De ochtend is weer aangebroken voor een laatste dag Lodge.
In principe zijn Bert en Onno van plan om naar het hetzij Achiltibui hetzij Ullapool te rijden om een smokehouse te bezoeken. Op de sites gezien zijn de prijzen echter exorbitant voor een paar gram gerookte Schotse Zalm, het gaat eigenlijk nergens over!
We besluiten om dan ook maar niet te gaan.
Ondertussen staan de anderen aan de Polly om nog een laatste zalmkans. Wat Paul lukt!
Een hele mooie 4.6 ponder, uit de Lower Fencepool. De dame heeft zich zeker nog een half uur verschanst in het rietgewas en is daar, ondanks Paul zijn voorzichtigheid, niet ongeschonden uit de strijd mogen komen. Rest Paul niets anders het beest uit haar lijden te verlossen.
Weer een vangst om trots op te zijn!
Ondertussen zijn de plannen zodanig dat Hans en Onno de zee gaan aanspreken, onder de bezielende stuurmanskunsten van Paul. Het is heel variërend op zee, het weer en de vangsten. Een enkele “Jetser” tot een achterwaartse drill van een onfortuinlijke “ Goudvis.”
Desalniettemin, we zullen eens zien welke avonturen Erik en Bas op Sionascaige gaan meemaken.
Om 18.45 uur zijn ze nog niet terug.
Ondertussen worden de nodige opruim/inpakactiviteiten ondernomen, scheelt mooi als dat alvast gedaan kan worden.
Als uiteindelijk Bas en Erik terug zijn, doen we ons tegoed aan een lekker avondmaal, de laatste inderdaad, waarna we alvast de spullen verder gaan pakken.
Wederom wordt het niet te laat, daar we zaterdag rond 7.00 uur willen vertrekken.
De eerste ochtend dat we gezamenlijk ontbijten, maar nog steeds zonder Bert.
Paul, Bas en Erik gaan naar zee, Hans en Onno gaan het bootje nemen aan Loch Sionascaig.
Eerst even langs David om te vragen waar het motortje is van de boot. Nadat hij vroeg hoe het met de “Helicopterman” was, weten we dat de motor aan de boot zit.
We rijden naar de parkeerplaats om vervolgens met rugzakken, hengels en bezinetank naar de boot te lopen. Een pittige wandeling door modder, pallets en drassigheid.
Als we de boot vinden gaan we er snel vandoor om al trawlend de kanten af te speuren. Het is al snel raak voor zowel Hans als Onno. Intermediate lijn, zinklijn, Alexandria, Onno’s special, wat dan ook, eigenlijk pakt alles wel een mooie 30 cm dikke bruine forel. Als we niet genoeg te eten hadden, dan hadden we het nu wel!
Als we bij de uitstroom komen van de derde PollyLoch weet Hans er al bij zijn eerste achteloze worp een mooie Forel te vangen. Het blijft een indrukwekkend uitzicht, zo bij de watervalletjes. We drinken op Bert een klein glaasje Brabants likeurgebeuren en fotograferen wat, alvorens we verder onze weg vervolgen.
Het blijft genieten, varende op een spiegelgladde Loch, waar de jas uit mag.
Mooie vangsten maken dat de tijd vliegt.
Om 16.00 uur besluiten we Sullivan rechts van ons te laten en de terugvaart te aanvaarden. Bert kan bellen over het hoe en wat van zijn thuiskomst naar de Polly.
Eenmaal de Lodge in zicht zien we een klein wit busje de Lodge afrijden…..het zal toch niet zo zijn dat………..?
Jawel, exact op tijd zijn we terug opdat Bert geen moment alleen hoeft te zijn. Vroeger ontslagen dan verwacht en mooi een taxi genomen. Natuurlijk verhaalt hij van de lange rit, de kosten en de wijze van niet betalen per plastic. Toch nog goed gekomen voor de chauffeuse overhandigt hij haar een tray bier…..helemaal goed zo!
We zijn allen blij dat we weer compleet zijn en nuttigen daarom met plezier ons diner. Lekker Pollakfillet uit de oven, tomaten/mozzarella/basilicum, tomatensoep….het kan niet op…
Bert knijpt er nog even een uurtje tussenuit naar bed, als Onno en Bas de gevangen pollakken van vandaag filleren en invriezen en Paul, Bas en Hans later nog even de Polly bevissen.
Zo zitten we nog even bij het vuur en doet een ieder zijn ding.
Weer een dag voorbij, morgen de laatste. Wat het gaat brengen zien we dan wel weer.
Blij weer compleet te zijn nuttigt ieder zijn drankje…..het zal wederom niet laat worden..
Rond de klok van 8 is iedereen weer fris en fruitig.
Ontbijtjes worden genuttigd en het plan is om rond 14.30 uur naar Inverness te gaan met z’n allen en daar maar een beetje te gaan “chillen” in Bert’s zeer tijdelijk, nieuwe onderkomen.
Ochtendsessies kunnen gemaakt worden, waar early bird Bas gebruik van maakt in de seapool. Als Hans en Onno hun eitje nuttigen in de eetkamer zien we een zichtbaar aangedane Bas aankomen. Als hij vervolgens zijn hengel op het muurtje legt om het hek te openen, betekent dat maar één ding. Zijn andere hand houdt iets vast wat vast te maken heeft met het onderwaterwereldje van de Polly.
Een mooie zalm van ruim 3 pond hangt langs zijn benen!!
Fotosessie, schoonmaken en een meer dan voldane Bas en companen. Want de kop is er af!
Een mooie prestatie om in de Spiegel van de Polly zo’n mooie vis te jagen. Dat was het omdat hij na een derde draai de vlieg onberispelijk grijpt. Een drill van een paar minuten en hij geeft zich over, Lange leader met alleen een vliegje aan de tip, haakmaatje 16 met overwegend groene body en klein zwart bucktail met een licht tinseltje ingebonden.
Nog een bak koffie en dan toch maar aan wat casts gaan denken. Paul en Erik gaan naar de bosjes, Bas nog eens naar de Seapool en Hans wandelt naar de loch richting het bootje en Onno sluit aan.
Het lochje bij de bootinlaat naar zee is een apart plekje wat heel goed doorwaadbaar is, op een enkele (lees; waarschijnlijk 1) gat, na. Onno besluit dit gat te inspecteren met de nodige natte ervaring.
Veel kringen en sprongetjes van bruine forelletjes van rond de 20 cm met een enkele vangst. Leuk vissen zo aan de andere kant van het lochje. Er zit daar ook aanzienlijk minder lochgras (?) dan aan de voorzijde. Ruim na 13.00 uur besluiten Hans en Onno terug te gaan, daar we weer rond 14.00 uur contact met Bert op kunnen nemen. Vandaag zou er eventueel een dotter/stent procedure plaatsvinden en willen we hem al dan niet bezoeken.
Bas is reeds in de Lodge als we de telefoon hanteren. Bert blijkt reeds “onder het mes” te zijn, en we kunnen om 15.00 weer bellen, dan zal hij wel weer terug zijn op de afdeling.
Rond 14.30 uur belt Bert zelf om te vertellen dat hij al geholpen is en zich erg goed voelt. Met de afspraak dat we morgen zullen komen stappen Bas, Paul, Hans en Onno in de auto, op weg naar Inverness.
Aangekomen daar bij het Raigmore Hospital, blijkt deze om de hoek te liggen van onze boodschappenbunker “Tesco”.
Eenmaal binnen in dit toch wel gedateerde ziekenhuis zoeken we de Coronairy Care Unit waar hij zou moeten liggen. Een zeer vriendelijke dame wijst ons de 6e etage alwaar hij op Ward 6B zou moeten liggen. We bellen aan (het zijn namelijk meestal gesloten afdelingen zoals OK’s en Intensive Care Units, niet te verwarren met gesloten afdelingen zoals op “Voorburg” te Vught).
Na enkele ogenblikken gaat één van de klapdeuren open en we stellen ons voor aan een Wardbrother . Nog voordat we aangeven voor wie we komen zwaait hij ons zeer gastvrij naar binnen. Hij loopt ons voor naar waar onze Bert zich bevindt. In kleermakerszit, gehuld in een prachtige operatiejurk ziet hij ons verbaasd en gelukkig binnenkomen.
Hij ziet er (voor zijn doen, we blijven natuurlijk niet aardig) goed uit.
Hij legt uit wat er gebeurd is en dat hij zich goed voelt. De stentprocedure heeft plaatsgevonden via de polsslagader, wat nu nog met een compressie-armband is afgedekt. Aan zijn linker arm hangen nog twee infuusaansluitingen te bungelen.
Het gaat goed en ook onderzoek heeft uitgewezen dat de conditie van zijn hart eigenlijk gewoon heel goed is, maar dat de vernauwing wel een infarct heeft opgeleverd, dat deze procedure noodzakelijk heeft gemaakt.
De “wat als” gedachte probeert steeds een prominente aandeel in onze gedachte te krijgen, maar verdringen we met “het heeft zo moeten zijn”.
We zijn blij dat de ambulance en helikopter niet voor niets zijn uitgerukt, sterker nog, het was gewoon bittere noodzaak. Een les dat 112 ook een “bij-twijfelnummer” is, dus altijd bellen!!
Het liefst zouden we Bert natuurlijk ontvoeren, maar protocollair mag hij eigenlijk vrijdags pas het ziekenhuis verlaten. Hij heeft reeds met de arts overlegd dat een ontslag op donderdag zeer wenselijk is. De arts kan zich er in vinden, maar uitsluitsel zal pas rond 9.00 uur op de donderdagochtend kunnen plaatsvinden. Bert komt op het idee om eventueel een taxi in te laten zetten naar de Inverpolly Lodge. Immers is dat goedkoper dan een repatrieëring naar NL met vliegtuig. Er zit wat in, hoewel we hem natuurlijk donderdag graag halen. Maar dat is “kost” voor morgenochtend.
Rond 18.30 uur nemen we afscheid en gaan weer richting Lodge. Nog even aftanken en een brood halen bij Tesco, alvorens we de 120 km terugrijden richting Erik en de warme hap.
Heerlijke tomatensoep van Bert staat op het menu, evenals vers gevangen Polakfilet uit de oven en aardappelpartjes. Dessert is een ijsje van Erik met een likeurtje uit Mallorca.
Echt moe lijken we niet te zijn, zo na 23.00 uur. We hebben een goede nacht achter de rug, en zijn bovenal gerust en blij dat het Bert goed gaat.
Morgen, zoals het er nu uitziet, gaan Paul, Bas en Erik de zee op. Hans en Onno gaan zelf hun gang en blijven “stand by” voor Bert.
Op de site is een nauwgezet verslag vanuit Bert’s invalhoek rond deze bizarre gebeurtenis.
