Alle berichten van Bert Martens.

Scotland 2015, the story behind the story.

Aaaah..  Nondeju.

Maak ik de mannen nu wakker of wacht ik tot morgenvroeg ? Nee dit is niet normaal meer. Ik maak ze nu wakker………………………………… Hierdoor achteraf misschien wel een nieuw WR gevestigd.

 

Afgelopen februari hebben we als VVG meegedaan met een veiling  tbv “The Scottish Salmon Trust” of zoiets. We boden mee op het kavel, een week onderdak en visrechten van/op de Inverpolly lodge, de plaats in Schotland waar een aantal van ons al jaarlijks hun visvermaak beleven en waar we elk jaar een gevoel van ‘thuiskomen’ hebben. Nu, jullie zullen het al raden;  We waren de hoogste bieder en dus mochten we de laatste week van juni naar Schotland om te proberen ons vermaak  te zoeken  op riviertjes, Lochs en op zee, hoog in the Highlands in ‘the middle of nowhere’.  We gingen met zes VVG leden naar een accommodatie voor 18 personen dus  aan ruimte geen gebrek. Omdat de dichtstbijzijnde supermarkt al gauw op zo’n 50km afstand ligt hebben we al veel in Nl gekocht, klaar gemaakt en ingevroren meegenomen. Hoe kunnen zes mannen twee grote auto’s van de middenklasse zo verschrikkelijk volstouwen met van alles wat we, misschien, nodig hadden of wel konden gebruiken. Een helikopter zou in deze contreien een handig en wellicht onmisbaar transportmiddel zijn, en blijken te zijn.

Ik schrijf dit nu vrijdagmiddag, de dag voordat we weer op huis aan gaan. Gisteren ben ik met een taxi terug gekomen en de mannen gaan nu nog voor de laatste keer de zee en loch Sionascaig op. Ik blijf gewoon thuis. Zij wilden me eerst niet alleen thuis laten (ik wist niet dat Janneke’s  sterke arm en wil tot in Schotland reikte) maar ik heb ze verzekerd dat het goed met me ging en dat ze rustig nog een lekker middagje kunnen en moeten gaan vissen. De mannen, je vismaten, konden het toch niet laten om, onder het mom van “ach dan hebben we vanmiddag wel een paar keer contact” een walky-talky achter te laten, voor het geval dat.  Tsja achteraf zie je dat mijn keuze van vrienden en vismaten een goede – was. Niet alleen door dik maar ook door dun staan ze naast je. Met hun daden en typische mannenhumor, waarvan vrouwen niets maar dan ook niets begrijpen maar wat een extra dimensie aan de hele schotlandbeleving geeft.

 

Afgelopen maandag, de eerste visdag, besloten Hans, Onno en ik om op zee pollak te gaan trekken. Heerlijke visserij om je #10 tot in het handvat krom te zien en voelen gaan. Een betere workout kun je als vliegvisser bijna niet voorstellen. We hebben die middag dan ook  voldoende gevangen om een keer of twee vis te eten en fileetjes in te vriezen voor thuis. Ondanks de 17* was het door de wind nog vrij koud. Om een uur of vijf gingen we op huis aan. Hans bracht de boot weg, Onno maakte de meegenomen pollakken schoon en ik sjouwde onze spullen naar de auto.

 

SAMSUNG CAMERA PICTURES

Terug bij de boothelling aangekomen voelde ik wat pijn in mijn maag welke na zo’n tien minuten alweer verdween. ’s Avonds heerlijk gegeten van de thuis al voorbereidde, groentesoep en babi ketjap. Na het eten nog even een wandelingetje gemaakt naar zee en wat bruinvissen gespot, wat achteraf bezien droogvallende keien waren. Den dju, toch iets verkeerd gegeten want mijn maag begon weer op te spelen. Maar ook deze keer trok de pijn na een kwartier of wat weer weg.

Op de lodge een paar biertjes en 2 whisky’s gedronken om tegen elven naar bed te gaan, want ik was best wel moe. In bed kreeg ik weer last van mijn maag de pijn zat achter mijn borstbeen. Nou dan maar een paar rennies en wat drinken. Maar gaande weg nam de pijn behoorlijk toe en om en uur of half drie, nog geen oog dicht gedaan, besloot ik Onno, die ook beroepsmatig een medische achtergrond heeft, wakker te maken om te overleggen wat te doen. “Onno het gaat niet goed met me. Ik denk dat ik het best wel eens aan mijn hart zou kunnen hebben” “Weet je  het zeker, zou het ook niet je maag kunnen zijn?” “Ik denk het niet, wat is wijsheid om te doen?”

 

Tsja, wat doe je op zo’n moment ? Je zit midden in de nacht met een wellicht groot lichamelijk probleem en daarbij zo’n 60km van de dichtstbijzijnde hulppost af welke op dat moment gesloten is en niet meer is dan een veredelde dokterspost. Inverness, waar het dichtstbijzijnde ziekenhuis is, ligt op een kleine twee uur rijden hier vandaan. Onno besluit om Hans ook wakker te maken om tot een betere overwogen beslissing te komen maar door het gestommel zijn ook de andere mannen wakker geworden.

Na ampel beraad wordt er besloten om het Schotse 112 te bellen en hen ons dilemma voor te leggen. Telefonisch wordt ons toegezegd dat er een ambulance naar ons toekomt die de zaak dan nogmaals naar zijn merites zal beoordelen. Na een dik half uur arriveert de ambulance en na mijn verhaal gedaan te hebben wordt ik meteen aangesloten op het portable ECG apparaat. Helemaal duidelijk is de uitdraai niet. Er is iets niet helemaal goed maar een grote afwijking is niet te vinden. Toch wordt er besloten om de helikopter op te roepen om mij naar het ziekenhuis in Inverness te brengen, liever een keer teveel voor niets als een keer niet terwijl er misschien wèl wat aan de hand is. Ondertussen kreeg ik wat medicatie om de situatie te stabiliseren en de pijn te verlichten.

IMG_20150623_061354

Alzo; Na zo’n drie kwartier lig ik in de helikopter op weg naar Prof. Dr. Steve Leslie afd. cardiologie van het Raigmore Hospital in Inverness.

Later zag ik een filmpje van mijn vertrek in de heli waarop de zwarte humor van je maten helder te verstaan was. “Zo, weer een concurrent minder” “Koffie” “Ja graag” Je zou ze toch kapot………………….

Knuffelen.

IMG_20150623_062536

Terwijl de pijn net voor het instappen tot aanvaardbaar ongemak was afgenomen nam hij eenmaal ìn de heli weer in alle hevigheid toe. Daarop besloot men mij een dosis morfine en nog wat andere medicatie toe te dienen. Eenmaal geland werd ik met gezwinde spoed naar de afdeling cardiologie gebracht waar een man/vrouw of zes al klaar stond om met mij van alles te gaan doen.

In het ziekenhuis aangekomen hoorde ik, tijdens de overdracht, dat ik tijdens de vlucht een hartinfarct gehad, zou, hebben. Meteen kreeg ik weer diverse spuiten en pillen in mijn  lichaam geduwd en werd een groot ECG apparaat aangesloten. Nadat men hiervan de eerste uitdraai bestudeerde ontstond er enig dispuut. Op de uitdraai van de ECG uit de heli was duidelijk te zien dat ik een infarct had gehad, ook mijn bloedwaarden gaven dit aan. Dit terwijl de ECG in het ziekenhuis alleen maar aangaf dat er in mijn rechter hartkamer iets niet in orde was.

Inmiddels zal het een uur of 07.00u geweest zijn en eigenlijk voelde ik me toen, misschien door de medicatie, kip lekker.

 

Ik zal jullie besparen om alle onderzoeken die ik die dag heb ondergaan op te noemen. Maar besloten werd om ergens op de donderdag een coronaire angioscopie (bloedvatonderzoek van het hart) te gaan doen en afhankelijk daarvan de verdere strategie en aanpak te bepalen. Dotteren/plaatsen stent/operatie. In het meest optimistische scenario zou ik dan zaterdag uit het ziekenhuis mogen en onder begeleiding gerepatrieerd kunnen worden.

Eerste onderhandeling met de hartchirurg Prof.Dr.Steve Leslie:

  • “Uhhhm dokter ik voel me momenteel gewoon goed en zaterdag vertrekken we met de ferry weer naar huis. Ik denk dat er best wel een mogelijkheid te vinden is dat ik het onderzoek morgen al onderga. Dit zodat ik misschien vrijdag al ontslagen kan worden”
  • “Nou de lijst voor morgen staat al helemaal vol”
  • “Maar er staat vast wel iemand op waarvoor een dag eerder of later niet veel uitmaakt”
  • “Zijn jullie Nederlanders allemaal zo assertief ?”
  • Pfff…. Moet u mijn vrouw eens meemaken”

Toen na mijn laatste opmerking de plooi uit zijn gezicht viel en er een tevergeefs verborgen glimlach rond zijn mond verscheen wist ik dat ik dit steekspel gewonnen had en dat ik het onderzoek op woensdag zou mogen ondergaan.

Nu kwam de volgende ronde ter onderhandeling met mijn persoonlijk cardioloog (hoofd van de afdeling) Dr.Clarkson

  • “Dokter ik krijg morgen mijn angioscopie zodat ik, als alles naar wens verloopt, vrijdag uit het ziekenhuis ontslagen ga worden. Nu is het zo dat donderdagmiddag/-avond mijn vrienden langs komen. Het zou voor mij praktischer zijn als ik dan met hen mee naar huis zou kunnen gaan”
  • “Ik denk niet dat dat kan want u moet onder begeleiding van een verpleegkundige vervoerd worden”
  • “Nou dat is dan ook geregeld want één van mijn maten is een voormalig ok assistent, dus is wat dat betreft bevoegd”

Charles Bloe, Charlie voor intimi zoals ik, hoofdverpleegkundige van Hollandse komaf heeft beide gesprekken met zichtbaar genoegen beleefd en stond evenals ik paf toen woensdagavond mijn maten aan de rand van mijn  bed opdoken. Er mochten maximaal twee personen per patiënt op bezoek komen. Zij kwamen met de gezonde Brabantse assertiviteit dus gewoon met zijn vieren zowel voorbij de balie bij de ingang als die bij de afdeling.  Niet zo slim van die mannen want de inspanning van zo’n 5 uur om mij te bezoeken ging zo maar van hun netto vistijd af. De lulhannessen.

Maar deze exercitie zadelde mij wel met een probleem op. Want ik wilde hen niet vragen om de volgende dag weer zo’n 200km door de Highlands te tuffen om mij op te komen halen.

Dus de derde onderhandelingsronde moest ingezet worden. Ditmaal met Charlie.

  • Charles…… Is er misschien een taxi te vinden die mij naar het Inverpolly estate zou willen brengen. Ik regel dat wel met de verzekering”

Zijn glimlach vertelde me dat al voordat hij ook maar iets gezegd had, ik deze hobbel ook al overwonnen had. Toen hij ’s avonds kwam vertellen dat hij mij persoonlijk zou uitschrijven en naar de uitgang zou begeleiden, dit om zijn superieuren administratief te ontlopen, was het wat mij betreft helemaal in orde. Dat de taxi ongeveer 110 GBP zou gaan kosten was maar bijzaak. Echter ik zou pas na de lunch mogen vertrekken. Uit jolijt en genoegdoening vroeg ik of hij misschien een filmpje van onze aankomst in Schotland uit 2008 wilde zien. Nou leek hem wel leuk. https://www.youtube.com/watch?v=qsTHlOYAQ70

Hierna heb ik geen moment rust meer gehad want om het half uur kwam er iemand langs om iets recht te zetten, de vloer te dweilen, te vragen of ik nog iets nodig had, of iets anders belangrijks te doen op mijn kamer. Steevast volgde de vraag net voordat hij/zij naar buiten ging; “Oh ja u had nog een filmpje over Schotland, zou ik dat mogen zien ?”

 

Even terug naar woensdagmorgen.

Na het ontbijt kreeg ik van Charlie te horen dat Dr. Leslie mij om 12.30u had ingepland. Normaliter het begin van zijn lunchtijd. Om het kort te maken. Ik had twee ernstige vernauwingen in de kransslagader bij mijn rechter hartkamer. Ik heb daar twee stents gekregen en de laatste ECG gaf aan dat er geen enkele blijvende schade aan mijn hartspier aanwezig is. J J JJJ

Ik was er maar net op tijd bij want nog even getreuzeld en er zou zo maar een ‘hartattack with serious and severe damage’ opgetreden kunnen hebben. Met dank aan of dankzij de doortastendheid van mijn maten zal ik ze dus nog vaak lastig gaan vallen met mijn aanwezigheid op hun verschillende trips.

 

Bij mijn Checkout nog even een evaluatie gesprekje met Charlie gehad over de “twee fantastische dagen” die ik onder zijn directe zorg heb mogen beleven.

  • “Do you quit smoking ?”
  • “By accident last Monday”
  • “Hey Charlie, how about alcohol ?”
  • “Ooo two or three whisky’s a day doesn’t matter. But don’t overdo it. Listen to your body”

Ik denk dat whisky in dit geval wat cultureel bepaald is want in Frankrijk zullen dit glazen wijn zijn, in Duitsland braadworsten, in België frieten en in Nederland Hollandse nieuwe.

 

Ik ben daar in één klap vrienden voor het leven geworden mer Charlie en zijn team. Daarom heb ik ook onderaan het evaluatie-formulier ik het navolgende geschreven.

“Dear team Charlie: If I was in Southern Europe or  you were from opposite sexe, I would give you all a big hug and an intens kiss to show you my borderless thanks and – appreciation to you and your team. TOP!!!!

But allas Charlie you are a man, so some simple words and a handshake must do for us, hard to show emotion North European men.

Afterall: A well mend and sincere THANK YOU ALL for everything.

 

Ik weet niet of alles grammaticaal klopt maar als die Britten weten wat Louis van Gaal bedoelt zullen ze dit ook wel begrijpen.

Daarom kan ik met een gerust hart jullie de navolgende raad meegeven.

Mocht je ooit overwegen om een hartinfarct te krijgen ? Zorg dan dat je als de wiedeweerga naar Inverness gaat en je laat opnemen in het Raigmore hospital. Vraag of je onder de hoede van Charlie mag komen. Je mag mijn naam wel noemen. Ik weet zeker dat hij dan zijn ‘utmost’ voor je zal doen.

Trouwens, schiet me nu ineens te binnen. Ik mag nog niet veel doen en zwaar tillen. Dus de mannen mogen de hele terugreis als kruier voor me optreden. Doen ze eindelijk ook iets nuttigs.

 

Zo nu even liggen want het is weer een lang en inspannend verhaal geworden.

Bert Martens

IMAG3064IMAG3083_SELFIE002_1

Schotland 2014

 

“Back in tha house”

 

Dit jaar gingen HfH en ik door een cursus die Hans in de tweede week had, de eerste week naar de Polly lodge in Schotland. De ‘orginasatie’ huurt deze acco altijd voor de laatste twee weken van september en je bent vrij in de keuze om de eerste –, de tweede- of beide weken te gaan. Elke week heeft zo’n beetje zijn eigen vaste basis-vliegvissers met daarnaast elk jaar wat nieuwe aanvulling van gelijkgestemden. Dit jaar hebben wij dus met een aantal nieuwe eersteweeker-Schotlandmalloten kennis mogen maken.

 

Het was wederom een heerlijke week en ik denk dat ik niet meer behoef uit te weiden over de mogelijkheden -, de omstandigheden – en de sfeer die we daar tegen komen, want ik denk dat dat al voldoende in vorige verslagen aan bod gekomen is.

 

Aldus:

 

Achteraf bezien heel leuk vis gevangen, vooral forel en pollak. Geen zalm want daar waren de omstandigheden niet naar. Door deze omstandigheden ben ik ook compleet opgevreten door de midges/knutjes. Het warme – en windloze weer was hier mede de oorzakelijke factor van. Thuis heb ik nooit last van muggen maar in Schotland ben ik de ‘maine target’ voor die kl**temuggen en daarbij krijg ik na de beten ook een soortement van allergische reactie. Midges in de aanval en ik ren gillend weg, knettergek kan ik er van worden en leg dan thuis maar eens uit dat je voor je plezier daar in ‘the middle of nowhere’ gaat vissen. Ik ben nu al een keer of tien in september naar Schotland geweest en door de bank genomen hebben we meestal lekker weer met van tijd tot tijd (behoorlijk) wat wind en regen. Maar dit jaar was het bijzonder goed weer. Het leek wel een nazomer aan de Mediterranee.

 

Mijn voorhoofd, nek en polsen lijken wel een maanlandschap door de bulten die na een aanval van die millimeter muggen zijn ontstaan. En wat geldt; Die bulten jeuken de hele dag door als de sodemieter. Niet krabben is het devies want als je gaat krabben wordt het alleen  maar van kwaad tot erger. Echter zie maar eens vol te houden om niet te krabben  in de spaarzame uurtjes van slaap, wanneer je bekaf in bed ligt en niet denkt maar doet. Krabben dus…….. Een paar jaar terug heb ik mijn hoofd tot bloedens toe open gekrabd zodat mijn hoofdkussen er de volgende morgen uitzag of ‘Hannibal the Cannibal’ mij die nacht met een bezoek vereerd had. Maar ja toen was ik zo dom om zonder hoed te gaan vissen. Want een hoed met een netje er over is het devies bij zonnig-, droog- en windstil weer. Zo’n hoed met netje er over houdt namelijk zowel je oren als schedel vrij van de aanvallen van die beestjes. En met mijn flaporen en dunner wordende schedelbedekking is dat wel zo prettig.

 

“Verrek Hans; Het lijkt wel of die k*tmuggen dwars door mijn netje gaan want ik geloof dat ik mèt het netje op nog opgevreten word”.

 

Bij een bezoek aan ‘The house of Bruar’ op de terugweg, bleek dat Hardy ook midge-netjes kan leveren die ook ‘No see ums’ tegenhouden, andere netjes schijnen dit niet te doen. Dus door het bezoek aan deze winkel weet ik vanaf dit jaar dat er ook ‘No see ums’ bestaan. Dit zijn midges die door hun microformaat gewoon door een normaal netje heen kunnen vliegen om een niets vermoedende Brabantse vliegvisser het leven zuur te kunnen maken.

 

Grrrrrr…. Want dit stuk onbenul is helemaal vergeten zo’n netje aan te schaffen. Dus mannen als iemand nog ergens zo’n ‘No-see-ums-netje’ werkeloos op zolder heeft liggen dan houd ik me aanbevolen.

 

Maar bovenstaand probleem was niet het enige – waar ik deze vakantie tegen aanliep.

 

Jullie weten dat mijn jaloersmakende torso zich heden ten dage nog steeds presenteert als dat van een jonge Adonis. Fysieke ongemakken, door het stijgen van de leeftijd,  hebben geen grip op mij.  Ach, de conditie is niet meer zo goed als toen ik een jaar of dertig was maar daar blijft het wel bij.

 

Dacht ik………………

 

Bellyboaten is niet meer zomaar iets voor een man van mijn leeftijd, heb ik gemerkt.

Ach, de boat oppompen, je in het waadpak hijsen, aandoen van je waadschoenen, jack aantrekken, en flippers om je voeten doen stelt niks voor. Ook het achteruit lopen door het water en in de boat gaan zitten verloopt nog steeds probleemloos. Voor het flipperen draai ik mijn enkel nog steeds niet om.  Zelfs heb ik er nog aan gedacht om voordat ik te water ging even zelf te wateren. Ook een visje vangen lukt me nog net als vroeger. Maar na zo’n half uur flipperen in het koude water, ik heb namelijk nog zo’n oude U-boat waarbij je met je bi/allen in het koude water zit, vertelde mijn blaas me dat hij toch weer aan het vollopen was. Het gebruik van verschillende blikken bier de vorige avond, zal hier zeker mede debet aan zijn geweest. “Nou, nog even een kwartiertje vissen en dan flipper ik wel weer naar de kant. Ze maken mij de zeik niet lauw” Maar al voordat het kwartier om was gaf mijn blaas het sein om toch maar naar de kant de gaan. “Nondeju ik ben toch verder weg als ik dacht en met die oude flippers schiet het ook niet echt op”.

 

Van vissen op de weg terug is niet veel gekomen, tsja een beetje trawlen maar dat mag geen naam hebben. Ik was veel te druk doende om me richting walkant te verplaatsen. Het is typisch hoe een lichaam na al de jaren ervaren raakt richting plasmoment. Midden op het water is er niets aan de hand maar hoe dichter dat je naar de kant komt, hoe meer je blaas zich gaat prepareren op de lozing. Een onervaren blaas heeft toch meer moeite met het inschatten van het ‘moment suprème’ en daardoor maakt een half uur eerder of later niet zoveel uit maar een ervaren blaas wil zo economisch mogelijk functioneren en er zo snel mogelijk werk van maken. Eenmaal aan de kant weet hij uit ervaring dat dan alleen nog maar even de rits van de gulp open moet, hierna kan hij gelijk van acquit gaan.

 

Maar ja na het belly-boaten moeten de flippers nog af, het jack uit, het waadpak naar beneden en de rits van je broek open. Ik kan jullie vertellen dat dit dus lang niet meer zo snel gaat als vroeger.

 

“Den dju heb ik mijn spijkerbroek met knopen in mijn gulp aangetrokken, k*t waar zit de rand van mijn lange onderbroek ?” Omdat de mediation tussen mijn handelingssnelheid c.q. coördinatie en mijn blaas niet het gewenste effect had, raakte ik toch lichtelijk in paniek. Om geen desastreus eind van het geheel te beleven trok ik en één ruk mijn riem en bovenste knoop los en schoof alle kledij welke zich onder mijn navel ophield richting knieën. De explosie die zich toen in mijn onderlichaam manifesteerde was van een welhaast orgastische grootheid. Ik denk dat eenieder zich dit gevoel wel een beetje kan voorstellen. Dit is, denk ik, het fijnste gevoel wat een man staande kan beleven. Alhoewel met een beetje fantasie………

 

 

Maar als jullie nu denken dat mijn Schotlandtrip enkel uit malheur bestond, dan moet ik jullie toch ernstig teleurstellen. Ik had onder andere het geluk dat de naad van mijn neopreen sok het na jaren van trouwe dienst voor gezien hield. Het effect hiervan was dat de rechter pijp van mijn waadpak tot aan mijn knie vol met water stond. Uit ervaring weet ik; Als eenmaal één naad gaat lekken kun je er gif op  innemen dat de andere naden niet lang hierna zullen volgen. Hierdoor heb ik geluk dat ik een nieuw waadpak aan zal moeten schaffen. En het zou zo maar kunnen dat ik er één kies met zo’n waterdichte flap van voren die je open kunt ritsen om te wateren.

 

Ik denk dat de ontwerper van dit pak een man met ruime levenservaring geweest moet zijn en  een soortgelijke ervaring als hierboven beschreven, mee moet hebben gemaakt. Hij moet dus ook dik in de vijftig of nog ouder geweest zijn, want een jonge vent komt nooit op zo’n lumineus idee.

 

 

Gr

McBrutus

Mag het een maatje meer – of twee minder zijn ?

 

Mag het  een maatje meer – of  twee minder zijn ?



Mijn leidende positie m.b.t. tot het vergeten van materiaal in het algemeen en  voor een vistrip in het bijzonder  is vanaf dit weekend definitief over genomen door HfH. Ik wil hier niet verder over uitweiden maar vraag er bij gelegenheid gerust naar. Deze nieuw status is voor mij echt een pak van mijn hart want het was al geruime tijd eenzaam aan de top. Maar in deze nieuwe situatie moest ik me dus bezinnen om op een andere manier onderscheidend te zijn t.o.v. mijn maten binnen het VVG. En dat valt om den drommel niet mee want er zijn al veel exceptionele talenten in alle facetten van het vliegvissen –binden aanwezig.

 

 

Dit weekend was het plan om naar Duitsland te gaan naar de Aar waar we nog een ‘Guttschein’ van hadden om te vissen. Dit omdat de voorgaande keer dat we er waren, door de vele regenval,  het water hoog en bruin was en veel te hard stroomde om er überhaubt te vliegvissen laat staan in de vis te komen. Omdat er weer veel, heel veel, en nog meer regen was gevallen en de informatie aangaf dat het water wederom zeer hoog stond, zouden we uitwijken naar de Wenne. Dit riviertje is minder gevoelig voor neerslag omdat zij gevoed wordt vanuit een stuwmeer. Maar na ingewonnen informatie op donderdagmiddag bleek dat Pluvius ook daar zijn verwoestende werk had gedaan. De waterstand (pegel) die normaliter zo’n 50cm is was gestegen tot ver boven de meter. Hier naar uitwijken om te gaan vliegvissen zou ook geen optie wezen. Dus wat te doen? Na een palaver op de donderdagavond werd besloten om op vrijdag op de Ronde bleek megaforellen te gaan trekken en op de zaterdag te gaan snoeken. Joris gaf aan nog nooit een snoek op de vlieg te hebben gevangen dus werd besloten om hem, hoe dan ook de essox-ontmaagding op de vlieg te laten beleven.

 

 

Jullie weten wellicht dat ik graag werp met een lijn op mijn hengel die een aftmaklasse hoger is als wat de hengel aangeeft als optimale lijnklasse. Dit omdat je dan m.n. bij kortere worpjes al snel wat (werp)gewicht buiten het topoog hebt en je vlieg daardoor wat gemakkelijker en preciezer kan plaatsen met weinig lijn uit de top. Door mijn gemankeerde werptechniek  denk ik hierdoor toch mijn voordeel te halen zodat ik me kan meten met de werpkanonnen van het VVG. Dat deze tactiek alleen nodig is en werkt op kleine watertjes is dus een groot misverstand. Want met een lijnklasse hoger laadt een hengel tijdens de valse worpen net iets beter/meer in zijn body en geeft daardoor meer energie voor de echte worp. Veel schietkoplijnen (b.v. de Outbound  van Rio)  spelen al in op dit principe en geven veel vliegvissers het gevoel werpkampioenen te zijn. Ook mij, met mijn al eerder vernoemde gemankeerde werptechniek geeft dit een verdere afstand bij het werpen wanneer nodig. Vraag Joris er maar naar want die heeft op mijn advies, met een #8 hengel en een #9 pike taper staan werpen als een volleerd vliegvisser. Hij toverde steeds de prachtigste worpen uit zijn Flextech en dat zonder topbreuk waar deze hengels om bekend staan als zij iets of wat overbelast worden. Meters lijn die bij elke afworp door zijn topoog vlogen zijn hier de harde bewijzen van.

 

 

Aldus; Voor deze twee dagen mijn #8 hengel gepakt en er de reel met de # 8 Outbound op gezet. Deze configuratie zou het dit weekend moeten doen. Geen geouwehoer van wisselen van hengel en bijbehorende lijn want deze combinatie is gewoon all-round voor de visserij die ons voor ogen stond. Andere soort leader en vlieg er aan en klaar is kees. Het werpen verliep dan ook als een speer de lijn gierde bij de afworp door de ogen van mijn hengel. Geheel anders als een paar jaar terug toen ik in Schotland stond te worstelen met een #5 hengel waarop ik per abuis, een #8 intermediate lijn had gemonteerd. Dit gestumper is toen vastgelegd op film en geeft overduidelijk weer hoe moeilijk ik het er toen mee had. Ik heb me toen voorgenomen om voortaan beter op te letten welke lijn en hengel ik wil gaan gebruiken en niet meer zomaar iets bij elkaar te schrapen en op  stap te gaan.

 

 

Aan het einde van de snoeksessie, toen Joris nog net niet zijn natte droom voor vannacht had gevangen, vertelde Paul mij dat hij gewoon snoekt met een zesje. “Natuurlijk kun je ook snoeken met een zesje” dacht ik “Scheelt meteen voor de belasting van je pols” Dus thuisgekomen “even mijn #6 pakken en er de #6 Outbound op zetten, snoekstreamer er aan en eens voor op straat kijken hoe dat dat werpt.” “Verrek op welke reel heb ik ook alweer mij  Outbound zes gezet ?” Tsja dit is een probleem als je veel reeltjes en lijnen hebt aangeschaft omdat je ze mooi/goed vindt of gewoon voor de heb als je tegen een buitenkansje op internet aanloopt. Ik zal jullie niet vervelen met mijn hele zoektocht maar na een stief kwartiertje kwam ik er achter dat de Outbound zes op mijn Waterworks reel zat. De reel waar ik het hele weekend mee gevist had. Een strakke #8 hengel met een #6 lijn !!!!!!!!! En het werpen ging voor mij nog niet eens zo verkeerd. Trouwens niet allen voor mij.

 

 

Ja Joris vond dat de lijn bij de afworp wat onzeker zwabberde in de lucht maar hij heeft er wel zijn monster essox mee gevangen. Hans wist uit deze combinatie over de dertig meter te werpen en Paul legde met deze hengel en lijn zijn streamer overal neer waar hij maar wilde. Ik wil met bovenstaande niets meer of minder stellen maar weet wel dat mijn status binnen het VVG aan opwaardering toe is. Ik denk dat ik voortaan blindelings de juiste hengel en de juiste lijn bij elkaar kan kiezen waar iedereen zijn voordeel mee kan doen ongeacht het aftma van de hengel of lijn.

Hiervan acte.

Ps Het zesje met de vermeende Outbound  #8 lijn wierp helemaal niet verkeerd. Eens een keer in het eggie uitproberen want een #8 hengel is voor het drillen van een snoek gewoonweg niet nodig. Voor het werpen van een dikke streamer kun je soms niet anders.