And the winner of the open “Twiske Pike event 2016” is…..
…dat houd ik nog even als klifhangertje achter. Want op een dag als vandaag is iedereen eigenlijk een beetje een winnaar. Maar goed.. de voorpret was natuurlijk al een paar weken eerder gestart met de aankondiging van de organisatoren van ”de Verftent” alias organisatiebureau “CorenDon” , de Mc Farmers van de Highlands en Boeren van boven de rivieren.
‘t Twiske een werkelijk prachtig stukje Holland, net boven de rook van Amsterdam zou opnieuw het strijdtoneel moeten gaan vormen van het enige echte “Nederlands open snoek evenement”. En de messen werden dus ook terecht geslepen. Niet alleen in Noord-Holland. Ook in Utrecht en in het altijd gezellige Brabant. En met het slijpen van de messen werden ook de streamers gezocht, gekocht, gebonden en gevonden.
In al dat geweld, zie je dat bij enkele vliegvissers de spanning te groot wordt. Zij kiezen noodgedwongen voor de dag des oordeels op een vroeg of allerlaatste moment een listige uitvlucht, om de dans te ontsnappen. Om toch maar vooral niet mee te hoeven strijden om die prachtige Twiske trofee. Dit jaar groeide de lijst van verhinderingen en noteerden wij de uiteenlopende twijfelachtige oorzaken: mijn schoonzus moet verhuizen, ik heb nog veel opdrachten liggen, ik ben door mijn enkel gegaan, ik blijf een dagje bij mijn vrouw, ik zie haar de laatste tijd wat minder, ik mag niet, het weer wordt wel heel slecht ….
Gelukkig voor de kern die dan overblijft, stijgen met deze afvallers de kansen om in een prachtige omgeving een keer een mooie snoek te verleiden met een zelf gebonden of verkregen streamer. En gelukkig arriveerde de wisselbokaal net op tijd per post, nadat deze een jaartje in het westelijk deel van Nederland had gesierd. De winnaar was zelf helaas verhinderd dit keer.
We schrijven intussen zondagmorgen 21 februari 2016, 8.15 uur. Een witte bolide glijdt geruisloos over de oprit aan de Esscheweg in Vught. De stoelverwarming staat al aan. Een zak met drop op de voorbank en een prachtige grijns op het gezicht van Bas vertellen mij dat wij weer een prachtig visdagje gaan beleven. De weg van Vught naar Noord-Holland lijkt langer dan normaal door de tegenwind met een kracht van 6 pal uit het westen.”When the wind is west, they take the fly the best”, luidt het bekende gezegde. Maar wat zeggen de spreekwoorden over teveel wind? En als ook de regen steeds harder op de voorruit uiteenspat bekruipt ons toch even het gevoel of we er wel verstandig aan hebben gedaan om deze ochtend ons lekkere warme bed te verruilen tegen deze omstandigheden.
Maar…hoe dichter we Mokum naderen, des te droger het wordt. Om 9.45 uur arriveren we op de plek, waar Cor Mc Farmer ons hartelijk begroet vanuit de verfbus. Riet heeft een heerlijke tulband gemaakt en samen met een bakkie leut is dan voor mij de start al geweldig! Het druppelt nog maar een beetje in Wormerveer en ook de andere gasten van vandaag druppelen binnen. Omhelzingen en handdrukken volgen en als ook Don met zijn vriendin, die in menige dikke stok haar tanden zet, is gearriveerd, kan het feest beginnen. We zijn met 10 fanatieke vissers, en we waaieren na het startschot allemaal een andere kant uit in dit waterrijke gebied. Iedereen kan hier voldoende uit de voeten. Ik trek samen met Bas en Don richting de plekjes waar we tijdens onze andere eerdere bezoekjes succesvol waren. Niet alles levert vanochtend vis op. Sterker nog, de ochtend sessie verloopt magertjes waarbij de delegatie uit Brabant niet mag mopperen. Ik vang mijn eerste snoekje bij het voor insiders bekende “bramenstruikje”. Ik zie de snoek eerst nog voorzichtig volgen , maar een kolk verraadt dat ik zijn aandacht wel heb getrokken. De 2e worp met een afwisselende strip, maakt de vis voldoende zenuwachtig en zet hem aan tot een schot: een volle aanbeet en nog geen 30 seconden later ligt de vis op de kant. In dit geval geldt : geen risico nemen. De eerste vis van de dag met 40 cm lijkt op een stok en ontkomt nog maar net aan de grijpgrage scherpe tanden van de vriendin van Don…
Een half uur later ontvangen we via de Wapp een afbeelding van een nieuwe prachtige volle vis. Afzender: Bas! Het blijkt 5,5 uur later nog steeds de grootste vis van de dag te zijn en dus met recht een kampioensexemplaar. Een mooi vrouwtje, bijna zover om zich te ontdoen van veel nieuwe nakomelingetjes.
Op weg naar de BBQ sleept Costa toch nog achteloos een mooi snoekje op de kant. Ik moet en zal hem op de foto zetten, want hij had thuis verteld dat hij ging vissen! En dat op een plek waar menigeen zijn streamertje al had laten passeren.
De wind neemt toe van Bft6 naar Bft7. En met de wind onze honger en hopelijk na een klein hapje eten daarna ook de acties en vangsten. De ochtendsessie leverde 4 vissen ons op, met als uitschieter in grootte de vis van Bas. Je ziet de spanning stijgen. De trofee zou toch niet richting Brabant….
De inwendige mens werd ook dit jaar overigens weer goed voorzien van een BBQ o.l.v. master chef Cor. Juiste temperatuur , creativiteit en een hoog ritme, zijn essentieel om het vlees de juiste kleur en garing te geven.
Om weer even goed bij de positieven te komen was er ook voldoende ruimte om naast het hapje te genieten van een natje: een borreltje, whisky of pilsje d’r bij. Met uiteraard de slappe vissersklets en de oude koeien. En met het slijten der jaren worden de verhalen mooier, lijken de vissen te groeien en ook het aantal rimpels bij menig vliegvisser. Wat is de wereld van vliegvissen toch een mooie wereld. Maar genoeg van die emotie! Want intussen stegen natuurlijk de verwachtingen van onze trouwe volgers in Brabant. En met de verwachtingen steeg ook de windkracht nog weer een beetje meer. Met zo nu en dan een uitschieter naar Bft 8! En die uitschieters werden niet veroorzaakt door de plotselinge rukwinden vanuit mijn waad pak.
De middagsessie verliep voor ons echt bijzonder prettig. Bas en ik wisselden elkaar af met nog een paar prachtige snoekschoten, enkele missers en een paar mooie gezonde vissen op de kant. En niet alleen waren we getuige van een springende snoek, ook de sprong van Don over een 1,5 meter breed slootje kon na een dubieuze landing, bijna eindigend in een greppel , gewaardeerd worden op en dikke 9,2. Jammer dat daarvoor geen trofee beschikbaar was deze middag. Hij had hem met vlag en wimpel in ontvangst mogen nemen.
Tussen 1400 en 15.00 uur bleek uiteindelijk deze dag de snoek het meest actief. Het bleek daarnaast voor alle vissers uiteindelijk een mooie dag. Veel wind, weinig regen, een prachtige roerdomp op nog geen 10 meter afstand, dito omgeving, super gezelschap, geweldige gastvrijheid, jagende honden op wilde hazen en bijna iedere visser aan het eind van de dag met een snoekverhaal (geland, gemist of een mooie actie). De handen van de organisatie, Cor en Don konden na afloop niet verhullen dat ook zij in aanraking waren geweest met Essox Lucius. Maar zoals met veel wedstrijden in het leven kan er maar een met de bokaal aan de haal gaan en dat was op deze voor het VVG memorabele dag: Bas Hermans. De 2e vis van de dag bleek na 7 uur vissen nog steeds de grootste. Proficiat!
Een jaar lang mag deze werkelijk prachtige trofee het bindlokaal van de VVG aan de Vlasmeersestraat in Vught sieren. Voorwaar: a dream came through! Donderdag maar eens lekker nagenieten tijdens de receptie die ongetwijfeld gehouden gaat worden en tot in de kleine uurtjes zal duren..
Corendon: bedankt voor de organisatie en tot ziens in ons Brabantse Land!
HfH 23-02-16