Vrijdag de verjaardag van Mia. Gelukkig was er voor het VVG meer actie dan de vorige keer op het OV. Maar dat moest eigelijk ook wel met onze VVG- troeven aldaar. Het kriebelde wel moet ik zeggen.. Zaterdag hospik voor mijn kwakkelende vrouwtje gespeeld en Peter zijn eerste basketbalwedstrijd uit zien verliezen. Zondagmorgen kreeg ik goedkeuring voor een paar uurtjes vissen, vanwege goed gedrag. En Erik had ook nog wat uurtjes gespaard. Dus wij vanochtend om 8.45 uur naar inmiddels “onze “ Brabantse beek afgereisd.
De verkenning bij lochan Paul 2 leverde ons weer een verrassende aanblik. Zeer veel vis op weinig vierkante meter water, of voor de inhoudelijke personen onder ons: binnen kubieke meters. Stroomafwaarts onder de bomen een aalscholver en stroomopwaarts geen vis te bekennen. We pakken allebei onze visjes in de put aan verschillende droge vliegen; de BWO, maatje 16 doet het bij mij het beste. Volgens Leon Jansen is dit ook de vlieg die zich in oktober nog steeds bij koud weer laat zien. Maar ook de red tag natte vlieg met grizzle hackle doet het en als het even wat minder is met de actie, vergissen zich altijd een paar visjes in de minute vlieg (altijd meenemen dus op deze Brabantse beek).
De rust wordt even verstoord door de loeiende sirenes van de brandweer. En ik laat een passerende vader met kind mijn kneitervangst zien. Terwijl ik afscheid neem van het koppel hoor ik de vader nog zeggen: “wat een lief klein visje , he!!”
We verkassen naar de locatie “hoogspanning” en vol spanning stationeert Erik eerst zijn auto vlak voor toerende zondagrijders en vervolgens zijn statief. Het zonnetje begint te schijnen. De herfstkleuren maken deze dagen bijzonder. Waarschijnlijk zijn de foto’s ook bijzonder fraai geworden. Die zal Erik dan moeten tonen, want ik ben mijn apparaat vergeten. Ook in Nederland blijft de herfstperiode een voor mij fraaie tijd. Ik zie weer het rood met witte stippen. Maar dan vooral paddestoelen, en geen vissen.. Niet te geloven. Vorige week onder vergelijkbare omstandigheden lagen er bij deze duiker 1000? In ieder geval zwart van de vis. Nu geen enkele. Nog stil van deze ervaring, proberen wij een verklaring te bedenken. Het blijft bij proberen. We rijden door.
Erik wordt stiller bij het naderen van volgende locatie. Wellicht komt dat omdat hij het niet zo heeft op de buurtbewoners hier? Vorige week kwam een gedrocht met zichtbaar ingedrukte smoel nog dreigend op ons afgelopen. Vandaag is het waarschijnlijk ook zondag voor deze meneer, want we hebben op deze plaats rustig onze visjes kunnen vangen, zonder geblaf en gegrom. Een paar mooie vissen op de BWO en Erik vangt een kwartiertje later na wat foto’s te hebben geschoten op zijn killer bug een paar hele mooie voorns. In dit gedeelte van de Brabantse beek zwemt momenteel een school van ongeveer 40-50 vissen met volgens mij de grootste exemplaren. Ze zijn lastig te vangen. Maar als er een zich toch een vergist, dan heb je er gelijk een mooie dril aan. Helaas vandaag krijg ik er niet een zover dat ie zich in mijn vers gebonden bwo-ootjes verslikt. De omgeving is wel weer een paar kunstvliegjes rijker..
Een blik op de klok leert dat het alweer bijna 13.00 uur is. Nog even kijken bij Lochan Paul? Nou nog efkes dan. Wat vliegt de tijd als het gezellig is
Daar aangekomen pakken we de hengels uit , laten 2 rijdsters te paard voorzichtig voorbij gaan, want ze hebben zichtbaar angst voor de afmeting van onze hengels..
Staat er ineens een bijna 70-er op onze plek in een record tijd zijn werphengel met voerkorf en vaste stok uit te laaien. Zelden heb ik zo snel een visser een stek in beslag zien nemen. Erik gunt hem deze visplek, omdat hij meer oog voor het vrouwvolk had dan voor deze snelinparkerende overjarige stekkenpezer. Als ik alleen was geweest had deze man van mij een eindje verder mogen zitten: “de schijnheilige “.
Afijn we hadden onze visjes toch al wel gevangen, dus 2 minuten later was ik het voorval weer vergeten en zijn we tot besluit nog even naar een locatie gereden waar ik 2 jaar geleden geregeld kwam. In de omgeving van cafe Boslust, stroomt de Brabantse beek rustig zijn stroom, om uiteindelijk in het Drongelens kanaal uit te stromen. Moeten we toch ook eens een keer gaan kijken. In de put van ”……..” (HFH), staat het water zeker 40 cm lager dan ik gewend ben. Het water is kraakhelder. We zien mooie voorns in de stroming staan. Goudkop erop, denken we allebei. Zo gezegd.. We benaderen de put voorzichtig elk van een kant en zwiepen er vervolgens lustig op los met onze kopjes. Dat leidt bij Erik tot een geweldige knal op zijn 3-tje. “Grote vis!”, roept hij zichtbaar verguld. En terecht. De hengel gaat krom tot in het handvat. Had ik nu maar mijn toestelletje. Ik zal het met mijn herinnering moeten doen. “Een snoek!” hoor ik Erik zeggen. En ja hoor. Een snoekje van tussen de 30-40 cm gaat stevig tekeer. “Hoe krijg ik die nou op de kant?”. Proberen maar denkt Erik en net als ie het laatste zwiepje voor de landing wil maken, schiet de snoek los en zwaait ons nog eenmaal met de staart toe.
Grappig hoor, zo’n speciale vangst tussendoor. Ik haak kort daarna nog een mooie kopvoorn en net als ik de vis heb teruggezet, hoor ik opnieuw”hij hangt alweer!” En ja hoor de snoek zonet nog hongerig naar een goudkop, vergist zich nu opnieuw in een zwarte goudkop wooly bugger. Het lijkt op een herhaling van de vorige catch, al verdwijnt de snoek nu met een 12/100 met bugger in de mondhoek , met een lach van een boer met kiespijn naar de diepte. Geen gezwaai nu. Dit kost zichtbaar kracht. Ik bekijk de put nog eens vanaf de wegkant en zie zowaar 2 snoeken staan. Als ze dan toch los zijn…..Ik loop naar de auto en bind mijn vers gebonden streamertje dat ik voor de “zekerheid” in een doosje voortaan standaard in mijn vistas stop, aan een 30-100 nylondraad. Toch maar even proberen.
Eerste worp: niets. Tweede worp, net in de duiker: een dikke boeggolf, een vette tik, de aanslag en hangen!.. voor 5 seconden, want daarna schiet de streamer los. PV3, dat is toch wel frappant. 3 x (bijna) vangen in zo’n korte tijd. Omdat het werpen met een #4 en een streamer wat onwennig voelt , gooi ik toch nog maar een paar worpjes. Zo’n 10 worpjes verder landt de streamer weer keurig onderin de duiker en 2 rukjes later, opnieuw een knal vanuit de duiker! “Hij doet het weer..!!” roep ik uit, maar dan is ie ook alweer los. Iets te enthousiast en ongeduldig gehandeld, denk ik zelf.
Dan is het mooi geweest vinden we allebei. En terwijl wij tevreden huiswaarts rijden, belt Tillie terwijl zij de vaat doet om te informeren of we al onderweg zijn. En dat zijn we. Onderweg naar morgen.
Hfh.
To video