The day after……Christmas

 

Heeft u dat ook, zo’n opgeblazen gevoel na een paar heerlijke familiedagen vol met gezelligheid, eten, drinken en vooral veel, heel veel zitwerk.

Een voorzichtige blik op de laatste schaal van het huis, de weegschaal, laat zien dat zonder beweging elk pondje door het mondje ook in harde vaste kilo’s terugkeren op het digitale scherm.

 

Dan wil je er het liefst even tussenuit, vooral ook als op de dag na kerst ook nog eens  nat en koud is geweest en je vliegendoos nog helemaal gevuld is met allerlei kleurrijke patronen. Alsof een deel van de kerstboom daar op toevallige wijze in is terechtgekomen. Maar nee, het zijn toch echt je eigen snoekstreamertjes, die uit alle macht naar je lijken te glitteren. “Toe, neem me mee en werp me voor de neus van Lucius”, lijken ze steeds te roepen.  En dan komt er gelukkig het verlossende app-je van een van de VVG vismaten.  Er is er gelukkig nog eentje die wel even wil uitwaaien langs waterkant en dat is maar goed ook. Want soms zijn er van die middagen die je er wel  10 in een dozijn zou willen hebben…..

 

Prachtig weer, zonnetje, zuidwesten windje, 7 graden in de plus, omstandigheden waar je normaal gesproken als snoekvisser je twijfels bij zou hebben, maar vandaag niet.  Het is een middag vol activiteit. De jagers schieten er deze middag ook lustig op los. Het lijkt wel oud en nieuw.

 

 

 

Een blik in de laadbak van een van de schutters laat zien dat een eenden paartje dit voorjaar geen nest met jonge kuikentjes meer zal afleveren. Dat wordt een enkele reis in de oven of braadpan van een van deze groene heren de komende dagen.

 

Ik haak mijn eerste snoek in het licht troebel water. Toch is de streamer nog goed waar te nemen en dat blijkt. De goudgele, en groen-bruine  kleuren van de snoek in de laaghangende winterzon zien er prachtig uit. En zo vissen we de middag uit. Met wandelen, casten en zo nu en dan een snoek die zich vergist in het prooidier dat ook nog eens een haak verbergt onder het dunne deken van hertenhaar.

 

 

 

 

 

Dan neem je ook een wondje hier en daar voor lief en droom je op de terugweg van een lekker kaasplankje, met een mooie port en schaatsgeluiden op de achtergrond…

En na een hapje en een slokje neemt met de glimlach om de mond ook het geluid van de steeds zwaarder wordende  ademhaling toe..

 

The day after the day after…..

 

Erik, Hans en Paul wilden de volgende dag, na alle enthousiaste verhalen, het ook nog maar eens gaan proberen. Zouden ze nog steeds los zijn?

De eerste locatie, omgeving Kerkdriel. Aangekomen op wat vaste stekken viel al meteen de grijze kleur van het water op. Snel een paar worpjes wagen en wegwezen hier.

 

 

Op de volgende stekken zag het water er al beter uit. Paul gooit op een T-splitsing zijn streamer in het water en al snel reageert er een snoek. Nog een worp en weer knalt er een snoek op maar lost helaas. Op dat moment geef ik Erik de gelegenheid om met zijn streamer deze snoek te verleiden. Zijn 1e worp is iets te ver naar “links” maar zijn 2e worp is perfect, strippen, ja…aanslaan…..en hangen, een mooie dame als trofee. Snel een paar foto’s en rustig terug zetten. Een stukje verder vangt Paul het mannetje, die na een paar foto’s snel herenigd is met het vrouwtje. Hans mist op ander traject 2 snoeken, kortom de snoek is redelijk “los”.

 

 

 

Na een korte pauze met verse gevulde koeken en een kop warme chocolademelk wordt er nog een uurtje gevist. Wederom veel aanbeten, missers en volgers maar geen snoek op de kant. Helaas schiet na een korte dril van Paul zijn “sluitinkje” van zijn onderlijn open (of was al open) en verdwijnt er een mooie snoek met streamer de diepte in. Gelukkig vissen we weerhaakloos.

We called it the day.

 

Op oudjaarsdag wordt er in huize Frumau traditioneel oliebollen gebakken en forel gerookt.

Hans wist op ’t Mun maar liefst 14 forellen te vangen waar het Nederlandse wedstrijdteam van Shimano zonder forellen naar huis ging. Verschil moet er zijn zullen we maar zeggen.

De oliebollen zijn s’ochtends gebakken en de forellen zouden s’middags om 13.30 uur de binnenkant van de rookton gaan zien.

 

 

 

 

 

Met als resultaat, prachtige goudgele forellen!

 

 

Met zoveel lekkernijen en drank kun je 2013 niet beter afsluiten.

 

 

Het VVG wenst u een mooie jaarwisseling en een voorspoedig, gezond en visrijk 2014!

Schijndel-Den Bosch

Vrijdag met Paul een lijntje wezen strekken in de omgeving van de Beekse Waterloop op de gemeentegrens van Schijndel en St Oedenrode. Prima weertje. Mooie kabbel op het water veroorzaakt door wind uit het zuidwesten, het water staat hoog, maar is helder en het is bewolkt, 9 graden.

We hebben vandaag een HD filmapparaat om onze verrichtingen vast te leggen. Ik check de eerste put na de duiker onder de weg. Het levert prachtige filmbeelden inclusief het haken van overhangende takken. Daarna is Paul de hoofdrolspeler. “Ja !” hoor ik en de hengel krult, heel even en dan strekt die weer. Hij zet de vlieg nog een keer over de plaats waar de snoek zijn streamer (oranje zwart) pakte. En opnieuw knalt de rakker erop. Hij laat zich kort zien om er vervolgens toch opnieuw weer vandoor te gaan. “Prachtig man!” staat ie erop? Euhhh… ooit de stand ‘stby’ zien opblinken, na zo’n enthousiast gezicht. U raadt het. We zullen het met onze eigen herinnering moeten doen.

We peuteren de waterloop af en zien nog 2 stofwolken in de kant, als teken van leven. Maar verder geen aanbeten. Een appelflap, een bakkie leut en we vertrekken naar Den Bosch de stad met de grote monden, dus daar moet toch zeker wel een snoekje verdekt opgesteld staan..?

Het is voor ons een nieuwe locatie. En voor de bewoners van het water blijkbaar ook, want wat hebben we een mooi uurtje meegemaakt daar aan die waterkant. En wie ze vangt doet er niet toe. Als een snoek los is, of meerdere snoeken en ze hebben nog nooit een door een VVG-er gebonden streamertje voor de neus geschoteld gekregen.. neem dan maar gerust van mij aan dat je een paar mooie momenten kunt meemaken in een half uurtje:

prachtige boeggolven, mooie weigeringen en natuurlijk ook een prachtige vangst net op het moment dat je het niet verwacht.

En als je dan zo’n moment meemaakt, vergaat alles om je heen. Is er nog slechts de aandacht voor de dril en hoop je zo’n mooie vis nog even aan je vismaat te kunnen laten zien. Je gaat zo op in dat ene moment dat je gewoon totaal vergeet dat je een kwartiertje eerder je lieslaarzen naar beneden had gevouwen uit gemakzucht en je komt weer bij je positieven als je het koude water langs je kuiten voelt lopen en langzaam je tenen volledig met gekoeld water zijn omgeven …. “He Hans, let op, want je laarzen staan niet omhoog” komt dan altijd net even te laat binnen…

Maar ach.. kleinigheidjes houd je altijd langs de waterkant.