Ze zijn er weer!

Vandaag word ik opgeschrikt door een berichtje van Mc Brutus.

Er lijkt iets op komst te zijn, want er wordt een groepsgesprek geopend op Whatsapp.

Terwijl ik met inspanning teksten probeer op te stellen, toetert mijn telefoontje het ene na het andere berichtje binnen.

Ze zijn los!

En juist vandaag zit de agenda vol tot 19.00 uur. … ;-(

Afijn, ik verbijt mijn dag in gedachte zie ik mijn vismaten zich te goed doen aan de ene na de andere vis.

Als ik toch wat eerder dan gepland het gesprek in Rossum dicht bij de kribben van de Hurwenense Uiterwaard heb afgerond, blijft er misschien toch nog net even wat tijd over…??

Met iets meer dan de gemiddeld toegestane snelheid, spoed ik mij door het drukke verkeer richting de Ranonkelstraat. Ik bel aan en een brede glimlach verschijnt op het gelaat van mijn vismaat: Mc Brutus.

“Pak een stoel, je bent nog net op tijd. Ik heb Paul of Bas nog niet gezien!” Een zucht van verlichting ontsnapt mijn lichaam. Vol overgave laat ik de vis, volledig weerhaakloos, maar met uitje achter in mijn keelgat verdwijnen. Mijn hemel… wat zijn ze lekker vet en zacht van smaak dit jaar… Ik zie de familie Martens zichtbaar ook genieten van zoveel geluk.

Ps.. Laat Bas nou net voor sluitingstijd ook nog een vis aan de haak slaan :