Dag 9, Bamfield and again a shitty day on sea.

De nacht was weer helder. Windstil en je hoort je hart kloppen als je aan de rand van het water naar de hemel staart. Vervolgens laat je gewoon alles lopen.

We ontwaken om 7.00 uur en willen in Bamfield ontbijten om geen vistijd te verliezen. We maken de cabin schoon en dan varen we via het Trevor Channel naar Bamfield. Onderweg vertelt Bill dat als we de horizon goed in de gaten houden we misschien walvissen kunnen spotten. We zien wel veel zeeleeuwen, maar geen walvis. Het kan op dit gedeelte van het channel fink tekeer gaan, want het verlengde komt uit op de pacific ocean. Gelukkig is vandaag de zee weer zo vlak als een spiegel. We genieten van al het zeehonden- en zeeleeuwengeweld in deze stille overtocht.

In Bamfield wonen ongeveer 200 mensen en 12 ganzen. Althans.. zo zien de dames er daar uit. We wandelen door deze “ wereldstad” en brengen een bezoek aan Bamfield Canadian Coast guard. Mia is jarig dus wordt er op allerlei manieren getracht Nederland te bereiken. Het is windstil, dus rooksignalen werken niet. Er is geen bereik, alle telefoons zijn leeg, dus hoe kunnen we het lang zal ze leven nu ten gehore brengen…? Erik koopt zijn souveniertje en omdat er maar 1 weg door Bamfield loopt zien we alles twee keer.

Het enige restaurant is gesloten dus eten we ons ontbijt toch maar op de boot.

De hengels worden klaargemaakt om de terugweg te trollen. Met een laatste restje stroom uit de celphone van Erik krijg ik toch nog verbinding met Mia! Hiep Hiep Hoera!

Op de radar verschijnen weinig visjes..Helaas zien we na een uur varen wel vier hengels gebogen staan, maar geen tikken van aanbeten. Dat betekent dat we gaan wisselen, want een dag geen vis is een dag zonder VVG. De hengels worden omgezet om te gaan jiggen en de eerste hengel die beneden ligt ( we zullen geen namen noemen) levert gelijk vis op. De vissoorten , voornamelijk Lingcod en Rockfish worden bij elke nieuwe plaats omhoog getrokken. Het weer is vandaag weer prachtig, ondanks de beloofde regenbuien. We kleuren helemaal rood, zoals de krabben na een hete douche.

De vallen worden geleegd en opnieuw levert het hijsen een enorme vangst op. Later horen we dat Bill en Brenda nog nooit zo’n goede vangst hebben gehad als dit weekend. We lijken het geluk over te brengen op de mensen waar we mee omgaan. De dag vordert en Bill kondigt “ de last 5 minutes” aan. Nog eenmaal de lijnen te water en dan inhalen en opruimen. De terugweg over het gladde water gaat beduidend sneller dan de heenweg. Bill laat een witschuimend spoor achter. De zeeleeuwen zwaaien ons na. Het was een geweldige trip in een prachtige omgeving. Thanks!

Om 17.30 uur naderen we de haven en we zien een beer aan de rand van de PA Inlet lopen. Mistroostig zoekend naar vis.. We zijn allemaal flink moe van dit weekendje varen, maar gaan niet naar bed, zonder een hapje eten : garnalen, krab, lingcod, salade en uiteraard een lekker toetje… (gemiddeld zijn we inmiddels 2 kilo zwaarder; hopelijk kan alles nog mee op de terugreis)

Morgen laten we onze lijnen weer strekken in de omgeveing van French Creek. De coho lijkt er nog steeds te zitten, al wordt het wel steeds minder.

Quote van de dag: no quota no fish

Dag 8: another shitty day in paradise

Het is de afgelopen nacht flink afgekoeld en de lucht is nog verder opgeklaard. Een zeeleeuw heeft zijn plek ingenomen op het dek van een van de cabins, de meeuwen begroeten ons met geschreeuw en een visarend zoekt het hogerop. Met deze beelden start een nieuwe dag…

Vannacht tijdens het lossen van enige vloeibare middelen heb ik een prachtige sterrenhemel waargenomen. En wat een stilte.. Blij dat ik niemand gewekt heb met mijn waterval. Behalve Bas dan. Hij volgt mij op. Bert heeft op de boot geslapen. De laatste beren van het eiland hebben de overtocht gemaakt en het elders opgezocht . Tegen zoveel snoring-geweld kunnen ook zij niet op.

Er is een heerlijk ontbijtje en de zee is echt als een spiegel zo glad. Wat een weer weer.. Vandaag gaan we onze maaltijden van de komende dagen verzamelen en dat houdt in: krabben proberen te vangen, garnalen en als het lukt een verse zalm of andere grote vissoort. Het zonnetje piept over de bergen aan de andere kant van de baai als we vanaf de cabin uitvaren. Het lijkt wel zomer zo lekker is het, tenminste als je uit de wind staat. De vallen die we gisteren hebben uitgezet worden 1 voor 1 gelicht en iedere keer als er weer zo’n net van soms 100 meter diepte naar boven wordt gehaald ben je benieuwd wat er inzit. En we vangen verrassend veel garnalen. Zelfs Bill en Brenda zijn erg enthousiast. De vallen met kippevlees, die de krabben zou moeten lokken leveren ook een aantal mooie exemplaren op. Na het legen van de netten , maken we de garnalen gelijk schoon , zetten de vallen opnieuw uit en besluiten vervolgens om te gaan jiggen in plaats van trollen. Iedereen kan op die manier lekker actief vissen. En guess what. Opnieuw laat de heer van Leur zijn beste kant zien door een flinke Lingcod te vangen. Wat slooft die vent zich iedere keer weer uit zeg. Die vis gaat mee voor het avondeten. Naast Lincod wordt er Rockcod en ook de mooie oranje “Martin Feldman’s” –variant laat zich verschillende keren van de goede kant fotograferen. Martin zoekt vooral de hengel van Bert op. Iedereen vangt gelukkig zijn visje en we genieten met volle teugen van de dag , met briesende zeeleeuwen en zeehonden als entourage. En een bezoekje aan Sunshine Bay is voor ons wel het hoogtepunt van de dag. Als we de baai invaren zitten er 2 visarenden (bold-eagles) in de boom, zien we een zwarte beer in de hoek van de baai en als klap op de vuurpijl vallen een groep zeeleeuwen een school met beetvis aan. Valk voor onze voeten. Bert zet alles op film (zie filmpje). Het geweld duurt niet langer dan 10 minuten en de baai verandert weer in een oase van rust.

Aan het einde van de middag halen we onze vallen weer leeg en opnieuw zijn de vangsten erg goed. We hoeven niet te verhongeren gelukkig. We hebben weer een prachtige zonsondergang en het eten is overvloedig. De zee maakt je rustig en we zijn allemaal bekaf. Het aantal biertjes dat de kelen moet smeren is beduidend minder. Het kampvuur laat zien dat ook deze dag door allen weer als een superdag is ervaren. Om elf uur gaat de laatste VVG-er naar bed. Mia: proficiat!

Quote van de dag:

“The sea was as flat as piss on a platter”

Dag 7, VVG vaart uit

De weersvoorspellingen waren de hele week wisselend. Maar de laatste dagen leek het in ieder geval erop dat het op vrijdag en zaterdag mooi weer zou gaan worden en op zondag nu en dan regen. Is voldoende om uit te varen. Bill wil ons laten zien wat hem en Brenda steeds weer doet bewegen om uit te varen. We zijn benieuwd. Eerst boodschappen doen. De dames doen het eten en Bas, Bill en ik doen de andere boodschappen bij 7 verschillende stores. Bij elkaar wordt er behoorlijk wat eten en drinken ingeslagen. De prijs voor drank is hier anders dan in Nederland…Om 12.00 uur varen we uit. De route die we varen start in Port Alberni, de uitmonding van de Somas River en via de punten: Somas, Alberni Inlet, Junction Passage en via Rainy Bay (rondje) , varen we aan de westkant van het Tzartus Island naar Gattie Point, waar de cabin van Knarf en Kathy staat. Daar zullen we 2 nachten verblijven. We zijn de komende dagen waarschijnlijk minder tot niet te bereiken. We tanken bij een station aan het water, ongeveer een half uur varen buiten de haven (china creek). Het ene schilderij na het andere gaat vervolgens aan ons voorbij.

We zien zeehonden en zeeleeuwen die ons eerst van een grote afstand en later van steeds dichterbij laten zien. En het beeld van zeeleeuwen die een zalm te pakken hebben zullen we niet snel vergeten. Met wat een geweld gaat dat gepaard. Prachtig.

Het is ruim 1,5 varen als we in het gebied arriveren waar we de komende dagen zullen vissen, trollen, jiggen en vallen uitzetten. Bill plaatst de vallen en Brenda is de stuurvrouw. Als alle vallen zijn gezet en gevuld met zalmkoppen, kattevoer en kippenvlees, is er nog net een uurtje om te trollen. Het levert ons geen vis op maar de vallen die we na 2 uur weer lichten lijken vol te zitten met prawns (dikke garnalen)! Als je wilt weten hoe de garnalen smaken, dat moet je Bas maar eens vragen bij gelegenheid… Maar ik heb u gewaarschuwd voor de superlatieven waar hij u vervolgens mee om de oren zal slaan. Ook vangen we een aantal Crabs, waarvan de vrouwtjes weer worden teruggezet. Er zijn 2 soorten: de softshell crabs en de rock crabs. De eerste wordt liever gevangen , vanwege de zachte schelp, die makkelijk te consumeren is. Bill is tevreden. We hebben blijkbaar een goede spot gevonden voor de komende dagen. De vallen worden weer uitgezet en we trollen een uurtje op mogelijk nog een verse zalm. De zon zakt en Bas fotografeert een prachtige sunset, die waarschijnlijk straks of verschillende kamers van het VVG een plekje zal krijgen. We snappen nu waarom deze mensen als het even kan een weekend in deze omgeving willen zijn. Zelfvoorzienend, van alle gemakken voorzien en volledige rust….

We vangen geen zalm, maar we hebben genoeg garnalen gevangen voor een weeshuis. En samen met een cesar, een kampvuur, salade en het nodige bier, lachen we ons een paar keer de vouwen uit onze broek en sluiten de avond met een potje poker af. Benieuwd wat ons morgen brengt. …

Quote van de dag:

What day is it? It’s another shitty day in paradise!