en voelden er gelukkig een paar meer dan gisteren. We deden ons in 100% betere weersomstandigheden tegoed aan een heerlijke BBQ met echte Sauerlandse worsten.

 

 

 

 

 

 

 

 

We ontvingen door al dit leed een tegoedbon en zien ernaar uit om hier op een ander moment onder betere omstandigheden nog eens ons geluk te beproeven. Maar of dat tot een ander verslag zal leiden? Tenslotte moet je als rasechte Hollander in Duitsland toch altijd wel ergens over kunnen zeiken…..

 

De Moraal : Zoals onze mede VVG-er M. Westbeek ons nog meegaf bij terugkeer: “Daarom heet het vissen, en niet vangen!”

En… zeg nou zelf. Het kan nog veel slechter……

 

Oostenrijk Hallein 29.05.2012