Extreme fishing Harz, Germany

Tenminste, zo beschouwden onze reisgenoten de manier van vissen tijdens onze trip aan de Harz. Als chauffeurs waren wij (Double U Pee en HfH) door het Leopard team (Hans en Jakko) uitgenodigd om mee te rijden naar het voormalige Oost-Duitse gebied bij Treseburg, waar ook het riviertje de Bode sierlijk doorheen stroomt.

Heel bijzonder. Deze bikkels van het Leopard team, met afgetrainde koppies. Gaan dus maar liefst 30 uur onafgebroken fietsen, hardlopen, abseilen, boogschieten en navigeren zonder GPS in een wildvreemde omgeving alleen met een kaart met plaatsnamen, paadjes en hoogtelijnen. Eerst nog even een proloog van een uurtje voor de wedstrijd, om het ritme maar gelijk te breken… Daarna een nachtrust van 4 uur. Vervolgens ga je samen met je maat, midden in de nacht (3.00 uur de start) een wedstrijd aan met 100 andere teams uit 16 verschillende landen. Door een prachtig, robuust landschap. Dat wel. Echt heel bijzonder.

Aan de andere kant… Ook wij hadden het dit keer zeker niet gemakkelijk. Door een kleine vertraging bij het vertrek, een verkeerde afslag, en een onaangekondigde omleiding net 20 km voor de plek waar moesten zijn, duurde de reis langer dan verwacht. Nadat wij de duursporters hadden afgeleverd, zagen we op weg naar Treseburg al wel dat het een paar lastige dagen zouden gaan worden in het oostelijk deel van de Harz. Heel veel smeltwater. Vorige week lag er hier gemiddeld nog 40-60 cm sneeuw! Het had de afgelopen week flink gedooid dat wel. Zelfs de kleinste stroompjes voerden water en dus hielden we onze harten vast voor de benedenstrooms lopende Bode….

Aangekomen bij het hotel waar de Luppbode uitstroomt in de Bode zagen we dat de rivier eerder deze week wel hoger had gestaan. Zakkend water, in ieder geval beter dan stijgende waterstanden.

Wel ijskoud… We klokken 17.15 uur. De hotelbaas geeft vandaag geen vergunningen meer af. “Morgen früh, um 8 Uhr”. Schade.. vandaag geen hengeltje meer strekken. We verkennen daarom de omgeving. De natuur moet nog ontwaken, al verraden de bloeiende bosanemonen dat de temperaturen afgelopen week toch echt wel goed moeten zijn geweest. De bomen staan ook op barsten en veel vroegbloeiende struiken tonen hun bloesems. Maar de natuur is gemiddeld 3 weken later dan normaal rond deze tijd.

We zien de bode in afwisselende breedtes en afwisselende stroomsterktes. Een teken dat we kunnen rekenen op mooie poelen. De stroming is sterk, maar het water is toch vrij helder, dus met grote kleurrijke, zware patronen moeten we toch een visje kunnen verschalken. Op een breed stuk in Treseburg zien we in de plaatselijke verdiepingen verschillende forellen in de stroming staan. Er zit dus wel degelijk vis. Ondanks dat we niet kunnen vissen, vermaken we ons en zijn we op tijd in Gütersberg Kiez terug om de atleten te zien vertrekken voor de proloog.

Wij doen ook ons best om de Oost Duitse etenswaren en mooie heldere halve litertjes geruisloos langs de kelen in onze hongerige lege magen te laten belanden. De proloog is eerder afgelopen dan onze dorst gelest en dus treffen we als we onze slaapplaatsen bezoeken, vast slapende mannen aan, die vannacht op pad moeten…. Wij vallen ook als een blok in slaap. Zuurstofrijke omgeving!

Om 6.45 uur gaat de wekker. Het restaurant is nog donker. Geen ontbijtje. Gelukkig hebben we 4 kg proviand meegenomen. Om 7.45 uur zijn we weer bij het hotel en zien 5 vliegvissende duitsers het hotel verlaten. Hmmm.. hopelijk komen er niet teveel vliegvissers vandaag op hetzelfde idee. In het hotel geeft een jongedame ons te kennen dat ze maar 4 Scheine mag afgeven. Onze reservering ten spijt. Ook mijn charmes zijn onvoldoende om de onverbeten dame op andere gedachten te brengen. Helemaal voor niets naar dit oord afgereisd?? Nee.. gelukkig. Er is nog een ander uitgifte punt. Snel karren we ernaar toe en zien alweer dezelfde club vissers staan wachten op de laatste vismaat die blijkbaar ook nog 1 vergunning nodig had. Als we nu maar weer net niet… Maar dat valt mee. We krijgen onze vergunningen en kunnen het water gaan opzoeken. Het water is ijskoud, maar is alweer wat lager dan gisteren en ook het doorzicht is beter.

Er staat een koude gure wind en het eerste uur is het echt even wennen aan de kou. Blijkbaar hebben de vissen het ook koud en zijn ze inactief. Dus echt veel actie hebben we niet maar we staan in een mooie omgeving, we komen tot rust en voelen zo nu en dan toch wel een actie aan het andere eind van de vliegenlijn en we kunnen zo nu en dan een visje landen .

De vissen zijn mooi, maar omdat de Duitsers in dit deel elke gevangen vis meenemen, worden de forellen niet echt groot en als je dus een mooie dertig+ vangt, dan is dat eerder een uitzondering dan de regel. Ik vang op verschillende vliegen verschillende forellen en gelukkig vangt mijn zwagertje, double U Pee na de middag ook een mooie bovenmaatse vis. Gelukkig daar kunnen we straks weer op proosten! We besluiten om voor 26 euro pp de nacht in het pension aan de Bode te verpozen en krijgen voor 8 euro een diner erbij. Aardige lui die ons graag nog eens terug zien. Vanaf het terras, in de zon, glimlachen de Duitse bieren ons toe en zien we plotseling aan de overkant in een gebied van nog geen 10 meter oppervlakteactiviteit!

Droog! Eindelijk. Hoewel…. Als ik mijn pak tussendoor even uitdoe om mij van enig vocht te ontdoen, laat zich een kletsnatte broekspijp zien, dito sok… Alweer geen droge VVG-trip.

Om de beurt knopen we vervolgens een droge vlieg aan de lijn. Eerst de BWO, het KVG-tje, een Red Tag, het kleine Italiaanse patroontje van Mart en dan .. na de 5^e wissel heeft Winnie de juiste kleur en grootte…: een klein zwart miertje doet een flinke forel verleiden en met een flinke hap klapt hij op de vlieg. Even dat mooie gevoel van de spanning in te kromgetrokken hengel, maar dan niets meer. De haak is gebroken…. Jammer.

We vissen de dag uit en terwijl wij heerlijk in het gasthuis aan het na vergaderen zijn onder het genot van een drankje, denken we ook glimlachend even aan die bikkels die inmiddels 14 uur onderweg zijn, met veel kou en wind en pas halverwege zijn… Wij voelen onze kuiten en rug ook aardig. Dus wij zijn eigenlijk ook wel bikkels, besluiten we. Lekker op tijd het nest in en morgenvroeg nog een mooie ochtend vissen. De heksen lachen ons toe, ze staan hier overal langs de straat en ook in de huizen.

We pakken voor het ontbijt nog een paar uurtjes mee en het weer is iets zachter geworden. Er is minder wind. Het water stroomt minder hard en is helder geworden. Onze geest na een goede nachtrust ook en we landen allebei voor het ontbijt al een paar vissen. Het ontbijt is prima. Op zijn Duits. We hebben een korte conversatie. De Duitsers begrijpen ons niet. Die Hollanders betalen om te vissen en laten dan alle vis ook weer gaan?? Tjah…. That’s VVG.

We hebben een paar prachtige dagen gehad aan dit oost Duitse water. Maar als je gaat kun je er beter een paar dagen aanknopen, want de reistijd is heen en terug toch al gauw 12 uur zuivere vistijd! We moeten weer richting Güntersbergen, want ze zullen inmiddels wel gefinisht zijn.

We treffen twee mannen met vermoeide ogen aan. Ze zijn op tijd gefinisht, maar hebben het de laatste 4 uur zwaar gehad en een paar controle posten gemist. Het was een zware maar prachtige tocht. Een fijn stukje koudgerookte ganzenborst gaat er ondanks de vermoeidheid prima in.

We praten nog wat na, wisselen onze ervaringen uit en als we 5 minuten onderweg zijn, wordt het rustig, heel rustig achterin de bus…

HfH, 2013

De vistrip met mijn zwager gaat dit keer naar Döttesfeld, Sauerland, Duitsland. We zijn vanaf 12.00 uur te gast bij Hotel zum Wiedbachtal

( http://www.hotel-zum-wiedbachtal.de/ ).

Het belooft een mooi weekend te worden met stijgende temperaturen en afnemende wind. Kansen voor de droge vlieg..?

Om 7.00 uur depart. En na een flinke Stau onderweg bereiken we om 10.15 uur het dorpje Döttesfeld, dat er met zijn 300 inwoners nog lijkt te moeten ontwaken. Het Hotel dat er groener aan de buitenkant (klimpop) uitziet dan het plaatje op het internet, kijkt uit op de Holzbach.

Omdat we toch te vroeg zijn om in te checken, gebruiken we de tijd om de omgeving alvast te verkennen. De komende dagen vissen we op de Holzbach (gesloten traject, alleen bevisbaar voor Hotelgasten) en de Wied. De Holzbach stroomt in Döttesfeld uit in de Wied en 4 km van de Wied is vervolgens met vergunning en voor 16 euro p dag te bevissen.

De verkenning levert heel veel mooie platen, en gelukkig op 2 plaatsen in ieder geval zichtbare vis (blank of kopvoorn) op. De Holzbach is vergelijkbaar met de Wisserbach qua stroom en de Wied is ongeveer 2 x zo breed. We zien geen forel staan.. Die zullen dan nog wel diep zitten en we hebben toch de nodige putten en pools gezien in de Holzbach en in de Wied, dussuuhhh..

We checken in. De waakhond een bejaarde tekkel ziet er nog dreigend uit. De eigenaar is bijzonder vriendelijk en het Hotel ademt de jacht uit met veel wild trofeeën aan de wand. Het vissen op de Holzbach is inderdaad gratis (hoe zou dat komen..) dus we starten op de Holzbach en na het eten mogelijk nog een stukje van de Wied. Alles kan naar eigen wens worden ingevuld.

Het weer is prachtig, weinig wind, temperatuur 17/18 graden , zonnetje , kraakhelder water, waardoor de bodem van de Holzbach goed is te lezen. Het water voelt nog koud aan. Het vriest hier ’s nachts nog. Het wateroppervlak is buiten de vele riffeltjes glad als een spiegel , maar verraad geen enkel teken van leven..

We vissen elkaar steeds passerend de Holzbach (2km) maar buiten 1 vis van ca 5 cm, die nieuwsgierig een vliegje van Winnie volgt en een dode vis op de bodem van 6 cm komt de middagverkenning op de Holzbach niet. Met af en toe een vlieg in de top van een boom en struik levert dit stuk toch nog de nodige opwinding en activiteit op.

De rest van de dag en avondsessie dan toch maar op de stukken van de Wied, waar we ’s morgens vissen hebben gezien. Het eerste deel van de Wied ligt in een ‘Naturpark’ dat wordt ontwikkeld. Een nieuw wandel en fietspad, nieuwe natuurlijke bruggetjes, goed aangegeven wandelroutes verraden dat het hier in het naderende zomerseizoen druk is met liefhebbers van de natuur. Ook het water ziet er “fishy” uit. Overal stromen kleinere stroompjes in de Wied. En als we over een halfverhard pad langs de wied rijden, zien we ineens de eerste kringen op het water. Een groep voorntjes doen ons besluiten om hier ons geluk te wagen. Je weet nooit hoeveel kansen je krijgt op water dat je niet kent.

Ik kies voor een klein nimfje (PT) en een redtag goudkopje als onderste nimf op dit stuk van 50-7- cm water . ik loop wat verder dan de plek waar Winnie begint en zie nog net een kring op nog geen 10 meter bij me vandaan. Ik werp de vlieg op ongeveer een meter ervan stroomopwaarts en nauwelijks een tiende van een seconde later strekt de lijn zich al, ik hef en het eerste voorntje van ongeveer 12 cm hangt. Nou.. het is niet de grootste , maar vis is vis. Ik zet het beestje weg en steek mijn duim op naar Winnie , die over een riffeltje ook de overkant bereikt en zich positioneert onder in de buurt van de plaats waar de kringen nu nog aanwezig zijn.

De groep met voorns (het zijn er niet meer dan tussen de 10 en 20) zijn blijkbaar wel onrustig geworden van 2 fanatiek zwiepende vliegvissers aus Holland, want nadat ik nog een aanbeetje mis en Winnie ook wel wat actie heeft gevoeld lijken de beestjes zich niet meer aan het voer dat aan lichte draadjes hangt te willen prikken.

Ik loop een stukje verder en zie een flinke boeggolf voor mij uit. Toch weer te dicht langs de waterkant.. Ik wacht even en zie een paar dikke vissen (barbelen?) langzaam op de rand van een grotere pool in beweging. Ik probeer met goudkop nimfen voorzichtig een paar worpjes. Maar bij de eerste bewegingen trekt de groep rustig naar het midden van de pool. Blijkbaar associëren deze vissen mannetjes met petjes en stokjes aan de ledematen met gevaar. De worpen langzaam strippen, snelle patroontjes, over of vlak langs de bodem leveren niets op.

We besluiten het stuk onder de brug waar we ’s morgens ook een mooie groep vissen hebben zien liggen op te zoeken. Ze liggen er nog, rustig in de stroom en af toe stijgt er een vis naar de oppervlakte. Misschien hier meer kans. We naderen de avond, het blijft redelijk warm en er zijn veel insecten in de lucht en op het water..

Het patroon lijkt zich te herhalen: we zien ze wel en Winnie vangt ook direct een voorn op de redtag, maar dan blijft het stil. Tot klokslag 19.40 uur.. Ineens lijkt de groep zich niet meer te verplaatsen en zien we de een na de andere kring . Achter elkaar en veel tegelijk en allemaal op lijkt het wel dezelfde plaats. Ik heb een nimf gewisseld.. Ik gooi vertwijfeld steeds op de goede plek, maar nee hoor..Droog!! Eerst klein bruin, zwart, op het water lijkt heel klein wit uit te komen ( voorjaar grote vliegen..). We laten de vliegjes tussen de kringen landen, maar alles wordt geweigerd. Ik kijk in mijn doos en pak gewoon het kleinste dat ik heb (rood lijfje , wit CDC vleugeltje en haakmaar 22-24?). Het vliegje landt en hap, slik, weg en hangen!. De informatie wordt gedeeld en ook Winnie doet er een klein vliegje met een beetje rood en groen aan en: hap slik weg en : hangen. De mondhoeken beginnen te krullen. En nog geen 10 minuten later is het wateroppervlak weer helemaal rustig.

Zo snel als de kringen er waren en bleven, zo ineens zijn ze ook weer verdwenen. We waren getuige van misschien wel de eerste avondhatch in het vroege voorjaar op de Wied. Wie zal het zeggen.

Dit moment vieren we gezamenlijk met een paar lekkere Duitse biertjes, 2 dikke stukken schnitzel en als speciale gast komt madame Meatloaf voorbij en schenkt onze glazen gestaag vol..

Waarom lachen de mensen ons steeds toe als wij over vissen beginnen.. Als ons ook sms-jes van Bert en Paul na uitleg van onze avonturen bereiken met:”waar is het misgegaan…”, vragen wij ons inderdaad ook af, zit er wel forel in deze watertjes, want de foto’s met grote vis zijn inmiddels meer dan 10 jaar oud………Of zijn we gewoon te vroeg en is het te koud.

Ach wat doet dat ertoe. Je bent er weer een weekend uit. Je vangt een vis, geniet van de natuur en bent in goed gezelschap. Dat is wat telt! “Gute nacht Freunde..” klinkt op de achtergrond als wij de dag vaarwel zeggen.

Om 8.00 uur ontbijt. Het eerste berichtje van Paul bereikt ons tijdens het ontbijt. Het heeft licht gevroren, het ijs staat op en in de waadschoenen. We hoeven voor het vissen maar 10 euro pp af te rekenen. We kijken elkaar aan en schieten in de lach. Nog een heel bedrag voor zo weinig vis.

We komen bij de plaatselijke stuw in de wied, een werkelijk prachtig tafereeltje en vissen wat pools af. Ik markeer traditioneel een plaats in de natuur met een vlaggetje aus Holland en ik zie zowaar een hele mooie kring op het water. Met wat nimfjes vis ik de plak af, maar veel meer dan die kring zien we die ochtend niet. De zon prikt langzaam door het wolkendek. We vissen, lopen wat rond, zien toch wel veel visbroed, een aalscholver, 2 achter elkaar aan vliegende ijsvogels. De ochtend verstrijkt. We steken de barbecue in brand en genieten van heerlijk gekruide Bratwursten. We bespreken de tactiek voor de middag. Nieuw stuk verkennen? Schooltjes voorn belagen? Zeg het maar. Wat doe je als je niets ziet?

We besluiten toch een nieuw stuk van de Wied te verkennen. Het is een stuk dat wat verder van de bewoonde wereld afligt. De verkenning levert ons de eerste forel op die we rustig achter een steen aan het uiteinde van een pool zien liggen. Een cm of 30 is deze wel. Een paar minuten later ligt ie er nog steeds , af en toe vanachter zijn ligplaats de langsdrijvende insecten wegetend. Mooi gezicht. De laatste der Mohikanen. Maar de verkenning levert toch wel meer plekjes waar we later deze middag richting de avondsprong onze hengeltjes wel even willen laten zwiepen. Bij een tankstation doet de dame achter de kassa onze laatste hoop op vis bijna verdwijnen. “Was macht ihr Hollander hier mit solcher Ausrustung?” Op onze normale reactie : “Fliegenfischen”, krijgen we een zo mogelijk nog verbaasder blik: “Was, f

Fliegenfischen, hier in der Wied. Gibt’s dort Fisch??” Maar zoals u mij en wellicht mijn zwager kent, laten wij ons niet door de eerste de beste plaatselijk bekende bewoner uit het viswater slaan.

We bezoeken de barbeelplaats, de voornlocaties, maar als we daar opnieuw bot vangen, zijn we het allebei eens. De laatste uurtjes gaan we voor onze laatste kans op forel op de plaats waar we die in ieder geval hebben gezien.

En hoe verandert een mens (althans ik..) als je dan toch ineens die onmiskenbare ruk aan je hengel voelt ten teken dat daar een rover aan het uiteinde van de lijn iets heeft gevonden dat hem aanstaat! Als blijk van waardering 3 prachtige sprongen en een salto in de categorie Rietberger. De dril is heftig maar kort. Een prachtige beekforel van ongeveer 30 cm lacht mij toe. Ik lach terug en zet het beestje weer terug.

Ik wil dat gevoel nu vooral ook laten delen met mijn zwager. We ruilen van stek. Zijn vliegenlijn landt mooi gestrekt op de stroming die in de pool uitkomt en overgaat in een ondieper stuk met riffles. Maar het blijft stil… Plotseling zie ik een licht bewegende steen. Recht onder mijn standplaats aan het water. Ik durf niet meer te bewegen, maar wijs voorzichtig met mijn hengel de plaats aan waar de vis ligt. De vlieg kan niet mooier worden gepresenteerd, maar de vis weigert bij de eerste 2 worpen. Het lijkt of hij te hoog over de vis heen drijft. Toch dieper dan je denkt.

‘Iets meer voor de vis plaatsen, ja, prima!”. De nimf zakt. Ik zie de lijn , ik zie de vis….”Strippen!”

“Verrek.. hij is denk ik geschrokken , want ik zie hem niet meer”, roep ik nog. Op datzelfde moment zie ik dat Winie zijn hengel lift. Er verschijnt een mooie kromming in de hengel, die ook nog eens beweegt en tot slot ook een grijns in de mondhoeken van de visser. Wat een lol. Dit is echt gaaf, je vismaat zo een vis te zien vangen en drillen.

De tijd? 18.30 uur, dus we vangen wel iets vroeger dan gisteren, maar het is maar dat je weet dat het venijn in de staart zit van ieder avontuur. En in dit geval ook letterlijk. Ben ik eindelijk de laatste paar keer droog uit mijn wqaadpak gekropen..loop ik nu onder water toch nog een gat op in mijn nieuwe waadpak. Een rol prikkeldraad is in de plomp gegooid.. Ik waad er niets vermoedend tegenaan, denk eerst nog tegen een onderwaterplant of tak aan te lopen, maar als de tak ook bij wegtrekkende beweging blijft hangen is het gaatje zo een feit.

Om 20.00 uur eindig ik dit avontuur dan toch nog met een natje. Maar het gaatje lijkt nog wel gerepareerd te kunnen worden.

We hebben weer het nodige geleerd van deze trip en ook weer een pareltje erbij in ons geheugen. De terugreis is voorspoedig en de Spicy Burger net over de grens bezorgt ons de laatste tranen in de ogen van geluk. Wat een weekend weer.

HFH, 17-4-2011

Info (april 2011)

Plaats: Döttesfeld, Sauerland, Duitsland

Beken: Wied, Holzbach

Lengte: totaal 6 km vissen, waarvan 2 km fly only

Overnachting: http://www.hotel-zum-wiedbachtal.de/

Nodig: dagvergunning 16 euro p dag en duitse vergunning

Vissen: kopvoorn, beekforel, barbeel, karper (1), regenboogforel

Nimf: hare’s ear, red tag, PT, buggers, minute fly, oranje goudkopnimf

Droog: vooral kvg (hele kleine groene vliegjes)