De jeugd heeft de toekomst!

 

TRINGGGG!!!!!!,
de deurbel, en ik wilde net een snee brood nuttigen en nog even gaan vissen. Als de lagere school uit is weet ik wie er aanbelt: mijn kleine buurjongen Lennart, 9 jaar en stront eigenwijs staat ie op de stoep, koppie scheef en zo’n blik van ik laat me niet afpoeieren. GAAN WE VISSEN?
Zeg dan maar eens nee als je op het punt staat om 2 weken te gaan vissen.
Dus, vooruit maar, maar je mag alleen kijken naar het vliegvissen, we gaan maar een half uurtje, laat je eigen spullen thuis. Dit natuurlijk alleen onder protest. Maar voor een werples gaat ie over stag.
Broertje Sander gaat ook mee, moeder blij want die moet naar de opticien met dochtertje Lisa. ( ik ben de buurt-opa, altijd handig om in de buurt te hebben).
Eindje fietsen naar het einde van een dorpssloot in Houten waar in de open gaten in het kroos nog een paar mooie ruisvoorns rondzwemmen, de aalscholverdans ontsprongen. Die jochies hebben echt haviksogen en spotten elke voorn.
Ik kan er 2 van haken op een reehaar-sedge, kleine visjes, die Lennart MOET onthaken.
Voortdurend moet je opletten of die jochies niet rechts van je gaan staan, in de baan van de vlieg en mijn aandacht voor de verdere omgeving verslapt, even afgeleid, en mijn volgende worp eindigt in een luid: AU!!!!
Geschrokken kijk ik om en zie een wonderschone vrouw, zwart krullend haar, eind dertig, voorovergebogen staan en vanaf haar krullenbol zie ik duidelijk een nylon lijntje afhangen, richting mijn vliegenlijn: Oh SHIT!!
Geschrokken maan ik haar stil te blijven staan en ga op zoek naar mijn vlieg, in die mooie krullen! Gelukkig geen bloed en op de plaats waar ze zoeven de pijn voelde geen schrammetje en opgelucht peuter ik mijn vlieg uit haar haren.
Na duizend maal excuses van mijn kant vervolgde zij haar weg.
Ongelukken zitten in kleine hoekjes!
De vis-sessie word voortgezet en even later word mijn sedge opgezogen door een ruisvoorn van bijna 30 cm, prachtig van kleur in goud en rood en bewondert door mij buurjongetjes en ook dit exemplaar is na het onthaken weer netjes terug gezet.

 

Tot zaterdag , manne!! ( of een weekje later)

Kees van der Hulst

www.vanderhulst-splitcane.nl

Schotland 2014

 

“Back in tha house”

 

Dit jaar gingen HfH en ik door een cursus die Hans in de tweede week had, de eerste week naar de Polly lodge in Schotland. De ‘orginasatie’ huurt deze acco altijd voor de laatste twee weken van september en je bent vrij in de keuze om de eerste –, de tweede- of beide weken te gaan. Elke week heeft zo’n beetje zijn eigen vaste basis-vliegvissers met daarnaast elk jaar wat nieuwe aanvulling van gelijkgestemden. Dit jaar hebben wij dus met een aantal nieuwe eersteweeker-Schotlandmalloten kennis mogen maken.

 

Het was wederom een heerlijke week en ik denk dat ik niet meer behoef uit te weiden over de mogelijkheden -, de omstandigheden – en de sfeer die we daar tegen komen, want ik denk dat dat al voldoende in vorige verslagen aan bod gekomen is.

 

Aldus:

 

Achteraf bezien heel leuk vis gevangen, vooral forel en pollak. Geen zalm want daar waren de omstandigheden niet naar. Door deze omstandigheden ben ik ook compleet opgevreten door de midges/knutjes. Het warme – en windloze weer was hier mede de oorzakelijke factor van. Thuis heb ik nooit last van muggen maar in Schotland ben ik de ‘maine target’ voor die kl**temuggen en daarbij krijg ik na de beten ook een soortement van allergische reactie. Midges in de aanval en ik ren gillend weg, knettergek kan ik er van worden en leg dan thuis maar eens uit dat je voor je plezier daar in ‘the middle of nowhere’ gaat vissen. Ik ben nu al een keer of tien in september naar Schotland geweest en door de bank genomen hebben we meestal lekker weer met van tijd tot tijd (behoorlijk) wat wind en regen. Maar dit jaar was het bijzonder goed weer. Het leek wel een nazomer aan de Mediterranee.

 

Mijn voorhoofd, nek en polsen lijken wel een maanlandschap door de bulten die na een aanval van die millimeter muggen zijn ontstaan. En wat geldt; Die bulten jeuken de hele dag door als de sodemieter. Niet krabben is het devies want als je gaat krabben wordt het alleen  maar van kwaad tot erger. Echter zie maar eens vol te houden om niet te krabben  in de spaarzame uurtjes van slaap, wanneer je bekaf in bed ligt en niet denkt maar doet. Krabben dus…….. Een paar jaar terug heb ik mijn hoofd tot bloedens toe open gekrabd zodat mijn hoofdkussen er de volgende morgen uitzag of ‘Hannibal the Cannibal’ mij die nacht met een bezoek vereerd had. Maar ja toen was ik zo dom om zonder hoed te gaan vissen. Want een hoed met een netje er over is het devies bij zonnig-, droog- en windstil weer. Zo’n hoed met netje er over houdt namelijk zowel je oren als schedel vrij van de aanvallen van die beestjes. En met mijn flaporen en dunner wordende schedelbedekking is dat wel zo prettig.

 

“Verrek Hans; Het lijkt wel of die k*tmuggen dwars door mijn netje gaan want ik geloof dat ik mèt het netje op nog opgevreten word”.

 

Bij een bezoek aan ‘The house of Bruar’ op de terugweg, bleek dat Hardy ook midge-netjes kan leveren die ook ‘No see ums’ tegenhouden, andere netjes schijnen dit niet te doen. Dus door het bezoek aan deze winkel weet ik vanaf dit jaar dat er ook ‘No see ums’ bestaan. Dit zijn midges die door hun microformaat gewoon door een normaal netje heen kunnen vliegen om een niets vermoedende Brabantse vliegvisser het leven zuur te kunnen maken.

 

Grrrrrr…. Want dit stuk onbenul is helemaal vergeten zo’n netje aan te schaffen. Dus mannen als iemand nog ergens zo’n ‘No-see-ums-netje’ werkeloos op zolder heeft liggen dan houd ik me aanbevolen.

 

Maar bovenstaand probleem was niet het enige – waar ik deze vakantie tegen aanliep.

 

Jullie weten dat mijn jaloersmakende torso zich heden ten dage nog steeds presenteert als dat van een jonge Adonis. Fysieke ongemakken, door het stijgen van de leeftijd,  hebben geen grip op mij.  Ach, de conditie is niet meer zo goed als toen ik een jaar of dertig was maar daar blijft het wel bij.

 

Dacht ik………………

 

Bellyboaten is niet meer zomaar iets voor een man van mijn leeftijd, heb ik gemerkt.

Ach, de boat oppompen, je in het waadpak hijsen, aandoen van je waadschoenen, jack aantrekken, en flippers om je voeten doen stelt niks voor. Ook het achteruit lopen door het water en in de boat gaan zitten verloopt nog steeds probleemloos. Voor het flipperen draai ik mijn enkel nog steeds niet om.  Zelfs heb ik er nog aan gedacht om voordat ik te water ging even zelf te wateren. Ook een visje vangen lukt me nog net als vroeger. Maar na zo’n half uur flipperen in het koude water, ik heb namelijk nog zo’n oude U-boat waarbij je met je bi/allen in het koude water zit, vertelde mijn blaas me dat hij toch weer aan het vollopen was. Het gebruik van verschillende blikken bier de vorige avond, zal hier zeker mede debet aan zijn geweest. “Nou, nog even een kwartiertje vissen en dan flipper ik wel weer naar de kant. Ze maken mij de zeik niet lauw” Maar al voordat het kwartier om was gaf mijn blaas het sein om toch maar naar de kant de gaan. “Nondeju ik ben toch verder weg als ik dacht en met die oude flippers schiet het ook niet echt op”.

 

Van vissen op de weg terug is niet veel gekomen, tsja een beetje trawlen maar dat mag geen naam hebben. Ik was veel te druk doende om me richting walkant te verplaatsen. Het is typisch hoe een lichaam na al de jaren ervaren raakt richting plasmoment. Midden op het water is er niets aan de hand maar hoe dichter dat je naar de kant komt, hoe meer je blaas zich gaat prepareren op de lozing. Een onervaren blaas heeft toch meer moeite met het inschatten van het ‘moment suprème’ en daardoor maakt een half uur eerder of later niet zoveel uit maar een ervaren blaas wil zo economisch mogelijk functioneren en er zo snel mogelijk werk van maken. Eenmaal aan de kant weet hij uit ervaring dat dan alleen nog maar even de rits van de gulp open moet, hierna kan hij gelijk van acquit gaan.

 

Maar ja na het belly-boaten moeten de flippers nog af, het jack uit, het waadpak naar beneden en de rits van je broek open. Ik kan jullie vertellen dat dit dus lang niet meer zo snel gaat als vroeger.

 

“Den dju heb ik mijn spijkerbroek met knopen in mijn gulp aangetrokken, k*t waar zit de rand van mijn lange onderbroek ?” Omdat de mediation tussen mijn handelingssnelheid c.q. coördinatie en mijn blaas niet het gewenste effect had, raakte ik toch lichtelijk in paniek. Om geen desastreus eind van het geheel te beleven trok ik en één ruk mijn riem en bovenste knoop los en schoof alle kledij welke zich onder mijn navel ophield richting knieën. De explosie die zich toen in mijn onderlichaam manifesteerde was van een welhaast orgastische grootheid. Ik denk dat eenieder zich dit gevoel wel een beetje kan voorstellen. Dit is, denk ik, het fijnste gevoel wat een man staande kan beleven. Alhoewel met een beetje fantasie………

 

 

Maar als jullie nu denken dat mijn Schotlandtrip enkel uit malheur bestond, dan moet ik jullie toch ernstig teleurstellen. Ik had onder andere het geluk dat de naad van mijn neopreen sok het na jaren van trouwe dienst voor gezien hield. Het effect hiervan was dat de rechter pijp van mijn waadpak tot aan mijn knie vol met water stond. Uit ervaring weet ik; Als eenmaal één naad gaat lekken kun je er gif op  innemen dat de andere naden niet lang hierna zullen volgen. Hierdoor heb ik geluk dat ik een nieuw waadpak aan zal moeten schaffen. En het zou zo maar kunnen dat ik er één kies met zo’n waterdichte flap van voren die je open kunt ritsen om te wateren.

 

Ik denk dat de ontwerper van dit pak een man met ruime levenservaring geweest moet zijn en  een soortgelijke ervaring als hierboven beschreven, mee moet hebben gemaakt. Hij moet dus ook dik in de vijftig of nog ouder geweest zijn, want een jonge vent komt nooit op zo’n lumineus idee.

 

 

Gr

McBrutus

Vakantiekiekjes 2014

 

De zomervakantie van 2014 zit er weer op! Zou er nog gevist zijn?

 

 

Hans Frumau vertrok naar Noorwegen, Erik van Leur is overal en nergens geweest, Bert Martens probeerde Tsjechië onveilig te maken, Martin Westbeek heeft genoten van het Italiaanse leven, Onno Wirtz heeft wat rondgevaren in Kroatië, Bas Hermans is op zoek geweest naar een Belgische vergunning en Paul Verboom is in de bergen van Frankrijk actief geweest.

 

 

 

 

Noorwegen:

 

Wilde forellen:

 

 

Grote handen:

 

 

Prachtige dikke vissen:

 

 

Franse sprinkhaan:

 

 

Frankrijk:

 

 

Kopvoorn:

 

 

Er zwemt nog meer dan alleen maar vis…

 

 

Nederland, Brouwersdam:

 

 

Ouddorp:

 

 

Hellevoetsluis:

 

 

Oostvoorne:

 

 

Vancouver Island, Bill Goorts met zijn 34lb Chinnook:

 

 

Tja, het oog wil ook wat: