Tripreport 5 mei tot en met 8 mei Denemarken.

Het is voor mij het eerste jaar sedert 6 jaren Schotland dat ik niet mee zal gaan.

Ach ja, ik kan nu niet zeggen dat dit besluit voor mij eenvoudig is geweest, want al heel snel wordt die schitterende omgeving een “sort of homecoming”. Veelzijdig, ruig en voor elk type vliegvisser wat wils. Ik zeg dan ook niet dat ik er nooit meer zal komen, daar op de Inverpolly Estate, maar soms zijn de middelen om daar te komen, waaronder tijd, niet altijd voorhanden. Maar jammer is het nog steeds!!

Desalniettemin, de gasten van de “tweede week” zijn niet uit het oog, en onbedaarlijk lachen kan natuurlijk ook in Nederland. Desnoods met snoek in plaats van zalm!

Wat een verassing was het dan ook toen Theo Bakelaar me vroeg om een paar daagjes mee te “pikken” in Denemarken! Zeeforellen werden het target. Een mooie gelegenheid om toch iets abroads mee te pakken in 2011, al is het maar een paar dagen!

Op 5 mei, bevrijdingsdag, in de middag, lagen mijn visspullen en wat kleding in de kofferbak om gans allenig de reis te aanvaarden. Wel eenzaam zo, maar na 7,5 uur heb ik het schitterende huis aan het strand bereikt! Het was rustig op de weg, dus het kachelen ging aardig. Al zijn de wegwerkzaamheden tussen Bremen en Hamburg nog immer niet klaar. 72 kilometer aan werkzaamheden, verdeeld over zo’n 12 trajecten van 5 á 6 kilometer, waarbij passeren van vrachtwagens een waar concentratiemoment is.

Eenmaal aangekomen waren de mannen die reeds zondags ervoor gearriveerd waren nog aan het zwiepen. Joost, Wim, Theo, Jelle en Ruud hadden reeds hun dag er al weer opzitten, waardoor het huisje maar weer werd aangedaan.

Wat een typisch en merkwaardig fenomeen is dat toch; of je nu een week in Schotland bent of Denemarken, al snel raakt men aan elkaar gewend alsof men gezamenlijk een geheim koestert. Gesprekken gaan al vlug wat dieper dan men normaal zou verwachten. Men deelt iets, wat je bij andere hobby’s of tijdverdrijf niet snel vind. Een gezamenlijk genieten van de natuur, het water, het vissen, een vangst (meest bijzaak), het eten, het biertje, de verhalen en toch ook een buitengewone interesse in elkaar als mensch! Mooi!

De dagen hebben minder opgeleverd qua zeeforelvangsten dan men hoopte of verwachtte. Maar ach, bijzaak! Natuurlijk is het de kers op de taart, als je je lijn even aangeroerd mag voelen, als je hengeltop schokt van de aanbeet. Maar meest hebben we het moeten doen met geep!

Eerlijk gezegd had ik nog nooit zo’n creatie in het echt gezien, laat staan gevangen, maar dat is toch echt wel geestig! Ze volgen met soms drie of vier tegelijk je vlieg , om er vervolgens niets mee te doen of om er om te vechten. Zelfs als er één werd gehaakt, volgenden nog meerdere nieuwsgierigen. Een vooral grappige visserij, die altijd wel wat oplevert. Als de geep binnen is heeft deze sterk de neiging om te kronkelen als een aal. Verstrikking in de lijn en bijten in de hengel is dan ook geen uitzondering.

Tja, en als het dan niet lukt, de zeeforel, of als de wind parten speelt, zelfs via de backcast, dan ben ik nooit te beroerd om me op een andere manier te vermaken. Zo heb ik op het strand een schitterende houten bellyboat weten te bemachtigen, die ik dan ook heb uitgeprobeerd. Helaas was dit toch niet het model wat het in de markt gaat maken, maar wel gelachen!

Ruud heeft op de dag van mijn aankomst nog wel een mooie 65-er weten te haken. Hij was er trots op, en terecht! Hoewel ik zijn drill niet heb meegemaakt, kon ik in zijn ogen zien dat het een prachtig moment moet zijn geweest! Gaaf toch?

En ja, dan is Theo ook niet te beroerd om op de laatste dag nog een 72-er te drillen. Zomaar tussen de gepen door. Wat bewijst dat ze er wel degelijk zijn, maar o zo onvoorspelbaar. Een prachtig drill, strak, en nog maar half zilver. Ik denk zo’n 60 foto’s later kreeg deze zeeforel een mooi weerzien met zijn “vriendjes”. Door het lage, heldere zeewater, koos dit mannetje weer kerngezond het ruime sop.

Een paar mooie dagen zo, lekker buiten geweest en genoten van de omgeving, de mannen en de verhalen.

Was dit dan mijn trip voor 2011? Wie zal het zeggen, ik weet het niet.