Schijndel-Den Bosch

Vrijdag met Paul een lijntje wezen strekken in de omgeving van de Beekse Waterloop op de gemeentegrens van Schijndel en St Oedenrode. Prima weertje. Mooie kabbel op het water veroorzaakt door wind uit het zuidwesten, het water staat hoog, maar is helder en het is bewolkt, 9 graden.

We hebben vandaag een HD filmapparaat om onze verrichtingen vast te leggen. Ik check de eerste put na de duiker onder de weg. Het levert prachtige filmbeelden inclusief het haken van overhangende takken. Daarna is Paul de hoofdrolspeler. “Ja !” hoor ik en de hengel krult, heel even en dan strekt die weer. Hij zet de vlieg nog een keer over de plaats waar de snoek zijn streamer (oranje zwart) pakte. En opnieuw knalt de rakker erop. Hij laat zich kort zien om er vervolgens toch opnieuw weer vandoor te gaan. “Prachtig man!” staat ie erop? Euhhh… ooit de stand ‘stby’ zien opblinken, na zo’n enthousiast gezicht. U raadt het. We zullen het met onze eigen herinnering moeten doen.

We peuteren de waterloop af en zien nog 2 stofwolken in de kant, als teken van leven. Maar verder geen aanbeten. Een appelflap, een bakkie leut en we vertrekken naar Den Bosch de stad met de grote monden, dus daar moet toch zeker wel een snoekje verdekt opgesteld staan..?

Het is voor ons een nieuwe locatie. En voor de bewoners van het water blijkbaar ook, want wat hebben we een mooi uurtje meegemaakt daar aan die waterkant. En wie ze vangt doet er niet toe. Als een snoek los is, of meerdere snoeken en ze hebben nog nooit een door een VVG-er gebonden streamertje voor de neus geschoteld gekregen.. neem dan maar gerust van mij aan dat je een paar mooie momenten kunt meemaken in een half uurtje:

prachtige boeggolven, mooie weigeringen en natuurlijk ook een prachtige vangst net op het moment dat je het niet verwacht.

En als je dan zo’n moment meemaakt, vergaat alles om je heen. Is er nog slechts de aandacht voor de dril en hoop je zo’n mooie vis nog even aan je vismaat te kunnen laten zien. Je gaat zo op in dat ene moment dat je gewoon totaal vergeet dat je een kwartiertje eerder je lieslaarzen naar beneden had gevouwen uit gemakzucht en je komt weer bij je positieven als je het koude water langs je kuiten voelt lopen en langzaam je tenen volledig met gekoeld water zijn omgeven …. “He Hans, let op, want je laarzen staan niet omhoog” komt dan altijd net even te laat binnen…

Maar ach.. kleinigheidjes houd je altijd langs de waterkant.