Alle berichten van Hans Frumau Aka Hfh

And the winner of the open “Twiske Pike event 2016” is…..

And the winner of the open “Twiske Pike event 2016”  is…..

 

…dat houd ik nog even als klifhangertje achter.  Want op een dag als vandaag is iedereen eigenlijk een beetje een winnaar. Maar goed.. de voorpret was natuurlijk al een paar weken eerder gestart met de aankondiging van de  organisatoren van ”de Verftent” alias organisatiebureau “CorenDon” , de Mc Farmers van de Highlands  en Boeren van boven de rivieren.

1 de verftent

‘t Twiske een werkelijk prachtig stukje Holland, net boven de rook van Amsterdam zou opnieuw het strijdtoneel moeten gaan vormen van het enige echte “Nederlands open snoek evenement”. En de messen werden dus ook terecht  geslepen. Niet alleen in Noord-Holland. Ook in Utrecht en in het altijd gezellige Brabant.  En met het slijpen van de  messen werden ook de streamers gezocht, gekocht, gebonden en gevonden.

2 home made streamer

In al dat geweld, zie je dat bij enkele vliegvissers de spanning te groot wordt. Zij kiezen noodgedwongen voor de dag des oordeels op een vroeg of allerlaatste moment een listige uitvlucht, om de dans te ontsnappen. Om toch maar vooral niet mee te hoeven strijden om die prachtige Twiske trofee.  Dit  jaar groeide de lijst van verhinderingen en noteerden wij de uiteenlopende twijfelachtige  oorzaken: mijn schoonzus moet verhuizen, ik heb nog veel opdrachten liggen, ik ben door mijn enkel gegaan, ik blijf een dagje bij mijn vrouw, ik zie haar de laatste tijd wat minder, ik mag niet, het weer  wordt wel heel slecht ….

3 No excuses-this is why you drive to Twiske!

Gelukkig voor de kern die dan overblijft, stijgen met deze afvallers de kansen om in een prachtige omgeving een keer een mooie snoek te verleiden met een zelf gebonden of verkregen streamer. En gelukkig arriveerde de wisselbokaal net op tijd per post, nadat deze een jaartje in het westelijk deel van Nederland had gesierd. De winnaar was zelf helaas verhinderd dit keer.

4 Twiske trofee 2016 - Bas

We  schrijven intussen zondagmorgen 21 februari 2016,  8.15 uur.  Een witte bolide glijdt geruisloos over de oprit aan de Esscheweg in Vught. De stoelverwarming staat al  aan. Een zak met drop op de voorbank en een prachtige grijns op het gezicht van Bas vertellen mij dat wij weer een prachtig visdagje gaan beleven. De weg van Vught naar Noord-Holland lijkt langer dan normaal door de tegenwind met een kracht van 6 pal uit het westen.”When the wind is west, they take the fly the best”, luidt het bekende gezegde. Maar wat zeggen de spreekwoorden over teveel wind?  En als ook de regen steeds harder op de voorruit uiteenspat bekruipt ons toch even het gevoel of we er wel verstandig aan hebben gedaan om deze ochtend ons lekkere warme bed te verruilen tegen deze omstandigheden.

Maar…hoe dichter we Mokum naderen, des te droger het wordt. Om 9.45 uur arriveren we op de plek, waar Cor Mc Farmer ons hartelijk begroet vanuit de verfbus. Riet heeft een heerlijke tulband gemaakt en samen met een bakkie leut is dan voor mij de start al geweldig! Het druppelt nog maar een beetje in Wormerveer en ook de andere gasten van vandaag druppelen binnen. Omhelzingen en handdrukken volgen en als ook Don met zijn vriendin, die in menige dikke stok haar tanden zet, is gearriveerd, kan het feest beginnen. We zijn met 10 fanatieke vissers, en we waaieren na het startschot allemaal een andere kant uit in dit waterrijke  gebied. Iedereen kan hier voldoende uit de voeten. Ik trek samen met Bas en Don richting de plekjes waar we tijdens onze andere eerdere bezoekjes succesvol  waren.  Niet alles levert vanochtend vis op. Sterker nog, de ochtend sessie verloopt magertjes waarbij de delegatie uit Brabant niet mag mopperen. Ik vang mijn eerste snoekje bij het voor insiders bekende “bramenstruikje”.  Ik zie de snoek eerst nog voorzichtig volgen , maar een kolk verraadt dat ik zijn aandacht wel heb getrokken. De 2e worp  met een afwisselende strip, maakt de vis voldoende zenuwachtig en zet hem aan tot een schot: een volle aanbeet en nog geen 30 seconden later ligt de vis op de kant. In dit geval geldt : geen risico nemen. De eerste vis van de dag met 40 cm lijkt op een stok en ontkomt nog maar net aan de grijpgrage scherpe tanden van de vriendin van Don…

6 the first of the day near the bushes...

Een half uur later ontvangen we via de Wapp een afbeelding van een nieuwe prachtige volle vis. Afzender: Bas! Het blijkt 5,5 uur later nog steeds de grootste vis van de dag te zijn en dus met recht een kampioensexemplaar. Een mooi vrouwtje, bijna zover om zich te ontdoen van veel nieuwe nakomelingetjes.

7 trofee vis!

Op weg naar de BBQ sleept Costa toch nog achteloos een mooi snoekje op de kant. Ik moet en zal hem op de foto zetten, want hij had thuis verteld dat hij ging vissen! En dat op een plek waar menigeen zijn streamertje al had laten passeren.

8 costa and a complete pike

De wind neemt toe van Bft6 naar Bft7. En met de wind onze honger en hopelijk  na een klein hapje eten daarna ook de acties en vangsten. De ochtendsessie leverde 4 vissen ons op, met als uitschieter in grootte de vis van Bas. Je ziet de spanning stijgen. De trofee zou toch niet richting Brabant….

De inwendige mens werd ook dit jaar overigens weer goed voorzien van een BBQ  o.l.v. master chef Cor.  Juiste temperatuur , creativiteit en een hoog ritme, zijn essentieel om het vlees de juiste kleur en garing te geven.

9 BBQ (2)

Om weer even goed bij de positieven te komen was er ook voldoende ruimte om naast het hapje te genieten van een natje: een borreltje, whisky of pilsje d’r bij. Met uiteraard de slappe vissersklets en de oude koeien. En met het slijten der jaren worden de verhalen mooier, lijken de vissen te groeien en ook het aantal rimpels bij menig vliegvisser. Wat is de wereld van vliegvissen toch een mooie wereld. Maar genoeg van die emotie! Want intussen stegen natuurlijk de verwachtingen van onze trouwe  volgers in Brabant. En met de verwachtingen steeg ook de windkracht nog weer een beetje meer. Met zo nu en dan een uitschieter naar Bft 8! En die uitschieters werden niet veroorzaakt door de plotselinge rukwinden vanuit mijn waad pak.

De middagsessie verliep voor ons echt bijzonder prettig.  Bas en ik wisselden elkaar af met nog een paar prachtige snoekschoten, enkele missers en een paar mooie gezonde vissen op de kant. En niet alleen waren we getuige van een springende snoek, ook de sprong van Don over een 1,5 meter breed slootje kon na een dubieuze landing, bijna eindigend in een greppel , gewaardeerd worden op en dikke 9,2. Jammer dat daarvoor geen trofee beschikbaar was deze middag. Hij had hem met vlag en wimpel in ontvangst mogen nemen.

Tussen 1400 en 15.00 uur bleek uiteindelijk deze dag de snoek het meest actief.  Het bleek daarnaast voor alle vissers uiteindelijk een mooie dag. Veel wind, weinig regen, een prachtige roerdomp op nog geen 10 meter afstand, dito omgeving, super gezelschap, geweldige gastvrijheid, jagende honden op wilde hazen  en bijna iedere visser aan het eind van de dag met een snoekverhaal (geland, gemist  of een mooie actie).  De handen van de organisatie, Cor en Don konden na afloop niet verhullen dat ook zij in aanraking waren geweest met Essox Lucius.  Maar zoals met veel wedstrijden  in het leven kan er maar een met de bokaal aan de haal gaan en dat was op deze voor het VVG memorabele dag: Bas Hermans. De 2e vis van de dag bleek na 7 uur vissen nog steeds de grootste. Proficiat!

Een jaar lang mag deze werkelijk prachtige trofee  het bindlokaal van de VVG aan de Vlasmeersestraat  in Vught sieren. Voorwaar: a dream came through! Donderdag maar eens lekker nagenieten  tijdens de receptie die ongetwijfeld gehouden gaat worden en tot in de kleine uurtjes zal duren..

Corendon: bedankt voor de organisatie en tot ziens  in ons Brabantse Land!

HfH 23-02-16

De ouderdom komt met gebreken….

 

 

De ouderdom komt met gebreken….

En gelukkig  met steeds meer wijsheid, geduld en ervaring, merk ik ook zelf.

Sommige dingen moet je niet snel meer aan beginnen… Zo ook afgelopen dinsdag.

Twee dagen na een lekker dagje snoeken in het Twiske in Noord-Holland met Mc Farmer en Boomp, zal ik me deze week vooral zelf moeten vermaken aan de waterkant.

Het is de laatste week  voor de kerst en iedereen is druk met van alles en nog wat. Voor mij is dat normaal gesproken niet anders. Dit jaar moeten echter de vakantie uurtjes worden opgemaakt want volgend jaar bestaat de Dienst Landelijk Gebied niet meer…

Thuis  hoef ik voor de visuurtjes deze week geen uitleg te geven, want vrouwlief werkt gewoon door.

En zo trok ik dinsdag mijn lieslaarzen aan en  mijn 18 jaar oude wintersportjas. Voorwaar een goede koop destijds, want ook na 18 jaar  krijgt de waterkoude  wind geen vat kan krijgen op mijn lijf. Dat kan natuurlijk ook komen door de natuurlijke aanwas, ontstaan door overtollige vetweefseltjes…

 

 

Er staat een westenwind, en het spreekwoord luid: “when the wind is in the west, they take the fly the best…!”

Niet alleen lijkt mijn roze-witte streamertje te’ liken’. Ook  een 7 meter hoge solitaire, op een grove den lijkende, boom houdt onberispelijk mijn altijd vangende , nooit verzakende lievelingsstreamer stevig vast aan een tak,  4 meter boven het maaiveld…

 

 

Even treuren, een lichte vloek ,maar dan moet je jezelf vermannen. Vroeger was het een peulenschil om zo’n boompje als deze te beklimmen , en de knalroze streamer van de donkergroene  takken te bevrijden. Mooi kerstplaatje, denk ik nog. Ja ook ik word met de jaren wat weemoediger.

 

 

Een aanloop, een naar mijn gevoel sierlijke afzet en vervolgens klamp ik mijn 97,8 kg schoon aan de haak zware lichaam tegen de bast van de boom ( en met kleren aan weet ik zeker dat ik de 100 + haal). De boom weesstaat  deze onverwachte  aanslag en ook ik blijf een moment  hangen, als in mijn jonge jaren. Het zorgt ervoor dat ik mij welhaast superman voel en met die gedachte probeer ik met al mijn souplesse die ik in gedachten nog bezit omhoog te bewegen langs de bast van de boom.

Achteraf  bedenk ik mij dat ik met een selfie-filmpje zeker in de top 3 van  Hans Kraaij jr. zou zijn beland, maar dat terzijde.

Het lukt mij de eerste hangende tak te bereiken en met veel minder souplesse hijs ik mezelf omhoog.

 

 

Zwaar hijgend bereik ik na 2 minuten de tak met de roze streamer. Vol trots en zelfvoldaan onthaak ik mijn “patroon” en werp met enige nonchalance de verder kale lijn naar beneden. Nu pas zie ik hoe hoog ik zit en merk ik de verzuring in mijn bovenarm. Tjah.. je bent geen 21 meer. Tel er maar een stuk of 30 bij jongeman..

De weg terug  is toch lastiger dan ik dacht en voorzichtig laat ik mij zakken, iedere dwars hangende tak voorzichtig inspecterend op een gewichtsklasse 100+. Het gaat goed, prima zelfs. Nog 1 tak en dan ben ik weer veilig. Even goed beetpakken, hangen en ….. krrrraaaakkkk!  Eenmaal wist de gekraakte tak zich nog  te houden op weg naar boven, maar zoveel geweld op 1 dag binnen 5 minuten, was teveel.  Met als logisch gevolg een breuk.  Ik val en wild zwaaiend met mijn vrije linkerhand, kan ik ternauwernood nog een tak grijpen. En zo hang en bungel ik daar een seconde later, vrij van de bodem. Met mijn laatste restje kracht, zwaai ik mijn benen rond de bast, klem mijn armen eromheen en dan is het op…. Ik laat mij gewillig langs de bast verder naar beneden afzakken, terwijl mijn kruis de oneffenheden op de bast 1 voor 1 signaleert. Het zal niet meer dan 2 meter zijn geweest, maar het voelde als een eeuwigheid….

 

Ik voel vaste bodem, kijk voorzichtig om mij heen en tot mijn grote geluk: geen publiek, geen pottekijkers en gelukkig ook geen vismaat in de buurt die van een dergelijk moment vast en zeker een blijvende herinnering zou hebben gemaakt.

“Goh… wat een moeite en wat een risico’s op jouw leeftijd nog voor zo’n lullig aasje’, hoor ik u bijna hardop  denken.

Maar, laat ik nu nog geen half uurtje later een hele mooie snoek verleiden met mijn teruggewonnen streamer.

 

 

Dan ben je naast ook nog eens een  enorme spierpijn, op plaatsen waarvan je niet meer wist dat er spieren zaten, die energievretende escapade al snel weer vergeten.

Maar toch…een volgende keer zal ook ik er niet meer zo snel aan beginnen, denk ik….

 

Gelukkig Nieuwjaar!

 

HfH, 12-2014

VVG rules Sauerland 2012

VVG rules Sauerland

Dat zou jij toch zeker ook zeggen als je erbij was geweest.

Kraakhelder, spiegelend water , een laaghangend zonnetje dat iedere schaduw doet vergroten op het water en bij vlagen windstil weer. Kortom bijzonder lastige omstandigheden om de vissen op het Duits stromend water te verschalken…

Toch lijken we steeds meer thuis te raken op de Duitse watertjes. Je begint de hot spots steeds makkelijker te lezen. En beken-riviertjes als de Wied, de Wisserbach, de Wenne en ook de Diemel hebben veel variatie in water en dus ook veel mogelijkheden om je eigen voorkeur als visser te zoeken. Langzaam stromend water met diepere pools, of juist snelstromende riffeltjes. Met nimf, streamer of met een droge vlieg, de vissoorten van de stromende beken belagen. Regenboog forel, bruine forel en vlagzalmen zijn vormen de vissoorten waar de VVG-er op jaagt tijdens zijn tocht naar de Duitse watertjes….

En iedere VVG-er heeft zo zijn eigen kenmerken als ie op jacht gaat naar een van die wondertjes onder water. Erik von Loehr plaatst bijvoorbeeld eerst 4 vliegen in overhangende takken en bomen. Dat doet hij niet zomaar. Dat is om zijn spieren los te maken en de reikwijdte van zijn worpen te perfectioneren. Nee, wie vaker met Erik vist weet dat wanneer de echte grote vissen in de buurt zijn, hij zijn vlieg op de juiste plaats met een goed gerichte worp plaatst.

Boomp is weer een hele andere visser. Als geen ander weet hij altijd en overal vis te vinden en te landen. En die kennis deelt hij graag met de vismaat langs de waterkant. Ook dit weekend weet hij vis op plaatsen weg te toveren waar iedere andere visser 9 van de 10 keer aan voorbij loopt. En wie geeft en deelt zal ook ontvangen! Dat bleek ook dit keer weer als Boomp in een prachtige Diemelse pool 2 prachtige dikke bruine forellen op de kant legt met een diep doorgebogen #3 hengeltje.

En tjah…. Wat moet ik nog van mezelf zeggen. De eerste trip die ik droog eindig, moet nog worden georganiseerd. Ik zeg nog zo: hier moet ik toch gewoon langs kunnen…..? Zul je altijd zien dat er nog net een kleine oneffenheidje (lees dieper gedeelte) in de bodem optreedt, waardoor je waadpakje net even een flinke laag water schept. En op zulke momenten staan je vismaten natuurlijk altijd in de buurt…..

Leuk om na te vertellen bij een blond schuimend biertje een lekker Duits stukje wild ’s avonds aan de bar, met rode konen. Heel af en toe tref je dan andere vliegvissers, deze keer 2 Belgen.

Twee dagen in deze omgeving is geen straf. Het zijn pareltjes aan een ketting, die zo langzamerhand een prachtinge ketting gaan vormen….

HfH