Dag 12, Cowichan River

Reveille om 6.15 uur. De douche maakt lawaai voor 10 en de loggers in het motel zijn volop in beweging. Bert kruipt nog even terug. Zijn met Canadese lucht gevulde matras heeft hem niet veel slaap geboden. Gelegenheid voor mij om de verslagen bij te werken. Om 7.30 uur willen we vertrekken.

We ontbijten in Lake Cowichan bacon ’n eggers , een slappe bak en dan vertrek in de mist naar de Cowichan River. Via de secondairy road navigeer ik Erik foutloos naar de” anglers track” bij de Golden Creek. Van de kant van de weg nauwelijks te zien, maar de ogen zijn gefocust op kleine aanwijzingen de laatste weken. We starten een mooie wandeling naar de rivier en komen langs eeuwenoude bomen, vol met korstmossen, kleine kreekjes, paddenstoelen (ongelooglijk veel en gevarieerd).

Het geluid van de rivier zwelt aan en dan verschijnt het water op onze netvliezen. Prachtig zeg, de mist hangt als een deken over het water en je ziet dat de eerste zonnestralen daar doorheen probren te prikken. Het lijkt zo anders als je hier bent, terwijl we in Nederland dit soort plaatjes ook best wel kunnen schieten , maar daar nemen we dan de tijd niet voor.

Het water stroomt wel hard, en het advies om het een 5-7 hengel te vissen wordt in de wind geslagen. #8 en #9 wordt opgetuigd en Bas laat zich opnemen in de omgeving van Cowichan. We hebben een fly-only traject van ruim 3,5 km tot aan de brug bij Skutz Falls. Bas en Erik blijven wat hangen en Bert, Paul en ik verkennen het traject stroomopwaarts. Het is een mooie, brede rivier, waarvan het water eigenlijk een halve meter te hoog staat om echt goed uit de weg te kunnen, de diepte te kunnen halen en dus de grote vissen te kunnen vangen. Maar ook een kleine forel op dit soort rivieren, laat het topje van de hengel echt wel krommen. Paul vangt de eerste vissen in de big bend pool. En na een flinke wandeling naar de brug vangen Bert en ik ons visje en laat ik een traditioneel spoor achter, dat op ongelooflijke wijze nog wordt teruggevonden door speurneus Bas. Bas vangt op de rivier een mooie cutthroat. Ook Erik heeft weer zijn visje gevangen.

Bij elkaar wandelen we deze dag bijna 8 km over de trails. Het weer is weer prachtig , maar ook aan zo’n lekkere dag komt een einde als we om 1800 uur terug willen zijn in Port Alberni. We worden verwacht bij Fish and Ducks voor de Dutchies Evening. Het is nog ruim 3 uur rijden vanaf de visplek.

We zijn moe en iedereen dommelt even weg , behalve onze chauffeur, die stuurt ons feilloos naar onze thuisbasis. Daar krijgen we een ritje aangeboden in de Ford model A 1929 van Bill. Wassen, douchen en dan naar het laatste hoofdstuk van deze dag. In Fish and Ducks verschijnen de personages die we de vorige keer ook zijn tegengekomen , aangevuld met familie en bekenden van Bill en Brenda. De maaltijd is overheerlijk na een dag van wandelen, vissen en toeren. We krijgen fish and chips en het bier stijgt naar onze hoofden. Er wordt gesnookerd en Nederland moet het afleggen tegen Canada.

Er worden kopstootjes geserveerd en de nederlandse smartlappen schalmen vanuit het restaurant ver het het Sproat Lake over. Ik ben benieuwd hoe morgen iedereen ontwaakt. We wandelen naar huis. Een frisse neus doet goed. Ik heb net voor het slapen gaan nog even contact met het thuisfront, dat getuige is van het overweldigende geluid dat een mens kan produceren als hij een avondje een lekker glaasje heeft genuttigd. In Nederland hebben de witte muizen inmiddels kale staarten….Snurk zacht…

Quote van de dag:

May you never lie, steal, cheat or drink.

But if you must lie, lie in each other’s arms.

If you must steal, steal kisses.

If you must cheat, cheat death.

And if you must drink, drink with us, your friends.