Dag 13, Taylor River (part 2)

Dag 13, Taylor River (part 2)

Omdat de drankjes van gisterenavond zijn uitwerking hebben op de geestestoestand van 5 vissers, gunnen we ons een uurtje langer slaap. We willen toch ook wel wat vissen vandaag en dus wordt er gekozen voor een trip met een niet al te lange reistijd. De Taylor River is een klein half uur rijden en heeft ons tijdens de eerste trip vis gebracht in een mooie omgeving.

Om 10.02 uur rijden we aan en de mist die tot halverwege de bergen van het Sproat Lake reiken. Dutch cigars are smoking again. We rijden verder dan de eerste dag en proberen de andere kant van de rivier te bereiken om wat dichter bij de inlaat van het meer te gaan vissen.

Er is een afslag en de weg voert ons op sommige plaatsen vlak langs de rivier. We stoppen op verschillende plaatsen en zien de sockeye weer liggen. In de diepere poelen liggen onderin ook veel grotere (chinook?) vissen. Een visarend zweeft ons tegemoet en keert zich verschrikt om als hij ons langs de waterkant ziet staan. Wat heeft zo’n vogel een mooie vlucht. Hij is een stuk groter dan de black eagle die we zo nu en dan ook zien vliegen. We komen bij de brug waar we 5 jaar geleden ook goed hebben staan vangen. Het water staat wel veel lager, maar er is veel ruimte om te casten en we staan weer op een prachtige plek in de complete rust. Ik haak na 10 minuten mijn eerste vis die ik duidelijk naar de vlieg zie bijten uit agressiviteit. Je kunt de vissen heel goed dicht bij elkaar zien liggen en ook zien waarop ze reageren. Ik maak zelf een plaatje van het relatief kleine mannetje dat mij toch de nodige minuten sportief drillen leverde. Een prachtige zwarte kuifspecht. daalt op een tak naast me en laat zijn prachtige verenkleed zien. Hij vliegt weer op en maakt plaats voor een beer die vanuit de struiken op 50 meter komt kijken wat er in de rivier gebeurt. Hij lijkt even geschrokken, maar omdat we nu stil blijven waagt hij het toch om de oever te betreden. Heel langzaam wandelend loopt hij richting het water. Hij staat stil, kijkt niet meer dan 3 seconden en stopt zijn kop onder water. Het volgende moment is het beeld van een beer met een enorme zalm in zijn bek. Op zijn dooie gemak peuzelt hij er wat van en vervolgens neemt hij de buit op en vertrekt weer de bossen in.

Ik vang nog een mooi vrouwtje op vooral roze patronen die ik hier 5 jaar geleden al kocht. De mannen willen nog een andere plaats verkennen, want het water is wel heel ondiep en de diepe poel die we op weg hiernaar toe zagen met hele grote vissen, lag er wel heel mooi bij. Het is net een aquarium zo helder en duidelijk zie je in de poel de vissen liggen. Het stroomt nauwelijks. Waarschijnlijk te weinig om de vissen agressief te krijgen of te laten denken dat er sprake is van een insect of andere imitatie. Bert leent zijn hengel even aan van Leur en de geschiedenis herhaalt zich. Daar waar Erik vorige keer al met de hengel van een ander vis ving, doet hij dat nu opnieuw. We zetten de vis op de foto. De site moet ook goed gevuld blijven.

Om 15.00 uur is ons rantsoen op en stoppen bergen we de spullen op. We rijden via de dirt road helemaal rond het Sproat Lake en hebben onderweg prachtige vergezichten over het meer en passeren prachtige watervalletjes. De vering wordt goed getest. Erik rijdt bewust door enkele diepe putten om ons niet in slaap te laten vallen. Dat lukt. We zijn een paar bulten rijker. Daar waar de heenreis een half uurtje duurde, rijden we nu met gemiddeld 45 km naar Dickson Drive 8317. Dat is 1 uur langer dan over de snelweg.

Vanavond trakteren wij Bill en Brenda op een diner. Het is het favoriete restaurant van hen en ze raden de neptunes steak aan. De serveerster geeft aan dat er nog nooit een bordje is teruggegeven aan de keuken. Als we ons aperitiefje en hoofdgerecht hebben gegeten weten we ook waarom. De hoeveelheid is zodanig, dat je niet meer durft om nog een bord te vragen. Zelfs Bas’ hollow legs zijn volledig gevuld. Het was heerlijk.

Morgen de laatste dag alweer. Time flies.

Quote van de dag:

In Timbers they really succeed in filling ones hollow legs…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *