Dag 12, Cowichan River

Reveille om 6.15 uur. De douche maakt lawaai voor 10 en de loggers in het motel zijn volop in beweging. Bert kruipt nog even terug. Zijn met Canadese lucht gevulde matras heeft hem niet veel slaap geboden. Gelegenheid voor mij om de verslagen bij te werken. Om 7.30 uur willen we vertrekken.

We ontbijten in Lake Cowichan bacon ’n eggers , een slappe bak en dan vertrek in de mist naar de Cowichan River. Via de secondairy road navigeer ik Erik foutloos naar de” anglers track” bij de Golden Creek. Van de kant van de weg nauwelijks te zien, maar de ogen zijn gefocust op kleine aanwijzingen de laatste weken. We starten een mooie wandeling naar de rivier en komen langs eeuwenoude bomen, vol met korstmossen, kleine kreekjes, paddenstoelen (ongelooglijk veel en gevarieerd).

Het geluid van de rivier zwelt aan en dan verschijnt het water op onze netvliezen. Prachtig zeg, de mist hangt als een deken over het water en je ziet dat de eerste zonnestralen daar doorheen probren te prikken. Het lijkt zo anders als je hier bent, terwijl we in Nederland dit soort plaatjes ook best wel kunnen schieten , maar daar nemen we dan de tijd niet voor.

Het water stroomt wel hard, en het advies om het een 5-7 hengel te vissen wordt in de wind geslagen. #8 en #9 wordt opgetuigd en Bas laat zich opnemen in de omgeving van Cowichan. We hebben een fly-only traject van ruim 3,5 km tot aan de brug bij Skutz Falls. Bas en Erik blijven wat hangen en Bert, Paul en ik verkennen het traject stroomopwaarts. Het is een mooie, brede rivier, waarvan het water eigenlijk een halve meter te hoog staat om echt goed uit de weg te kunnen, de diepte te kunnen halen en dus de grote vissen te kunnen vangen. Maar ook een kleine forel op dit soort rivieren, laat het topje van de hengel echt wel krommen. Paul vangt de eerste vissen in de big bend pool. En na een flinke wandeling naar de brug vangen Bert en ik ons visje en laat ik een traditioneel spoor achter, dat op ongelooflijke wijze nog wordt teruggevonden door speurneus Bas. Bas vangt op de rivier een mooie cutthroat. Ook Erik heeft weer zijn visje gevangen.

Bij elkaar wandelen we deze dag bijna 8 km over de trails. Het weer is weer prachtig , maar ook aan zo’n lekkere dag komt een einde als we om 1800 uur terug willen zijn in Port Alberni. We worden verwacht bij Fish and Ducks voor de Dutchies Evening. Het is nog ruim 3 uur rijden vanaf de visplek.

We zijn moe en iedereen dommelt even weg , behalve onze chauffeur, die stuurt ons feilloos naar onze thuisbasis. Daar krijgen we een ritje aangeboden in de Ford model A 1929 van Bill. Wassen, douchen en dan naar het laatste hoofdstuk van deze dag. In Fish and Ducks verschijnen de personages die we de vorige keer ook zijn tegengekomen , aangevuld met familie en bekenden van Bill en Brenda. De maaltijd is overheerlijk na een dag van wandelen, vissen en toeren. We krijgen fish and chips en het bier stijgt naar onze hoofden. Er wordt gesnookerd en Nederland moet het afleggen tegen Canada.

Er worden kopstootjes geserveerd en de nederlandse smartlappen schalmen vanuit het restaurant ver het het Sproat Lake over. Ik ben benieuwd hoe morgen iedereen ontwaakt. We wandelen naar huis. Een frisse neus doet goed. Ik heb net voor het slapen gaan nog even contact met het thuisfront, dat getuige is van het overweldigende geluid dat een mens kan produceren als hij een avondje een lekker glaasje heeft genuttigd. In Nederland hebben de witte muizen inmiddels kale staarten….Snurk zacht…

Quote van de dag:

May you never lie, steal, cheat or drink.

But if you must lie, lie in each other’s arms.

If you must steal, steal kisses.

If you must cheat, cheat death.

And if you must drink, drink with us, your friends.

Dag 11, Victoria BC

Vandaag een dagje sightseeing. En omdat dat wat we willen zien op 3,5 uur rijden ligt, betekent het dat we vroeg uit de veren willen. De wekker wekt ons om 7.00 uur en om 7.47 uur rijdt het VVG aan. Inclusief wassen , scheren, sch..ten, en een skype bericht naar deze en gene, voor ons een record.

We rijden via Nainamo en Ladysmith richting het zuiden en passeren verschillende mooie rivieren (o.a. Englishmanriver). We nemen ons ontbijtje in Duncan, city of totems, en dat blijkt ook wel. We zitten hier vlakbij de Cowichan River, waar we morgen willen gaan vissen. In Duncan zelf staan op iedere hoek van de straat totempalen als ornamenten te prijken. Er worden de nodige onzinfoto’s geschoten en het ontbijt is lekker. Bas en ik lopen even naar buiten. En het lijkt wel of we in een film terecht zijn gekomen. Alle mensen op straat staan stil..? Als ook de laatste toiletgangers klaar zijn staan de mensen nog steeds ergens op te wachten. We worden opeens aangesproken door een assistent regisseur. We staan in de weg. Er wordt inderdaad een film gedraaid. Of we de straat onmiddellijk willen verlaten. Snap je toch niets van met zulke figuranten als de VVG.

De reis gaat door en de wegen liggen er vanwege de herfstkleuren prachtig bij. Via een bont palet van kleuren en bochten dalen we tenslotte af naar de victoriaanse stad van het eiland. We parkeren in het oude centrum aan de haven. Ik denk dat Bill wel een beetje gelijk krijgt wanneer hij zegt ”what the hell are you doing in Victoria”. Hij heeft Amsterdam gezien in Nederland en dan zie je het verschil in een jonge en een oudere geschiedenis. Het oude gedeelte heeft nog enige gebouwen die de moeite van het kijken waard zijn. Het haventje ligt er in de zon prachtig bij en watervliegtuigjes vliegen op en landen waar wij bij staan te kijken. Het is werkelijk prachtig weer voor oktober. De terrasjes zitten toch redelijk gevuld met mensen die met volle teugen genieten van deze laatste nazomerse dag.

We lunchen en kopen onze souvenirs in Chinatown. De tijd vliegt ook hier en als we op tijd weer terug willen zijn in Cowichan Lake wordt het tijd om weer aanstalten te maken. Ons bezoekje eindigt om 15.30 uur en via de plaatselijke viswinkel , waar de laatste informatie van de omgeving wordt opgevraagd, gaat de reis richting de Cowichan River. Morgen zullen we het Fly-only traject gaan bevissen. Er schijnt mooie bruine forel te zitten en de lokale patroontjes moeten het zeker gaan doen. Maar een vangstgarantie krijgen we niet.

Van Victoria is het via Duncan ongeveer een 1,5 uur rijden. We checken in bij het goedkoopste motel waarvan de eigenaresse lang van stof is, stottert en ook nog eens last heeft van een enorme jetlag.. Het levert weer de nodige gespreksstof op bij het diner. Dit keer in een Ierse Pub. We krijgen de quote van de dag opgeschoteld en zoeken vroeg ons nest op, behalve de verslaggever… hij ploetert door. Misschien dat we vannacht nog gewekt worden door een beer.. die schijnen ’s nachts rond ons motel rond te scharrelen……

Quote van de dag:

Dance as if no one were watching

Sing as if no one were listening

And live every day as if it were your last

Dag 10, French Creek en Little Qualicum River

Je merkt aan alles dat de indrukken en de zeelucht van de afgelopen 3 dagen niet in de cold clothes gaan zitten. De dag begint wat stroever. De lange dagen en korte nachten tekenen de mannen van 40+. We ontbijten uitgebreid, maar willen wel degelijk onze lijnen strekken en volgens de getijdetabel en de weersvoorspellingen (weinig wind vanuit het westen en droog) hebben we nog 1 goede kans om zalm vanaf de kant van de zee te bevissen. Volgens de locale gids Jarret , kan dat het beste in French Creek, waar nog coho is gesignaleerd, al worden de vangsten moeilijker vanwege de grote afstand. We besluiten het gokje te wagen.

Met “kleine jongen” van Andre Hazes op de achtergrond arriveren we om 12.00 uur de zee. Die ligt er vlak bij en de wind staat gunstig. Het is nog laag water. We zien een enkele vis springen. Niet echt om wild van te worden. Later nog maar eens terugkomen als het hoogwater is (15.47 uur volgens de tabel). Effe een lekker bakkie leut dan maar.. Maar dat valt tegen. Het is een slappe bak. Als dat maar geen slecht voorteken is..

We blijven wel in de buurt en dit keer vertrekken we naar de uitstroom van de Little Qualicum River, een kwartiertje van French Creek vandaan. Op de brug staande zien we wel zalmen liggen, dus hijsen we onze waadpakken, tuigen onze hengels op en waden ons allemaal onze eigen weg stroomopwaarts. Ook dit is toch weer een prachtige rivier en in de poels zien we wel degelijk mooie zalm liggen. Er liggen inmiddels ook mindere mooie exemplaren tussen. Ik loop wat verder door en kom bij een stuk waar twee stromen samenkomen en waarachter een poel is gevormd waar ik dikke staarten in zie zwieren. Hier ga ik met een zinklijn mijn geluk proberen. De tweede worp levert al een dikke beuk op en mijn lijn giert er 2 seconden later vandoor. Ik sta verkeerd, deze kanjer kan ik helaas niet de ruimte geven, waar hij om vraagt. Ik verspeel mijn vlieg op het moment dat ik het snelstromende water probeer over te steken. De lijn trekt zich teveel en de breuk is onvermijdelijk. Jammer.

Een nieuwe vlieg, nieuwe kansen. Opnieuw voel ik iemand aan mijn lijn zitten, maar het is een voorzichtige tik. En dan is het wel raak, een tik een beuk en Johnny be good, laat met een mooie salto zien dat er nog behoorlijk wat leven in deze catfish zit. Het is een mannetjes chum en Erik die net aan komt waden zet me op de plaat. Het lukt me de vis uit de stroom te trekken en dan geeft hij zich in het ondiepe water vrij snel gewonnen. Het is een oneerlijke strijd. De vlieg zit mooi in de hoek van de bek.

Erik probeert de poel ook maar eens . Zijn hengel kromt ook na 2 of 3 worpen direct alweer, maar de eerste zit ook bij hem niet vast. De tweede vis laat er echter geen gras over groeien en peert er zo’n 70-80 meter tussenuit, stroomafwaarts. Ik weet nu hoe lenig von Leur kan zijn, als een balletdanser jongleert hij van steen naar steen om de zalm de baas te blijven. Bert en Paul vangen hem op in de volgende poel, waar Erik een mooi vrouwtje op de kant legt.

Bert is de volgende die de HFH-poel zal belagen met zijn kreupele, maar altijd vangende vliegen. Ik zie dat hij er ook een uit zal trekken en zoek mijn heil een stukje hogerop om nog wat mooie platen te kunnen schieten.

Paul heeft gelijk in het begin van het traject al een mooie sterke vis gevangen en tenslotte zie ik dat ook Bas in de verte een mooie poel met vis heeft gevonden, waar hij een paar mooie vissen vanuit tevoorschijn tovert.

Kortom, weer een prachtig stukje viswater vandaag, ondanks de valse start. 15.15 uur! We moeten ons haasten om op tijd voor het hoogwater te zijn, maar dat lukt en om 15.45 uur, 4 minuten voor hoogwater staan we zij aan zij voor de instroom van French Creek.

Veel water en voor je gevoel veel minder vis. Voor mij weer een nieuwe ervaring. Paul geeft aan dat je voor zijn gevoel een beetje zoals op het OV moet vissen. We vissen met zware clousertjes over de bodem. Ik voel en zie niets, maar het is een mooie gelegenheid om de vlieg weer eens wat verder proberen weg te brengen. Slechts een paar korte tikken op de hengels van Paul, Bas en Bert, dat zijn de enige tekenen van activiteit. Hoewel….. De enige echte activiteit was die van Erik , die blijkbaar door zijn activiteiten in de rivier eerder deze dag wat overmoedig is geworden. Bij het waden naar de kust verstapt hij zich bij het inzetten van een dubbele rietberger. Het kost hem een natte mouw. Gelukkig niet helemaal doorweekt. Daarna wordt het weer lager water en kiezen wij “eggs for our money”. Bij het schoonmaken van onze hengels , schiet een otter weg. Die zat de visresten op te peuzelen van de vissers die meer fortuin hadden met boten op zee.

We vertrekken richting Port Alberni en op dag 10 van onze trip, laat Bert eindelijk zien dat hij het nog niet helemaal verleerd is: hij laat een herinnering aan het VVG achter in French Creek door zijn hengeltop te vergeten in te pakken.. Althans, de top ontbreekt bij het uitpakken van de spullen bij B en B. Wel vervelend. Bill belt naar de tent in French Creek. En nu maar hopen dat iemand de hengeltop vindt en afgeeft…

We verdrinken het verdriet, samen met onze gastouders en andere gasten. Frank, Kathy, en de duits-poolse bijna 80-jarige nog jaarlijks skiënde buren, Lottie en Ernie eten mee. Mooie verhalen van inmiddels op leeftijd zijnde buren.

Allemaal weer veel te gezellig om vroeg af te sluiten.. Het report moet morgen maar weer. Slaap lekker en droom maar lekker over je vers gevangen vis.

Quote van de dag:

“24 hours in a day, 24 cans in a 24 pack

Coincidence, i don’t think so”